INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndAheBandB.com

Ik heb een hele speciale mail ontvangen. Een mail, van een dame die me vertelt dat ze 2 maanden geleden een paar dagen in mijn huis heeft doorgebracht, met haar man met wie ze op dat moment al 25 jaar samen was. Ze wil opnieuw boeken, maar komt nu met haar nieuwe man. Ik lees de voorafgaande zinnen nog een paar keer om na te gaan of ik het wel goed begrijp, maar inderdaad, oude man de deur uit, nieuwe man mee naar mijn huis. Ze zegt dat ik een voorbeeld voor haar was. Dat ik haar heb laten zien dat je het ook alleen kunt (de vrouw met de nieuwe man binnen twee maanden). Het voelde voor haar zo speciaal dat ze haar nieuwe man ook graag wilde laten kennismaken met mij. Vervolgens vraagt ze in haar mail om champagne en kristallen glazen op haar kamer. Ze wil ook graag van het diner gebruikmaken.

Ik laat het even bezinken en ik vind het zo vreemd dat ik nog denk dat dit misschien een grap is. Daarom besluit ik niet direct te reageren, maar word nog diezelfde avond gebeld. Ken je me nog, we hebben zo leuk gepraat en het heeft mijn leven veranderd, kan ik komen, zijn haar woorden. Ik besef me dat het haar bittere ernst is en nee, ik kan me er niets meer van herinneren. Hoewel ik best goed ben in het onthouden van mensen die ik heb ontmoet is het moeilijk iedereen nog te kunnen herinneren. Dat laat ik haar niet weten en zeg dat ik haar natuurlijk ken, ondertussen maak ik een aantekening op de reservering. Met stift kalk ik, deze vrouw kwam eerder met een ANDERE man in de hoop dat ik haar herken als ik haar weer ontmoet.

De dag van de reservering zie ik haar, een stralende dame met haar nieuwe vlam. De vrouw is in de 50 en die leeftijd heeft ook haar nieuwe vriend, maar ze zijn verliefd als een stel pubers. Nog steeds herken ik haar niet maar doe alsof het wel zo is. Het “weerzien” is hartelijk. Ze duiken direct hun kamer in waarna ik ze de eerste uren niet meer zie. Op de kamer heb ik een groot boeket bloemen neergezet, champagne, met ………………..kristallen glazen. Terwijl de kok begint om de maaltijd klaar te maken voor hen en enkele andere gasten begin ik de tafel te dekken. De kok heeft al aangegeven haast te hebben, iets wat mij al heeft geïrriteerd. De kok en ik hebben nog steeds niet de juiste weg gevonden. Om 8 uur zitten de andere gasten klaar maar van het verliefde stel nog geen spoor. Ik loop naar boven en klop voorzichtig op de deur. Geen antwoord dus ik laat hen nog even. Een kwartier later begint de kok met haar vingers op de tafel te trommelen en ik besluit het stel toch maar even wakker te maken. Niet veel later zitten ze aan tafel en kunnen niet van elkaar afblijven. Wel makkelijk want dit maal hoef ik niet voor het entertainment te zorgen, althans niet bij hen.

Ik richt me op de andere gasten en eet met hen mee. Ik krijg de gebruikelijke vragen en beantwoordt ze als gewoonlijk hoewel ik heb gemerkt dat de antwoorden, naarmate de jaren vorderen, wel aanzienlijk korter worden. Een van de vragen is altijd waar de naam van mijn huis vandaan komt. Mas Pitra, ik had werkelijk geen idee en na wat googelen kwam ik niet verder als huis van steen, behoorlijk saai. Als ik een tijdje later toch nog even doorzoek, krijg ik voor Pitra de vertaling Clown of grappenmaker. Daar houden we het voortaan op, huis van de clown en dat ben ik dan.

De kok schuift de tweede gang al voor mijn neus terwijl ik nog met de eerste bezig ben. Ik ga me nog meer ergeren, maar hou wijselijk mijn mond om vervelende situaties voor de gasten te voorkomen. De kok vertrekt direct na het eten en ik heb niet in de gaten dat ze de borden, met de vis resten, op elkaar gestapeld in mijn keuken heeft achtergelaten. Dat tref ik aan om een uurtje of 12 als ik naar bed wil gaan. Gelukkig is de kok weg want heel vrolijk ben ik op dat moment niet meer.

Het stelletje krijgt er niets van mee. Ze gaan totaal in elkaar op en duiken na het eten direct weer de kamer in. Wat die vrouw nu precies van mij heeft geleerd, ik heb werkelijk geen idee, maar ik krijg een sterk gevoel dat ze toen niet bij mij, maar in een andere B&B heeft gelogeerd.

Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.