Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (11)

123rf
Beeld: 123rf

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (11)

Dit artikel is 3 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

In vervolg van het verhaal van vorige week over de auto en het kenteken, moesten we ook nog naar Montessoro naar het kantoor van de gestor die alles betreffende de auto aan het regelen is.

We gingen in Montessoro 2 keer ergens wat drinken en bij de tweede keer nam Sol er een tapas bij. Iets met vis en pasta. Iets met vis is aan mij niet besteed, dus nam ik niets. Op de weg terug naar huis begon Sol zich minder prettig te voelen om vervolgens bij thuiskomst gelijk naar de wc te rennen. Steken in haar zij, overgeven en diarree was waar haar dag mee eindigden.

De volgende dag was het er niet beter op geworden. Sol maakt een lijstje met klachten en vraagt of ik daar mee een pilletje bij de apotheek in A Barrela kan gaan halen. Een behulpzame dame in de apotheek leg ik uit wat er gaande is en laat mijn lijstje op de telefoon zien. Ze schrijft het over op een papiertje, loopt naar achter en begint te bellen. Ze zegt me dat ze me niets mee kan geven, ik moet naar de eerste hulp in Chantada. Ik naar Chantada 20 minuten bij ons vandaan. Achter het glas in bij eerste hulp zit een man die ik uitleg wat er gaande is en laat weer het lijstje zien, waarop hij vraagt; ”waar is de patiënt…”  Die ligt thuis op bed, antwoord ik. Hij noteert gegevens en zegt dat ik moet wachten. Even later word ik geroepen door een arts. Weer leg ik uit wat er gaande is en laat het lijstje zien, ook zij vraagt naar de patiënt. Ze begint te vertellen en ik snap en versta er niets meer van. De arts vraagt naar het telefoon nummer van Sol en belt haar op. Daarna vertelt ze mij Sol te gaan halen en terug te komen. Ik weer naar huis.

Als Sol en ik even later terug zijn bij de eerste hulp wordt Sol eigenlijk gelijk bij een arts geroepen. Wat er allemaal achter de gesloten deur afspeelt weet ik niet, maar als ze buiten komt is ze in ieder geval een PCR test rijker. Met papieren in de hand heeft Sol instructies gekregen naar het ziekenhuis in Monforte te gaan. We parkeren de auto bij de eerste hulp van het ziekenhuis en gaan naar binnen. We melden ons en Sol gaat een wachtkamer in. Ik wacht in de auto, ik heb namelijk niet veel zin tussen zieken te gaan zitten wachten, geen idee wat die andere mensen mankeren.

3 uur later zijn ze klaar met Sol in het ziekenhuis. We moeten bij een apotheek een pilletje gaan halen. Goh…. dat was ons eerste plan ook aan het begin van de dag. We rijden weer naar Chantada om dat we er niet zeker van zijn dat de apotheek in A Barrela nog open is. Bij de apotheek krijg ik een doosje pilletjes mee en we rijden weer naar huis. Al gaat het een dag later wel wat beter, tip top is ze zeker niet.

In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Sol, Rob en Antares (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER

Ik ga buiten aan de gang en na een dag werken wil ik de, op de binnenplaats, verzamelde gereedschappen en spullen op ruimen. In een ruimte naast de stal heb ik het tuingereedschap staan, de ingang van die ruimte is denk ik 1m50 hoog, ik ben 1m79. Je raad het al natuurlijk! Ik loop omlaag kijkend met gereedschappen in de hand vol op een stenenbalk boven de deur. Ik kan je zeggen die geven niet mee! Flinke bult op m’n hoofd, bloed en de dag er na knallende hoofdpijn. Gelukkig hoeven we voor een Ibuprofen niet naar de apotheek of naar de eerste hulp of het ziekenhuis, die hebben we gewoon in huis. Na twee pillen en een paar uur plat op bed gaat het wel weer. Morgen ben ik weer de oude.

Nog een zieke! Mijn laptop. Lang geleden dat ik een virus heb gehad op een computer. Nu blijkt bij laptop toch wel een ernstige ziekte te hebben. Vele virus scanners verder blijft toch telkens wat achter van het virus waardoor het zich weer kan herstellen. Ik denk een gevalletje ”format C’

Tot volgende week!

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl

Groetjes Sol, Rob en Antares.

Ga naar de inhoud