INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndTheBandB.com

Het is zondag en het beloofde een rustige dag te worden. Geen gepoets omdat de buurvrouw op zondag geen tijd heeft en dat is niet gemakkelijk met een bed en breakfast. Maar ik moet toegeven, de vrouw werkt heel hard en heeft zo af en toe ook een break nodig. Als ik energie heb poets ikzelf de kamer, maar zoals meestal kwam ik er niet toe. Een Nederlandse familie die me de afgelopen dagen goed heeft bezig gehouden hoefde pas laat in Barcelona te zijn waardoor ze uiteindelijk, na veel koffie en geklets, om half drie het huis verlieten. Alle gasten waren op pad dus kreeg ik even een vrij moment waarop ik genoot van het uitzicht en het zonnetje. Het was helaas maar voor even. Ik werkte de afwas van het ontbijt weg, zonder vaatwasser een hele klus, ging vervolgens met de was aan de slag en voordat ik een taart wilde gaan bakken besloot ik nog even bloemen te gaan plukken voor een boeket. Daar was ik al weken niet aan toegekomen.

Terwijl ik boven bij het zwembad loop en even kijk naar de stand van het water hoor ik de pomp lopen, maar zie geen filtering in het zwembad. Dat is niet normaal. Terwijl ik naar het zwembadhok loop zie ik water onder de deur vandaan lopen. Ik besluit de berg af te gaan en de sleutels te gaan halen om te kijken wat er aan de hand is. Ondertussen bel ik mijn ex, die ’s morgens al is geweest om het zwembad te controleren omdat het water langzaam wit begon te worden. Zodra ik de situatie beschrijf roept hij dat ik zo snel mogelijk alle kranen moet gaan openzetten. Hij heeft die morgen een foutje gemaakt. Ik ren weer de berg op en aangekomen in het hok volg ik over de telefoon zijn instructies.

Eerste kraan gaat open en bij de tweede twijfelt hij en kiest uiteindelijk voor nummer 4. Op het moment dat dat ik die hendel omzet springt er een hele dikke leiding en het water spuit alle kanten op. Heel warm water gutst over mijn voeten en ik spring het hok uit. Dan begin ik tegen mijn ex te schreeuwen. Hij roept weer wat dingen die ik moet doen, maar niets lijkt het water te stoppen. Na 5 minuten tobben, en die lijken op een uur, zie ik een losgeslagen pijp en probeer deze weer te koppelen aan een andere van dezelfde dikte. Als ik daarin ben geslaagd stopt het water en slaat de pomp af. Mijn ex krijgt de volle laag en ik ben echt kwaad. Na de zwembadcontrole van vorige week vergat hij de spullen terug te zetten en de pillen voor het chloor aan te vullen waardoor ik om 6 uur ’s morgens alsnog die zaken moest regelen en dan nu dit weer. Beetje verantwoordelijkheid zou ik toch mogen verwachten.

Mijn volgend gasten arriveren. Er komt een gezette blije man naar boven lopen, gevolgd door een net zo gezette blije hond. Een grote labrador die een beetje sullig om zich heen kijkt. Qua uiterlijk lijken baasje en de hond op elkaar, maar als het gaat om karakter is dit niet zo. De man is Spaans, maar praat vloeiend Engels en is erg open, iets wat je zelden ziet bij Spaanse of Catalaanse gasten. Hij is met zijn vrouw en dochter van 3 jaar en gaat het een paar dagen heel leuk maken in Besalu. Dat zijn zijn woorden en ik geloof hem. Het is ook een man die zich overal thuis voelt en niet terugdeinst om dingen naar zijn hand te zetten. Dus binnen no-time heeft hij de buitenkeuken ontdekt, lekker handig als ik moet koken zegt hij. Hij ziet de koelkast die hij vervolgens helemaal volpropt met eten waardoor er nauwelijks nog plaats is voor spullen van andere gasten en op de valreep vraagt waar zijn hond moet poepen. Ik moet er een beetje om lachen, maar het blijkt een serieuze vraag. Nou wat dacht je ervan om hem dat in het bos te laten doen, zeg ik hem, dit huis heeft namelijk 10 hectare bos. Vond hij wel een goed plan gelukkig.

Het huis zit inmiddels vol met gasten uit Brazilië, een familie uit bermuda, een familie uit Madrid, uit Catalonië en mijn Engels sprekende Spaanse gasten. Een drukte van jewelste en iedereen heeft het naar zijn zin en praat met elkaar. Plots heb ik het zelf ook naar mijn zin. Mijn gezette vriend, gevolgd door zijn hond, gaat ’s avonds kroketten en pizza maken in de buitenkeuken en terwijl er grote wolken zwarte rook uit de oven ontstijgen, praat hij met iedereen die het horen wil. Even ben ik bang dat de boel in de fik zal vliegen, maar het valt allemaal mee.

De volgende dag bij het ontbijt ontstaan er vriendschappen. De familie uit Bermuda zit aan tafel bij de Madrilenen en Brazilië is druk met het Spaanse koppel. Dit keer geen gezeur over waar we nu moeten gaan zitten. ZUCHT. Ik hoef ook niemand bezig te houden totdat het ontbijt over is. Waar ze naartoe kunnen gaan? Dan pak ik mijn kaart en mijn routes en ga iedereen vertellen wat leuke uitstapjes zijn. De gezette man en zijn familie stuur ik naar Beget, een middeleeuws dorpje in de Pyreneeën.

Als iedereen weg is, ga ik door met het opruimen. Het is vroeg in de avond als ik nog snel wat boodschappen ga doen in het dorp. Ik loop door de spar en hoor plots iemand roepen. “Mevrouw van de B&B, hallo mevrouw van de B&B”. Als ik me omdraai, zie ik de gezette man met hond en hij komt naar me toe lopen. Hij slaat op mijn schouder en zegt “dat was nu eens wereldtip”. “Wat hebben we het leuk gehad in Beget, we gaan nu even wat boodschapjes doen”, terwijl ik kijk naar een overvolle kar, “en dan gaan we even wat koken in de buitenkeuken”. Komt u ook?

Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.