Archeologische vindplaats Gran Canaria op UNESCO lijst

Archeologische vindplaats Gran Canaria op UNESCO lijst

Dit artikel is 5 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

LAS PALMAS – De archeologische vindplaats en grotten van Risco Caído op het Canarische Eiland staan sinds het afgelopen weekend op de lijst van het UNESCO Werelderfgoed. In feite gaat het om de ‘paisaje cultural de Risco Caído y las montañas sagradas’ wat een uitgebreid gebied van archeologische opgravingen op het hoogst gelegen deel van Gran Canaria is.

Risco Caído is een pre-Hispanic archeologische vindplaats van holbewoners met nederzettingen en tempels met astronomische elementen die in grotten gelegen zijn. Het gaat dus om constructies die door de eerste bewoners (aborigenes) van Gran Canaria gemaakt zijn.

Het landschap rondom Risco Caído wordt ook wel montañas sagradas genoemd waarbij het geheel meer dan 18.000 ha groot is, een 11% van de totale oppervlakte van het eiland Gran Canaria.

De eerste bewoners die ruim 1.500 jaar leefden op het Canarische Eiland en lang voordat de Europeanen het eiland overnamen dit deel van het huidige Spanje bewoonden, hebben constructies gemaakt door grotten in de vulkanische rots uit te hakken. In diverse grotten heeft men bovenin een gat gemaakt waar het zon- en maanlicht door naar binnen kon schijnen en er gespeeld werd met het licht door een soort van astrologische kalender te maken.

Alleen rond het zomerpunt (de langste dag van het jaar op 21 juni) verlichten de zonnestralen de afbeeldingen die de eerste bewoners van de Canarische Eilanden hadden aangebracht in de grotten. Dat fenomeen herhaalt zich op het moment van de kortste dag als de winter begint als het maanlicht de afbeeldingen verlicht.

Gedurende jaren werden deze grotten door de huidige bewoners gebruikt als opslagplaatsen maar in 1996 deed men de belangrijke archeologische ontdekking. Nu erkend UNESCO de grotten van Risco Caído en de daaromheen liggende andere archeologische opgravingen in de montañas sagradas in de gemeenten Artenara, Tejeda, Agaete en Gáldar als Werelderfgoed.

Ga naar de inhoud