Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag zullen publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken.

Jullie zullen misschien denken dat we niet zoveel ondernemen, maar dat valt mee. Zo af en toe nemen we de kuierlatten en dan gaan we het Spaanse binnenland in. Zoals ook nu weer een paar weekjes, want na een poosje gewandeld, gezond, geluierd te hebben, begint het zwerversbloed te kriebelen, dus zetten we een poosje geleden de neus van onze camper richting Guadalupe. 

Dit is een bedevaartsplaats in Extremadura, omdat er ooit een Mariabeeldje is gevonden dat zieken kon genezen. Op die plaats is een geweldige kathedraal gebouwd en natuurlijk een dito klooster, waar de monniken nu nog steeds elke dag dankbaar zijn voor dit wonder, want het beeldje mag je (tegen betaling) bekijken en je mag zelfs een ingelijst stukje stof van haar japon kussen. De vele pelgrims doen dit ook vaak en niet zelden met tranen in de ogen.

Toledo is ons volgende doel. Een peperdure camping, maar het was het waard, want Toledo is een pronkjuweel van de Extremadura. Een stad met een rijke geschiedenis, die is af te lezen uit de statige gebouwen, pleinen, musea. We slenterden heerlijk door de krioelende piepkleine steegjes, sommige nog geen meter breed, de vele winkeltjes waar ze meesterlijk bewerkte goudkleurige spulletjes verkopen, zoals wapens – zwaarden – messen – schalen – sieraden. 

De Taag stroomt ruig langs de voet van de berg waarop Toledo ligt en vormt een natuurlijke verdedigingslinie voor de stad, waardoor deze nooit is bestookt door vijanden en waardoor deze ongeschonden stad de eeuwen heeft overleefd.  Ook bewonderden wij het Del Greco museum waar vele schilderijen van deze maniëristische schilder te zien zijn. Niet echt spectaculair, maar zeker wel de moeite waard.

We maken ons maar moeilijk los uit Toledo, maar de prijs van de camping helpt een handje. Doel is Madrid. Nou wat de prijs van de camping betreft hadden we niet weg hoeven gaan, maar je went aan hoge bedragen, dus gaven we ons dit keer zonder mopperen over aan de hebzucht van de campingbaas en struinden we door Madrid. Het Prado, Thyssen Bornemisza en nog een paar ‘musts’ aangedaan, maar Madrid bevalt ons maar matig, dus togen we alras naar Palencia, waar het alleroudste kerkje (uit 661!!) van Spanje te bezichtigen is en natuurlijk de nodige kathedralen.

Daarna Bilbao, waar in de verste omtrek geen camping te vinden is. De dichtstbijzijnde vinden we zo’n dertig kilometer verderop aan het strand en ook daar……. ach ik hou op over de campingprijzen. We wilden het Guggenheim Museum bekijken. Nou zeg! Dat was de moeite waard! Daarover zou ik de hele SpanjeVandaag-krant vol kunnen schrijven maar gemakshalve verwijs ik naar de vele lyrische woorden in reisgidsjes.

WIST JE DAT … in onze rubriek SpanjeVerhalen er meer verhalen van Barbara (en andere ingezonden verhalen) te lezen zijn. KLIK HIER

Een eindje verderop heeft een leerling van meneer Eiffel (een meneer Palacio), een super innovatieve zweefbrug ontworpen, die ook nog eens geweldig goed functioneert. Gebouwd in 1893. Hij staat in de Puente Colgante en heet Vizcayabrug. Men noemt het een “hangbrug”, maar het is een zweefbrug, die bestaat uit vier (op beide oevers gebouwde) kleine Eiffeltoren-achtige bouwsels van 61 meter hoog, met op 45 meter hoogte een plateau waar een looppad op is, waarover je dus de 164 meter naar de andere kant van de rivier kunt lopen. Je loopt dan zo ongeveer in de zevende hemel want het uitzicht is hemels.

Aan dat plateau zijn talloze kabels aangebracht waaraan een grote gondel hangt. Met die gondel kunnen zes auto´s tegelijk, en een flink aantal voetgangers, fietsers en brommers overgezet worden. Die gondel hangt aan de kabels en zweeft een paar meter boven het water, terwijl die kabels langs het hoge plateau “rijden” naar de overkant. Spectaculair! Nou! Daar laten we ons natuurlijk mee overzetten en we lopen over het hoge plateau terug. Dat vinden we een waanzinnige ervaring. Gelukkig gaat er een lift naar boven.

De ontstaansgeschiedenis is dat meneer Palacio de opdracht kreeg om een verbinding te maken tussen twee stadjes langs de Rio del Nervión, maar de scheepvaart mocht er geen hinder van hebben. Ook moest er rekening mee gehouden worden dat er niet genoeg ruimte was om daar een brug te bouwen, want er kan geen talud gemaakt worden. De oevers zijn namelijk volgebouwd met huizen. Vanwege de hoge kosten kon er ook geen tunnel aangelegd worden, èn de verbinding moest een afstand van 164 meter overbruggen én dan moesten er ook hele grote hoge zeeschepen onderdoor kunnen. Een echte mega-grote uitdaging dus.

Met deze zweefbrug is het meneer Palacio fantastisch gelukt. Zo goed zelfs dat deze brug de eervolle onderscheiding kreeg opgenomen te zijn op de lijst van ´s werelds erfgoed van Unesco wegens uitzonderlijk indrukwekkend ontwerp en geweldige functionaliteit. Tragische bijkomstigheid is dat meneer Palacio, die recht tegenover de brug woonde, stierf nog voor de brug kant en klaar was.

Bilbao had toen de smaak te pakken. Stevig gestimuleerd door dit succes en in hun drive om van Bilbao een absoluut toeristisch hoogtepunt te maken, gingen er in 1994 weer een paar architecten aan tafel zitten. Het waren de architecten die ook de futuristische wijk in Valencia hebben ontworpen. Ze staan echter bekend om hun weliswaar schitterende, maar niet zo erg functionele ontwerpen; aan de meeste ontwerpen van hun hand mankeert wel iets! Dit keer zetten ze zich in om een spectaculaire glazen voetgangersbrug te ontwerpen, een eindje verderop in Bilbao. Een supermooi hoogstandje van techniek moest het worden en dat IS het ook geworden. Over dezelfde Rio del Nervión. Een zeer bijzonder ontwerp. Het gooide internationaal hoge ogen, O, o, wat waren ze trots op dit glazen wonder.

Helaas maakten de architecten hun reputatie waar (dat er altijd wel iets aan schort), want ze hadden er niet aan gedacht dat glas spekglad wordt als het regent en er gleden dus tal van mensen uit met afschuwelijke gevolgen. Toen hebben ze er maar een tapijt op gelegd. Het blijft een hoogstaand staaltje ontwerpkunst, maar het mooie is onder het tapijt geschoven. Ook bleek het glas niet zo erg sterk te zijn, honderden glazen tegels moesten direct in den beginne al vervangen worden, een grapje dat de stad meteen in de aanloop al driehonderdduizend euro extra heeft gekost. Als je het wil opzoeken op internet, kijk dan onder Puente Vizcaya en Zubizuri bridge.

De tijd begint te dringen, we moeten terug richting Murcia. En zo koersen we weer op ons stekkie aan, waar het ook zo mooi is. De zon schijnt heerlijk, de temperatuur is aangenaam, wat is Spanje toch een prachtig land. Nog even een rukje en dan staan we weer op onze eigen weegschaal in onze eigen badkamer in Fortuna. O wee, de naald verwijt ons onverbiddelijk dat we teveel genoten hebben van dit heerlijke reisje. Voorlopig wordt de heerlijke Spaanse wijn verruild voor een Hollands kopje thee!

Groetjes van Barbara en Egbert

Spanje, een liefde – Verhalen over reizen en overwinteren in Spanje

Spanje, een liefde speelt zich grotendeels af in het provinciestadje Fortuna in Spanje bij Murcia. Dit boek neemt de lezer mee naar het hedendaagse Spanje en geeft een inkijkje in het overwinteren in zonnig Spanje, waarbij korte reisjes door Spanje en Portugal beschreven worden. De typische gewoontes en Spaanse gebruiken, de feesten, de cultuur, kortom het normale Spaanse leven komt uitgebreid aan bod en wordt op luchtige, meeslepende wijze beschreven. Auteur: Barbara van Wijk-Douwes.

Verzending binnen Nederland-België is gratis. Wilt u de verzendkosten besparen laat het dan bij een U bekend adres afleveren. Heeft u geen contactadres, mail dan naar barbaravanwijk@gmail.com.

KLIK HIER OM DIT BOEK AAN TE SCHAFFEN