Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Zigeuners komen hier met enige regelmaat langs voor oud ijzer en alles wat maar een beetje geld op kan leveren. Prima, wij leggen het aan de kant van de weg en zij nemen het mee. Soms komen ze ook de binnenplaats opgereden om te vragen of we nog meer hebben. We hebben dat liever niet. Beste geen pottenkijkers op de dam zal ik maar zeggen. Een tijdje terug heb ik er zelfs nog geholpen met inladen van een grote metalen tank. Iedereen blij, wij van ons oud ijzer af en zij kunnen er weer iets mee.
Deze week echter ging er wat fout. Nu ook het laatste van onze akker af is concentreren we ons op de kastanjes die gaan vallen. We hebben verschillende Kastanjebomen staan. Een tijd terug heb ik daarom onder de Kastanjebomen de braamstruiken weggemaaid met de bosmaaier. De buurman heeft aan de rand van een weiland in het bos met de tractor onder de Kastanjebomen alles schoongemaakt. Op de plaatsen waar hij niet kon komen met de tractor ben ik aan de gang geweest met de bosmaaier. Alles schoon dus om makkelijk kastanjes te kunnen gaan rapen.
Na een dag met veel wind was in op het weiland in het bos met Antares. Wat we opviel was dat er op het pad in het bos naar het weiland een sleepspoor loopt. Onder de Kastanjebomen liggen na de dag met veel wind geen kastanjes. En dat is raar, maar het verklaard het sleepspoor op het pad. Iemand is ergens geweest waar ze niet mogen komen! Volgens de buren komen de ongenode gasten ‘s morgens vroeg of tijdens de uren van de siësta.
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Sol, Rob en Antares (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
We zijn buiten bezig, Sol is aan het schilderen en ik ben wat aan het opruimen. Ik hoor mensen praten. Dat is iets wat hier niet zo vaak voorkomt, zeker niet dat ar lang gepraat wordt. Ik ga maar eens kijken wat er gaande is. Als ik de akker op klim, zie ik een jongen lopen en een oude vrouw met een lange donkere jurk en een hoofddoek in dezelfde kleur. Zij heeft een emmer vast, achter hen aan komt een oud bestelautootje aan rijden. Zigeuners met een emmer! Die zijn kastanjes aan het jatten geweest. Ik ga er naar toe en maak duidelijk dat dat niet de bedoeling is en dat de kastanjes ingeleverd moeten worden. De oude vrouw en de jongen zitten binnen no time in de auto maar ik sta ook zo binnen no time aan de andere kant van het hek op de weg voor de auto. Ik maak foto’s van de auto en de personen. Ineens zijn de kastanjes nergens meer te bekennen, alleen trekt de oude vrouw wel heel erg hard haar lange jurk omlaag. Daar staat de emmer met kastanjes dus!
Inleveren! Anders bel ik de politie! De bestuurder, een jongeman, stapt uit en komt pal voor me staan. Ik herhaal het nog maar eens dat de kastanjes van mij zijn, dat ze ingeleverd moeten worden en dat ik ze hier voor kastanjes niet meer wil zien. Blijkbaar is mijn Spaans niet duidelijk genoeg, dus ik ga verder in het Nederlands. Laten we zeggen dat ik zeker weet dat iedereen in de vallei heeft kunnen volgen wat ik zij. De emmer met de kastanjes grits ik uit de auto en gooi ik de akker op. De vrouw in de auto zegt dat ze haar emmertje terug wil. Zeker, geen punt. Is niet van mij dus krijg je terug. Ik ga de akker op en geef het emmertje aan de man en ze vertrekken.
Dit is was niet de eerste keer, maar omdat wij geen siësta houden en regelmatig vroeg buiten bezig zijn, zien ze ons en rijden ze door. Na mijn duidelijke instructies hier niet meer te komen voor kastanjes heb ik niemand meer gezien.
Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl