SpanjeVerhaal: Mi historia numero Tres

SpanjeVerhaal: Mi historia numero Tres
Beeld: Freepik

SpanjeVerhaal: Mi historia numero Tres

Dit artikel is 2 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

Onder het pseudoniem VG worden er regelmatig verhalen geschreven die als onderwerp het leven, wonen, ontdekken, genieten en integreren in Andalusië hebben. De verhalen gaan over de verschillen tussen Nederlanders/Belgen en Andalusiërs maar ook over anekdotes en belevenissen tijdens het overwinteren in het zuiden van Spanje waarbij de beperkte kennis van de Spaanse taal soms voor hilarische taferelen kan zorgen. 

Hoe kwamen we eigenlijk op het idee om met een huurauto naar El Borge te rijden.Bij het lokaliseren van dit prachtige bergdorp heeft het Wereld Wilde Web goed geholpen. Let op, de nieuwe en juistere duiding van het WWW. Wij waren de winters in Nederland meer dan beu. Wat heet winters. Kwakkel kwakkel en nog eens kwakkel. Een stel eenden zou er zelfs het kwaken van verleren. Een landgenoot beschreef het eens als volgt:” Ergens in oktober trekt iemand een grauwe deken over het land. Met enig geluk wordt die er ergens in april weer langzaam afgehaald”.

Ergo geen winters meer in Nederland of België. Waar dan wel. Google Google aan de wand help ons met het vinden van het juiste land. De zoekcriteria zijn als volgt. Waar valt de minste regen, en waar heeft men de meeste uren zon. Met die criteria zoekende, is het onmogelijk om in Europa op een ander gebied dan Andalusië te stuiten. Een jaar heeft 8620 uur. Trek daar de helft van af omdat we ook wat nacht nodig hebben. Dan resteren dus ruim 4000 uren dat  de zon kan schijnen. Malaga komt aan meer dan 3000 zon uren per jaar. Iets verder naar het oosten liggen Torre del Mar en Torrox. Beide steden overtreffen dat Malaga getal.

Eenmaal in die hoek beland, is het vinden van een plaats van waaruit je overzicht hebt en die tevens als basis kan dienen om verkenningstochten te ondernemen een logische en eenvoudig te realiseren stap. Ziedaar hoe we  El Borge vonden en waarom we daar nu heenrijden.

Vanuit Malaga kun je doorrijden tot Velez-Malaga en daar afslaan naar El Borge. Dat is de safere route. Ietwat meer rijkunst vergt de romantische route. Dat betekent afslag Benagalbon. Prachtige bergroute. Op het wilde web vonden wij een Nederlander die veel Andalusië ervaring heeft. Via hem huurden we een huis in El Borge. Onze instructies waren om aangekomen in El Borge ons  aldaar te melden bij een heel vriendelijke Spaanse mevrouw.Zij droeg de in Spanje zeer zelden voorkomende naam Maria. En ze was vriendelijk. Ze heeft tijdens ons tiendaags verblijf alles uit de kast gehaald om het onvergetelijk te maken. De negende dag hebben wij met haar in een plaatselijke tapas bar een behoorlijke aanslag op de  voorraad gepleegd.

In de daaraan voorafgaande negen dagen hebben we bijna 2000 kilometer gereden. Nagenoeg alle plaatsen aan de kust vanaf Torremolinos tot Nerja hebben ons minstens een keer te gast gehad.

 ’s Morgens in alle vroegte vertrokken we uit El Borge. Reden dan naar de kust om op zoek te gaan naar mensen. Mensen van ongeacht welke nationaliteit, die ons konden en wilden vertellen wat overwinteren in Spanje inhoud. Waar we op moesten letten. Wat we wel en wat we beter niet konden doen. Op die manier kregen  wij in ruim een week een schat aan bruikbare informatie. We kregen inzicht in wat er zoal te huur was. Wat de prijzen waren. Welke kwaliteit bij die prijs te verwachten was. We zagen heel erg veel moois langs de kust. We vonden op diverse plaatsen huurobjecten. De belangrijkste selectie die we maakten betrof twee stappen. Die selectie zal voor iedereen anders en persoonlijk zijn. Wij besloten aan de kust te huren en niet in de bergen. De temperaturen in de winter kunnen in de bergdorpen behoorlijk verschillen met die in de kustplaatsen. Zo vielen dus prachtige dorpen als bijv Competa en Frigliana af. Bleef echter nog een behoorlijk lange lijst met plaatsen over. Beetje overdreven was de vraag in welk paradijs wil je de komende vier maanden verblijven. Gelukkig zat in de lijst paradijslijke steden en dorpen een plaats die onmiddellijk ons hart stal tijdens een eerste bezoek. Ons ook een veilig gevoel gaf. Dat reduceerde een lange lijst van mogelijkheden tot EEN. In die plaats staat een blauw wit gestreepte vuurtoren. De kenners weten dan dat we in Torre del Mar terecht zijn komen. Plaats gevonden. Nu nog een huurobject dat ons wilde en kon herbergen gedurende de maanden december januari februari en maart.

Er zijn in Torre diverse makelaars te vinden. Wij kregen contact met Christina da Silva. Haar bureau staat op minder dan 100 meter van de vuurtoren. Hartelijke vrouw. Veel ervaringen later, bleek dat we met haar een goede keus maakten. Ze is betrouwbaar, komt afspraken na en als er problemen zijn dan lost ze die op. Precies twee dagen voor onze retourvlucht naar Nederland tekenden we het huurcontract voor de huur van een appartement op steenworp afstand van de vuurtoren. Vanaf 1 december 2017 tot 1 April 2018 zou Torre del Mar er  twee inwoners bij krijgen. Torre nosotros llegaremos. Na de landing op Eindhoven AirPort was de shock immens. In een paar letters samengevat. Brrrrrrrrrr. Twee weken stevig doorwerken voor de boeg. Checklijsten opgesteld door ervaren overwinteraars afvinken. Dan kom je zeer belangrijke zaken tegen. Bijvoorbeeld aan een doorlopende reisverzekering zit weinig doorlopends als je langer dan 90 dagen aaneengesloten op reis bent. Bijverzekeren dus tot 180 dagen. Onbetaalbaar is onze buurvrouw die nagenoeg elke dag onze woning bezoekt tijdens onze overwintering periode. Dat zagen we heel goed toen we terugkeerden in april 2018. Daarover later meer als het zover is. We planden de back to Torre reisduur op 5 dagen oftewel 4 overnachtingen. De kunst is om tijdens die overnachtingen het dievengilde te ontlopen. Je hebt per slot van zake toch het een en ander in je voertuig, want je gaat even iets langer van huis. Nu zagen we in Corona tijd dat het kennelijk van levensbelang is om heeeel veel wc-papier in huis te hebben. Onze auto zat niet vol met wc-papier maar wel met spul dat we toch liever niet kwijt raakten. Helemaal niet verliezen wilden we de racefietsen die op het dak van de auto stonden. Overnachtingen planden we zodanig dat er een omheining om het hotel of motel stond. Dat er camera bewaking van de parkeerplekken aanwezig was. De receptionist motiveren om niet in slaap te vallen gedurende zijn nachtdienst is ook aanbevelenswaardig.

Twee routes bekeken. De West route. Ruim 2100 km via  Parijs,Bordeaux,Madrid en Granada. De Oost route via Metz Lyon Barcelona Allicante ongeveer 200 kilometer langer.

Nadeel van de west route zo laat in het jaar (we reden eind november) is dat er al behoorlijk wat sneeuw kan vallen in het noorden van Spanje en op de Meseta  Casltellana. Desondanks  voor de west route gekozen.

Ga naar de inhoud