INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndTheBandB.com

Toen ik alweer 12 jaar geleden mijn intrek nam in dit huis was het voornamelijk om een vriendin te helpen. Ze wilde dolgraag naar Ecuador, maar kon het huis niet leeg laten staan. Samen met mijn toenmalige vriend namen we onze intrek en zouden we in principe 6 maanden voor het huis en de dieren zorgen. We betaalden haar ook een bedrag per maand om van te leven. Na 6 maanden besloot ze niet terug te komen en er zat weinig anders op dan de B&B, die reeds Jaren gesloten was, nieuw leven in te blazen. Diverse malen vroeg ik haar om een contract, want hoewel ik haar een bedrag per maand betaalde, bleef ze het huis in de verkoop houden. Er waren dus geen rechten voor mij en dat vond ik een vervelend gevoel. Toen deze onrust me teveel begon te worden besloot ik op zoek te gaan naar een huis waar ik wel een toekomst zou kunnen hebben en waar ik mijn B&B zou kunnen voortzetten.

Ik stelde een brief op die ik naar alle makelaars in de provincie stuurde met daarin de vraag of ze en pand te huur wisten. Zoals verwacht kreeg ik niet veel reacties. Slechts 2. Eentje kwam van een makelaar die een groot pand te huur had dat bijna 3000 euro per maand moest opbrengen en ik weet inmiddels dat 3000 euro per maand niet kan worden terugverdiend met een B&B met slechts 5 kamers en een redelijk kort seizoen. Als tweede kreeg ik bericht van een makelaar uit de omgeving die mij direct prachtfoto’s stuurde van een enorm grote Masia met de vraag of dat iets voor mij zou kunnen zijn. Ja, natuurlijk was mijn enthousiaste reactie en ik werd uitgenodigd voor een gesprek.

De makelaar zegt me dat hij waarschijnlijk een klant heeft voor de Masia, maar dat deze man er niet zelf wil gaan wonen, maar op zoek is naar iemand die het huis zal gaan uitbaten. Iemand die huur gaat betalen, maar dat zou niet het belangrijkste zijn want de man had een bedrijf in roestvrij staal en aan geld geen gebrek. Hij zou alleen af en toe met zijn familie willen genieten van het pand. Het klonk veelbelovend en hij zegt contact met me op te nemen als de koop is gesloten.

De week daarop ben ik zo nieuwsgierig naar het huis en de omgeving dat ik samen met Ex op zoek ga. Op de bonnefooi rijden we naar de plaats en ik heb slechts de naam van de Masia maar geen adres. Wonder boven wonder vinden we de Masia en het huis is net zo indrukwekkend als op de foto’s.

Maanden verstreken en ik hoorde niets meer. Mijn leven ging verder en ik vergat het voorval een beetje, totdat ik 1,5 jaar na het gesprek met de makelaar een telefoontje ontving van de nieuwe eigenaar van de Masia. Uiteindelijk had hij het huis toch gekocht en wilde praten. De dag daaropvolgend reed ik naar de Masia waar ik door de man werd opgewacht. Hij wilde me het huis laten zien en zei me dat er alleen maar een beetje verbouwt moest worden in de keuken. Als we de grote houten voordeur binnengaan schrik ik me een hoedje. Ik zie zwartgeblakerde muren, plafonds die er half uitliggen en geen enkel meubelstuk. Als we richting keuken gaan zie ik dat er helemaal geen keuken meer is, alles verbrand. Direct schiet ik in de lach en zeg tegen de man “wat dacht u, nu is het tijd om mijn slag te slaan”?. De man lacht niet en zegt dat hij het huis nauwelijks goedkoper heeft gekregen. Ik geloof hem niet. Dan bedenk ik me dat er alleen een kleine verbouwing nodig is in de keuken en daar moet ik weer om lachen. Zou dat trouwens betekenen dat ik dat voor mijn rekening zou moeten nemen?

De rondleiding gaat verder en de man vraagt me de oren van mijn hoofd. Hij wil advies over de aanpak en ik geef hem mijn mening. Het valt me op dat hij me in alles tegenspreekt. Kan ie wel verstand hebben van roestvrij staal, maar een B&B is toch wat anders. Maar goed, het is dan ook een man en een Catalaanse man, die hebben nooit zoveel vertrouwen in vrouwen. Hij geeft aan een B&B met kamers te willen en dan met name Catalaanse gasten aan te trekken. Hij wil de boel verbouwen in een moderne stijl en hij wil een Japanse tuin. Met name bij die laatste opmerking begin ik af te haken, deze man en ik zitten niet bepaald op dezelfde golflengte. Als ik gastvrouw ga zijn in dat huis is mijn eigen sfeertje ook wel van belang. Voordat ik in de auto stap vraagt hij me om na te gaan denken over de mogelijkheden van het huis.

Als ik die middag thuiskom besluit ik rustig mijn ideeën over zijn huis op papier te zetten. Omdat het een zeer luxehuis betreft, geef ik aan dat het mij een beter idee lijkt om een soort spa hotel op te zetten. Zo heeft de Masia een restaurant, een gigantische zaal voor bijvoorbeeld fitnessapparatuur, een megazwembad dat kan worden aangevuld met een sauna of whirlpool. Dat zou leuk zijn voor eigen gebruik, maar hij zou ook zijn zakenrelaties kunnen uitnodigen. Het seizoen zou langer doorlopen en hij zou meer geld kunnen verdienen.

De man wil graag nog een volgend gesprek en als ik aankom zit hij te wachten op een muurtje, naast zijn witte Porsche cayenne met wit leren bekleding. Het is koud en ik neem ook plaats op het muurtje. Het voelt allemaal een beetje armoedig. Direct zegt hij me mijn plan wel “grappig” te vinden, maar dat gaat het niet worden. Nee, hij wil zijn idee gaan doorzetten en die “lieve” dierenschilderijtjes uit mijn B&B zijn leuk maar niets voor hem. Het moet strak en modern. De toon is gezet, mijn zin in zijn project is compleet van de baan. Hij brabbelt wat over de kosten en hoe ik denk dat terug te kunnen verdienen want hij heeft namelijk meerdere ijzers in het vuur. Mooi zo houden dan bedenk ik in stilte. Als ik hem aangeef dat het opzetten van een nieuw bedrijf tijd nodig heeft en dat je toch 3 jaar nodig hebt om een beetje voet aan de grond te krijgen, antwoord hij, nou bij mij niet hoor, ik kan dat al in een jaar. “Dan kunt u het beter als ik en stel ik voor dat u het zelf gaat doen” Met die woorden stap ik op.

Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.