INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuisd om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectaren weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust, maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Namens de redactie van SpanjeVandaag GRACIAS voor 100 leuke verhalen, iets waar steeds meer lezers elke zondag van genieten. Ga zo door Sol en Rob.
Vandaag mijn 100ste schrijven op SpanjeVandaag. Eigenlijk was dat voor vorige week zondag de bedoeling geweest. Maar mijn schoonouders waren over uit Chili voor vakantie. Ze zijn een week bij ons geweest en die week heb ik gewoon gewerkt. Ik mocht voor die week mijn autosleutels inleveren zodat Sol met haar ouders van alles kon gaan bezoeken en bekijken. Gelukkig is het maar anderhalve kilometer naar mijn werk. Maar dat is dan wel voor het grootste deel bergop en met een elektrische fiets waarvan de accu zijn beste tijd gehad heeft, valt het voor iemand die nooit fietst niet mee.
Maar gelukkig heb ik ook mijn dagen, anderhalve dag, om uit te rusten en kan ik ook mee om wat te gaan doen met Sol en mijn schoonouders. Sol had een appartementje geboekt om te overnachten in Santiago de Compostela. Daar zijn we zaterdagochtend naar toe gereden. Alles binnendoor, geen tolweg. Ergens halverwege zijn we gestopt om te ontbijten. Bij aankomst in Santiago konden we het appartement nog niet in. Eerst maar wat dingen gaan bezichtigen in Santiago dan. Sol en ik hebben het meeste al een keer gezien. Wij bleven dus telkens buiten wachten als mijn schoonouders ergens binnen gingen.
Op de tweede dag in Santiago zijn we nog even de stad in gegaan. Daarna hadden mijn schoonouders een vlucht naar Barcelona om daar in te schepen voor een cruise. Wij zijn weer lekker binnendoor naar huis gereden. Het was weer een hele tijd geleden dat we elkaar gezien hadden. De laatste keer was in 2019 toen ons huisje op ons terrein in Chili is weggezet. De plannen waren toen nog om naar Chili te emigreren. Maar toen kwam Corona en de rest is te lezen op ons blog.
Afscheid nemen is dan weer altijd even lastig. Maar minder lastig dan dat van onze katten. Op een dag komen we terug uit Ourense. Ik moet weer gaan werken en als ik ‘s avonds thuiskom, zegt Sol dat ze Julio nergens kan vinden. Met zaklampen lopen we alle weilanden af in de omgeving. Geen Julio. Terra zit op een vreemde plek. Het lijkt wel of ze op de uitkijk zit, ze kijkt richting de beerput. Het zal toch niet! Als ik met de zaklamp in de beerput schijn zie ik Julio liggen. Met een gebogen riek haal ik Julio uit de beerput. Die heeft vast iets op de harde laag van de beer zien lopen en is er achteraan gegaan, niet wetende dat de harde laag nu niet hard genoeg meer is voor kater. Nog geen week later, als Sol met haar ouders op pad is, kan ik voor dat ik na mijn siësta weer ga werken, Terra nergens vinden. Met veel tegenzin kijk ik maar gelijk in de beerput en haal haar ook uit de beerput. De beerput heb ik toen we hier nog niet zo lang woonde al afgezet omdat ik er Antares uit heb moeten halen. Na Julio heb ik het met kleinmaziger gaas extra afgezet. Helaas is het niet voldoende gebleken.
Op de dag dat Terra in de beerput verdrinkt, bevalt Cleopatra, de kat die hier is aan komen lopen, van 6 gezonde kittens. Heel leuk, maar echt blij kunnen we niet zijn. Natuurlijk zijn we een week later wel blij met de nieuwe kittens, al moeten die wel een nieuw onderkomen hebben, een of twee katten is wel voldoende.
Buiten is het lente en op mijn werk worden er kalfjes geboren. Dat staat verder helemaal los van de lente trouwens, want mijn baas bepaalt wanneer een koe zwanger kan worden en dan komt de veearts om dat even te regelen. Een stier komt er niet aan te pas. Na een kleine maand werken kan ik alleen maar zeggen dat het werk leuk is. Koeien doen wel eens moeilijk, maar over het algemeen doen ze wat ik wil, en dat is naar de melkrobot lopen als ze al een tijdje niet uit zichzelf geweest zijn. Zwaar is het zeker ook. De melkrobot is het enige moderne op de boerderij, de rest is met de hand. Prettige Paasdagen allemaal.
Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl