Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Boem is ho! Vorige week ben ik met Antares op weg naar Carballiño, dat is ongeveer een half uur bij ons vandaan. Antares is kieskeurig als het gaat om haar trimsalon. Dat was al iets in Nederland, maar is hier in Spanje ook het geval. Gingen we eerst naar de trimsalon bij de dierenarts in Chantada, kregen we altijd een bange en gestresste hond terug. Ze is daar twee keer geweest en bij de laatste keer kregen we van de vrouw die haar geknipt had foto’s te zien waarop ze overgegeven had. ….nou dat ligt niet aan Antares, dat ligt aan haar. Nooit meer naartoe geweest dus. In Carballiño zit er een waar ze mooi van terug komt zonder bang te zijn of gestresst. Vandaar dus dat we naar Carballiño op weg waren. 

De afspraak stond op kwart over 5 in de middag. Ik was wat laat vertrokken maar op de weg er naar toe heb ik dat mooi goed kunnen maken. We komen in Carballiño aan, de snelheid bij binnenkomst is 30km/h en veel harder kun je niet omdat je dan gelanceerd wordt door de drempels in de weg. 30 dus. Voor mij rijdt een auto en die stopt om achteruit in te gaan parkeren langs de kant van de weg. Ik stop netjes, ….dan even zwart en daarna hangt de autoradio uit het dashboard, doet mijn nek zeer en pas dan zie ik een auto achter mij staan.

Als ik uitstap staat er naast de zwarte Audi A4 al een man die gelijk zegt dat het zijn schuld is en dat we ergens veilig moeten gaan staan. Prima, maar eerst even een foto en kijken hoe het met Antares is die achterin zit. Met haar gaat het gelukkig goed. We rijden de auto’s naar een veiligere plaats en de man begint gelijk te praten. Ik zeg hem dat mijn Spaans niet zo best is en nu net na een aanrijding zeker niet en dat ik even mijn vrouw bel om met hem te spreken. Als ik Sol aan de lijn heb vertel ik wat er is, dat ze de trimsalon moet laten weten dat ik later ben en dan geef ik haar de man. 

Ik maak nog wat foto’s als de man al vast het schadeformulier in begint te vullen. Hij begrijpt dus dat ik nu even moeite heb met het lezen en invullen van het formulier. Hij vraagt telkens om de papieren die hij van mij nodig heeft om mijn deel in te vullen. Even later is het formulier klaar en we wisselen telefoonnummers uit voor het geval dat nodig mocht zijn.

We maken nog een praatje en hij verteld dat hij thuis wat uit heeft te leggen, de auto is van zijn vader. Hij biedt nogmaals zijn verontschuldigingen aan en zegt dat hij alleen maar zwaaide naar een bekende. We gaan vervolgens verder waar we naar op weg waren, ik naar de trimsalon dus, waar ik eigenlijk toch nog precies op tijd aankwam.

Thuis bekijk ik de schade nog een goed. Als hij ook 30 gereden heeft dan heeft hij deze schade niet kunnen veroorzaken, hij moet dus veel harder hebben gereden. De stang waar de kogel van de trekhaak op zit is gebogen, de plastic bumper is stuk, de achterdeuren zijn ingedeukt, maar ook onder de auto ziet het er niet best uit. Het reservewiel bijvoorbeeld kan ik er niet meer onderuit halen omdat dat klem met het metalen binnenwerk van de bumper. Met rijden merk ik gelukkig niets aan de auto.

Als ik de volgende dag de verzekering op de hoogte breng van de aanrijding kan ik even later alles wat ik heb aan foto’s en papieren uploaden naar een website met mijn schadenummer. De man die ik aan de telefoon heb legt me uit dat het wel 10 dagen kan duren voor ik iets hoor. Geen probleem, we kunnen gewoon rijden vertel ik hem. Na idd een dag of 10 krijg ik bericht van de verzekering. De tegenpartij heeft de aansprakelijkheid geaccepteerd en ik kan een afspraak maken met een garage om een schade expert de schade op te laten nemen. Die afspraak staat voor aanstaande maandag. Kijken wat ze gaan zeggen, een Dacia van 2010 met niet te veel kilometer, hoe fijn wij de auto ook vinden is natuurlijk niet veel meer waard. Total loss, daar houden we maar rekening mee. Tot volgende week!

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl