In een bar in Sanlúcar de Barrameda genaamd Der Guerrita vinden we Armando Guerra, de eigenaar. Hij is aan het werk en raadt net een manzanilla wijn aan een groep toeristen. Zijn vader woont nog steeds boven de bar.

Guerra vertelt dat hij zich als kleine jongen al als een hagedis tussen de tafels van de bar bewoog. “Toen ik twaalf was leerde ik al serveren aan de klanten en grapjes te vertellen”. Zijn vader, Manuel Guerrera Rodríguez opende de bar in 1978. Hij werkte in de ochtenden voor de bodega’s van Sanlúcar en in de middagen werkte hij in de bar om wat te doen te hebben en wat extra geld te verdienen. Het werk ging hem goed af en hij viel in de smaak bij de klanten. Hij hield van de bar.

In die tijd was Der guerrita slechts één van de vele nederige bars die te vinden waren in Sanlúcar. Het was een populaire plek waar humor en feestvreugde hoogtij vierden. In een echte bar moet ook goed gegeten kunnen worden in Spanje. Hiervoor zorgde de moeder van Armando. Ze kookte er hetzelfde als wat ze thuis kookte. Het waren simpele gerechten. Zo maakte ze niertjes op de wijze van Jerez, ingelegde inktvis, eieren, etc. Sommige van deze gerechten staan nog steeds op de kaart. Andere gerechten zijn wat uitgebreid. Helaas is de moeder van Armando al overleden, maar zijn vader van 72 is nog elke dag te zien in de bar.

De plek ziet er nog bijna hetzelfde uit als 45 jaar geleden en kan beschouwd worden als een authentieke plek. Maar er is wel degelijk iets bijzonders te vinden. In 2008 besloot Armando om een winkel in een extra zaal te beginnen. In het begin vonden de mensen het maar vreemd, maar vandaag de dag heeft de winkel al 300 referenties en meer dan 12.000 flessen in de schappen.