Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (65)

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (65)
Beeld: Canva

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (65)

Dit artikel is 2 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

We gaan weer eens naar de bank. Niet zonder reden want Sonja is terug van vakantie en daar hebben we een appeltje mee te schillen! Het begon allemaal vorig jaar december. Of we een keer bij haar langs konden komen. Ze had namelijk iets heel moois voor ons. Over de telefoon vertellen was niet mogelijk. Dus begin december gaan we naar de bank. Sonja begint te vertellen over de zorgverzekering. Aan de verzekering die we hadden betalen we iets van 160 euro voor ons twee. Als Sonja van de bank dan een aanbieding heeft van nog geen 100 euro voor ons twee als we het maar voor twee jaar vast zetten. Met de offerte en een polis in de hand gaan we naar huis. Thuis pluist Sol de polis uit en vergelijkt alles met de andere die we nu hebben. 

Als blijkt dat de polis hetzelfde is gaan we terug naar de bank en vertellen Sonja dat we de verzekering wel willen. We zitten nog net niet op de helft van december als Sonja alles in orde maakt. Onze verzekering loopt tot en met januari, dus Sonja laat de nieuwe ingaan op 1 februari. Moeten wij nog iets regelen? Nee laat Sonja weten ik regel alles. Wij zetten de ene stop en de andere gaat lopen. Jullie hoeven niets te doen alles komt goed. 

Een week of wat later worden we gebeld. Of we een keer langs kunnen komen bij de bank, ze hebben een verrassing. We gaan maar weer een keer naar de bank als we toch een keer in Chantada moeten zijn. Deze keer krijgen we een kredietkaart van de verzekering. Er staat 300 euro op en die is vrij te besteden. Gratis 300 euro? Wat is het addertje onder het gras? Niets laat een collega van Sonja weten. Met de kaart met gratis 300 euro in de hand gaan we naar huis. 

Het is januari als ik naar het ziekenhuis moet voor de intakegesprekken en onderzoeken voor een operatie. Die worden dus nog betaald door de oude verzekering. Volgens de chirurg kan ik waarschijnlijk ergens in februari geholpen worden. We bellen Sonja hoe het zit en of alles geregeld is met de verzekering. Alles is geregeld, alleen misschien beter wachten tot maart met een operatie, dan weet je het helemaal zeker dat het goed is met de nieuwe verzekering. Zo gezegd zo gedaan. Eind maart ben ik al ver hersteld van de operatie betaald door de nieuwe verzekering.

Het is mei als ik een mail krijg van de oude verzekering dat ze de verschuldigde premie niet van de rekening af hebben kunnen schrijven. Dat er niet afgeschreven kan worden is omdat ik van de Nederlandse bank vergeten ben geld over te boeken naar de Spaanse bank, maar een groter vraagteken hebben wij bij de mail van de verzekering, waarom willen die geld afschrijven. We gaan kijken en het blijkt dat er in februari, maart en april ook al geld is afgeschreven. Ik bel met de verzekering en word vriendelijk geholpen door een Engels sprekende dame. Uw verzekering loopt nog meneer, wij hebben nooit een bericht van u ontvangen dat de verzekering opgezegd is. Nee dat klopt, dat zou Sonja van de bank allemaal regelen. Wij hebben geen bericht ontvangen, van niemand meneer. Oke, dan gaan we maar eens bij de bank langs.

Sol maakt een afspraak bij Sonja. En als we bij haar zijn leggen we de boel uit. Sonja duikt in de papieren en heeft een papier wat ze gestuurd heeft per post naar de verzekering. Een collega regelt dat de premies die betaald zijn terug komen op onze rekening en blokkeert vervolgens de betalingen. Met het papier gaan we naar huis en ik bel thuis weer met iemand van de verzekering en moet een kopie mailen met andere zaken naar een speciaal e-mailadres. We krijgen even later bericht van de verzekering per post dat we gewoon verzekerd zijn en dat de polis eindigd op 31 januar 2023. We gaan weer naar de bank en ze weten daar inmiddels dat ik, op zijn zachts gezegd, minder blij ben. Sonja gaat dingen regelen, zegt ze. En het komt allemaal goed. Het ligt aan mij, en ik moet me niet druk maken, want als je niet betaald stopt het allemaal vanzelf. Nou dat ze dat zelf gelooft, ik in ieder geval niet. We gaan naar huis en Sol zegt dat het best eens zou kunnen kloppen wat Sonja zegt.

Maar de mailtjes en nu ook SMS-jes blijven komen dat we niet betaald hebben. Totdat er iemand namens de verzekering belt en vraagt hoe de vork in de steel zit en dat we er rekening mee moeten houden dat we op een zwarte lijst gezet worden. Sol legt de persoon uit hoe het zit en stuurt alles wat we hebben naar de persoon. Nog dezelfde dag gaan we ook naar de bank. Gelukkig voor Sonja zit er iemand ander, Sonja heeft vakantie. Ik kook, maar op de man die er nu zit kan ik niet kwaad zijn, hij weet van niets. Hij gaat wel bellen met de verzekering en laat even later weten dat we beter op Sonja kunnen wachten.

De eerste werkdag van Sonja was op 1 juli. Op 1 juni zaten wij dus bij de bank. Het was druk, maar ik liet Sonja wel weten dat wij er waren. Als ze klaar is met iemand komt ze zeggen dat ze om kwart over 12 tijd heeft voor ons omdat ze naar de notaris moet. Sol zegt dat dat goed ik, en ik laat in het Nederlands weten dat kwart over 12, kwart over 12 is en geen seconde later!. Sonja begrijpt Nederlands, zal ik maar zeggen.

Als we terug zijn bij de bank zit Sonja al weer op haar plaats. Ze bekijkt de papieren die we van de verzekering ontvingen en gaat druk op haar computer te keer. Weer het verhaal dat het allemaal vanzelf stop. Ik spring zo wat uit mijn vel als ik in mijn Spaans vertel dat het haar fout is dat wij straks 2000 euro moeten betalen en dat we op een zwarte lijst komen. Als blikken konden doden… Sonja begint te trillen en kan de muis van de computer iets minder goed bedienen. Even later laat ze zien dat we niet op een zwarte lijst staan. Alles uitprinten, zeg ik en ze gaat een keer op 4 op en neer naar de printen. Ze maakt een kopie van het papier van de verzekering en zegt dat ze maandag gaat bellen en regelen. Mooi! Dan horen we het wel als het geregeld is.

Als het hopelijk binnenkort allemaal geregeld is gaan we ook gelijk weg bij de bank. We nemen wel een andere. Sonja komen we liever niet meer tegen.

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl

Ga naar de inhoud