SpanjeVerhaal: Mi historia numero trece (13)

SpanjeVerhaal: Mi historia numero trece (13)
Beeld: Freepik

SpanjeVerhaal: Mi historia numero trece (13)

Dit artikel is 2 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

Onder het pseudoniem VG worden er regelmatig verhalen geschreven die als onderwerp het leven, wonen, ontdekken, genieten en integreren in Andalusië hebben. De verhalen gaan over de verschillen tussen Nederlanders/Belgen en Andalusiërs maar ook over anekdotes en belevenissen tijdens het overwinteren in het zuiden van Spanje waarbij de beperkte kennis van de Spaanse taal soms voor hilarische taferelen kan zorgen.

Februari Carnavalsmaand. Na drie dagen Carnaval in Cadiz terug gereden naar Torre del Mar. In twee etappes. De eerste etappe via Sevilla naar Osuna.

Sevilla waar we een hele middag en avond vertoefden. Welk een belediging voor deze stad. Een heel jaar is onvoldoende om de pracht van deze stad te bekijken. Erin door te dringen. Mensen die me kennen, zeggen wel eens, dat ik dingen mooier en groter kan opschrijven dan ze zijn. Daar is een woord voor. Overdrijven. Vale (Ok) ik geef  toe, dat daar in een zelden voorkomend geval, enigermate een heel klein beetje, erg ver weg, mogelijk, een begin van sprake van zou kunnen zijn. Overdrijvend schrijven over Sevilla is onmogelijk. De stad vertoeft in nagenoeg alle ranglijsten van mooiste steden ter wereld. Bovenin de top van deze lijsten. Napels zien en dan sterven moet mogelijk herschreven en vervangen worden. Oei dat levert weinig Italiaanse vrienden op.  Het kleine deel van Sevilla dat we in de paar uur die we er waren bekeken hebben, bevestigt de positie van de stad in die lijsten. Er is zoveel over Sevilla geschreven en te vinden op het web dat we ons hier heel sterk beperken.

Opvallend zijn de grote heel brede lanen. Per auto komend vanaf Cadiz en koersend richting oude binnenstad  kunnen ze niet gemist worden. Ook zeer opvallend, twee voetbalstadions ter grootte van de Kuip in Rotterdam. Op enkele honderden meters tegenover elkaar gelegen. Als ze in Sevilla iets doen, leveren ze geen half maar dubbel werk. Soms zelfs vierdubbel werk. Ga maar eens in de rij staan voor een van de top bezienswaardigheden van deze hemels mooie stad. De  Cathedral de Santa Maria de Sede. De Heilige Maria van See.

Het wachten in de rij wordt heel erg goed beloond, door de  pracht en praal in die kathedraal aanwezig. Hier vermeld ik enkel het orgel. HET orgel? Dat dachten wij toen we ervoor stonden. Dit is  HET orgel. Ammehoela zeggen ze in Amsterdam. HET orgel op zich is al indrukwekkend qua omvang. Je kijkt zo ongeveer tegen een flatgebouw aan. Niet letten op die mensen die zeggen dat ik dingen soms mooier opschrijf . Als je die imposante indruk een beetje denkt verwerkt te hebben, blijkt dat de achterkant van HET orgel helemaal geen achterkant is. Daar waar een normaal denkend mens de achterkant verwacht, staat met de rug tegen HET orgel, helemaal doodleuk nog zo’n orgel. Ook met de dimensies van een flatgebouw. Denk je, nou hebben we het wel gehad en gezien met het hoofdstuk orgel van de Kathedraal. Komen die Amsterdammers nog een keer langs. Ammehoela. Tegenover ruggelings tegen elkaar staande flatgebouwen, alias dubbel uitgevoerd orgel,  treft u nog een keer twee orgels aan. Ook fijntjes en gezellig rug aan rug. Nee geen half werk in Sevilla.

Alcazar. Wie in Sevilla is geweest is in het Alcazar geweest. Kunt u gerust een weddenschap op afsluiten. Wij dus ook. Voor ons in de rij voor dat Alcazar stonden een man en een vrouw. Leeftijd stevig middelbaar. Als ze zich even niet bekeken waanden, gedroegen ze zich als jongelingen die net ontdekt hebben dat je verliefd kunt worden. Dat gedrag, zeker als het gecamoufleerd vertoont wordt, vind ik een van de mooiste acties tussen mensen. Ze denken dat niemand ziet hoe verliefd en gek ze op elkaar zijn. Dat ik ongeschonden 72 ben geworden is om meerdere redenen een mirakel. Spreek bijna iedereen overal  bijna altijd  aan.  De kans dat je de verkeerde aanspreekt is aanwezig. Met mogelijk als gevolg dat er iets mis gaat in de communicatie. Je kunt dan in heel penibele situaties terecht komen. Hetgeen me gelukkig maar twee keer is overkomen. We handhaven de gewoonte om tegen eenieder aan te palaveren. Levert altijd weer nieuwe verhalen. Hier in de rij voor de Kathedraal dus deze  middelbare leeftijd verliefden even van tekst voorzien. In prima Spaans.  Een van buiten geleerde zin die op het juiste moment wordt gebruikt verricht wonderen. Deze zin is de vertaling van een Leonard Cohen song.Levame baillando hasta el final del amor. Dance me to the end of love.

Je kunt natuurlijk de verkeerde treffen. Maar geldt dat niet voor alles in het leven? De verkeerde tekst op de verkeerde plaat op het verkeerde moment is meestal verkeerd. De tegenhanger, de juiste tekst op de juiste plaats en het juiste moment, is meestal juist. Hier was alles juist. Het waren Fransen maar zij sprak vloeiend Spaans. We raakten aan de praat tijdens de wachttijd . Hij bleek het hele Alcazar als zijn broekzak te kennen. Wist er alles van. Zij was er nooit geweest. Hij ging haar er alles van vertellen en laten zien. Heb hem verteld dat ik een cultuur barbaar ben . Soms overdrijf ik wel heel erg sterk. Dus neem dat baraar met een zak zout. Hij vond het geweldig dat hij zijn kennis over het Alcazar aan drie mensen kon overbrengen. Mijn vrouw, deze schrijvende cultuur barbaar, en zijn danseres die hem naar het eind van de liefde danste. Hij wist werkelijk eindeloos veel. Hadden we een procent onthouden van wat hij ons vertelde, dan zouden we geschikt zijn  als gids voor de rondleidingen in dit Alcazar.

Na ons los gerukt te hebben, daarbij geholpen door de sluiting, zijn we met zijn vieren ergens iets gaan eten. Onze data namen, telefoonnummers, email adressen en rugnummers uitgewisseld.

Tragische mededeling. Ze heeft hem, of hij haar, inderdaad naar het eind van de liefde gedanst. Een half jaar na ons gezamenlijke bezoek aan het Alcazar, bleek hun liefde niet eeuwig.  Voor Berebere, dat is een chiringuito langs het strand in Torre del Mar, hangt onder een houten stellage een plank met opschrift. El Amor comienza aqui. Daar bij Berebere af en toe eens een kijkje nemen, levert soms verrassende beelden op. Valt het u op dat ik Amor met een hoofdletter schrijf. Dat is omdat Amor het hoogste goed in de wereld is. Doe daar gezondheid bij en u hebt de twee hoogste waarden des levens gevangen. Toch?

Een ding is heel duidelijk geworden tijdens ons bliksembezoek aan Sevilla. We moeten er terug. Onze vriend in Alhama de Granada hebben wij gevraagd hoe dat zit met mooiste plaatsen van de wereld. Simpel is zijn verklaring. We kunnen er goed mee leven. De mooiste stad ter wereld is Sevilla. Het mooiste dorp ter wereld is Alhama de Granada.

Van Sevilla naar Osuna is rijden is een afstand van ongeveer 90 km. Goed te rijden binnen anderhalf uur. In Osuna overnacht in het paradore Palacio Marques de la Gomera. Mocht u in Osuna komen, bezoek de Universiteit. Makkelijk te vinden. Hij ligt op het hoogste punt. Er is niet langs te kijken.  Het wordt eentonig saai en oervervelend. Desondanks gaan we het opschrijven. Vriendelijke mensen daar in Osuna,Cadiz, en Sevilla. Eindeloos vriendelijk en behulpzaam.

We gaan eens bewust op zoek naar onvriendelijke Andalusiers. We zullen u het resultaat van deze zoektocht  laten weten. Hopelijk niet vanuit een of ander ziekenhuis. Omdat we mogelijk bij onze speurtocht naar onvriendelijke Andaluciers de verkeerde tekst op het verkeerde moment op de verkeerde plek tegen de verkeerde persoon hebben uitgesproken. Hasta el numero TRECE!

Ga naar de inhoud