Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Alweer moet ik naar Ourense. De garage waar onze auto na de aanrijding van een paar weken terug gerepareerd gaat worden, heeft een ruil auto klaar staan en in kan dus onze auto brengen. Op naar Ourense dus. Ik lever de auto in en de man van de garage maakt wat foto’s en vult wat papieren in op zijn tablet en vervolgens mag ik tekenen. Daarna lopen we naar een auto. Jezus! Ik heb niet veel met auto, ik hoef geen nieuwe, maar om een  net geen sloopauto mee te geven. Maar er is niets anders en in moet toch rijden. Het begint met de buitenspiegels, die kunnen niet versteld worden en als ik even laten 70 km/h rijdt wil een van de spiegel inklappen. Onderweg naar huis zie ik dat de watertemperatuur ineens inzakt. IK zet de verwarming aan om te kijken of het nog warm wordt in de auto, anders zit er geen water meer in het systeem. Maar omdat de verwarming het nog doet maak ik me geen zorgen. Maar dan gaat er ook een rood motormanagement lampje branden. Nou het zal wel, ik hoor, ruik of voel niets. Als ik thuis ben en de motor afgekoeld is kijk ik eens onder de motorkap of ik wat zie. Koelvloeistof zit er genoeg in, daar geen probleem dus. Maar ik zie wel een draad los hangen bij een sensor. Als ik die terug aansluit werkt de temperatuurmeter ook weer. En als een een volgende rit maak gaat het rode lampje ook uit.

Later in de week moeten we weer naar Ourense, maar nu vroeg. We moeten naar het ziekenhuis. foto’s maken, hartfilmpje en bloed willen ze hebben. Alles voorbereiding op een operatie die aan mij gedaan moet worden, ik heb een liesbreuk. Maar omdat we dus vroeg vertrekken hebben we het licht van de auto nodig. De geweldige Fiat Punto geeft kaarslicht tot op ongeveer 3 meter voor de neus van de auto. Groot licht schijnt alle kanten op behalve de goede. Ik zal blij zijn als onze auto weer klaar is. In het ziekenhuis zijn we zo klaar en gaan dus weer richting huis. Maar niet voor we de bonnetjes van het ziekenhuis bij het kantoor van de verzekering ingeleverd hebben. De vrouw die ons helpt weet eigenlijk niet wat we met de bonnetjes komen doen. Die heeft ze nu nog niet nodig. Wel laat ze weten dat onze verzekeringspasjes niet geldig zijn. Gek! We hebben ze net. Geen probleem overigens voor de vrouw, want ze maakt gelijk nieuwe aan en we krijgen bericht als we ze bij onze bank in Chantada kunnen ophalen.

Als we thuiskomen is het nog geen 12 uur. Onze honden Antares en Orion zijn nog geen 5 uur alleen geweest, maar we treffen weer een ravage aan. Een nieuwe mand van Antares, die Orion in gepikt heeft, ligt in stukken in de hal. Hij, Orion, heeft zelfs een blik hondenvoer open gekregen. Ik ga een rondje lopen met ze, maar ik ben het onderhand wel beu! Als ik terug ben met ze, zeg ik aan Sol dat ik hier geen zin meer in heb. Iedere keer is er van alles kapot, we kunnen nergens langer dan een paar uur naar toe, er kan niemand op de koffie komen, we kunnen nergens met hem naar toe. IK ben er klaar mee en wil niet meer gevangen gehouden door een hond die we gehoopt hadden een beter leven te geven dan een in het asiel. Gelukkig is Sol het er mee eens en zet zij de boel in gang om de hond na ruim 2 maanden terug te brengen. Nog 2 weken en dan kan hij terug, het asiel heeft 2 weken om eerst een nieuw thuis te zoeken. Dat staat in het contract. Ook onze hondentrainer begrijpt dat we er mee stoppen. Ook die geeft aan dat hij niet weet wat hij kan doen om hem te laten stoppen met slopen.

Telefoon van de bank. Jullie pasjes zijn klaar. Nu al? Ja, en we hebben ook een cadeau voor jullie. We gaan naar Chantada naar de bank en krijgen binnen de nieuwe pasjes. Geen idee wat er anders is, ook op dit pasje staat mijn naam verkeerd. Best hoor. Dan krijgen we het cadeau, een pasje. Een pasje met gratis 300 euro. Oké, en wat is het addertje onder het gras? Dat is het niet zegt de man van de bank. Het is, zo begrijpen we, omdat we een rekening en een verzekering bij ze hebben. We hebben tot november om het op te maken aan wat we maar willen en kunnen er overal mee te recht. 

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl