Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (38)

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (38)
Beeld: Canva

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (38)

Dit artikel is 3 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Zoals ik in nummer 36, 2 weken terug, schreef was er iemand voor een deur komen kijken en dat ik het gat zelf gemaakt heb. Als al het stof is neergedaald van het maken van het gat voor de deur en alle is opgeruimd, kan ik verder met afwerken in de eetkamer. Ik ga schilderen, Het plafond en de muren ga ik witten. Dag een doe ik laag een en dat twee doe ik laag twee. Dat gaat bijna over al goed, op twee muren zijn er stukken waar er blazen ontstaan op de muur. Je zou zeggen dat als de verf die ik nu gebruik reageert met de verf die de vorige eigenaar ooit op de muur gesmeerd heeft het overal zo moet zijn dat er blazen ontstaan. Misschien komt het omdat ik de tweede laag er te snel heb opgezet. Ik schraap de verflagen die los laten van de muur en doe voorlopig niets meer met een kwast. Er is dan overigens niets meer wat ik kan doen in de eetkamer.

De tweede hond, waarover ik vorige week schreef woont inmiddels bij ons. Afgelopen weekend ben ik, omdat ik in de eetkamer dus niets meer kon doen, begonnen aan een voorzetmuur en het plafond in de hal. Als we een hond in huis krijgen waarvan niemand weet wat die in zijn leventje heeft meegemaakt is het misschien niet verstandig dat ik gelijk op dag 1 dat hij in huis is in de muur ga boren en met mijn spijkerpistool aan de gang ga. Ik heb niet veel tijd, op donderdag ga ik van start. Maar dan zijn er ook nog andere dingen die gedaan moeten worden en mijn materiaal is op. Vrijdag moeten we weer eens naar de bank en kan ik in de middag pas spullen gaan kopen. Maar als ik thuis ben ga ik als een speer en maak wat langere dagen dan normaal. Maar dinsdagochtend is het plafond en de voorzetmuur klaar. Goed, afwerklatjes en schilderen niet meegerekend. Maar Orion, de nieuwe hond, komt zo iig in een rustig huis terecht…. de eerste paar dagen dan.

Tijd om Orion te gaan halen. We rijden naar Ourense en bij de opvang worden de papieren in orde gemaakt. Even Later rijden we met Orion naar huis. Hij in de bagageruimte van de auto vast met een riem, Sol op de achterbank om hem op zijn gemak te houden. Maar Orion wil toch liever niet in de bagageruimte en klimt over de achterbank en gaat bij Sol op schoot liggen. Thuis kan het feest dan beginnen, Antares heeft dan al wel een keer een rondje samen met Orion gelopen, maar in huis weten we echt nog niet hoe dat zal gaan. Het blijkt een groot feest en Sol en ik hebben even later hoofdpijn van het continu geblaf. Buiten als we een rondje gaan lopen is er niets aan de hand. Binnen… weer feest. Maar naarmate de dagen vorderen wordt het rustiger. Ik zou bijna zeggen dat het nu bijna stil is in huis.

Even terug naar nummer 36 en de deur. Afgelopen donderdag zijn we later uit bed. En als de kippen buiten zijn gelaten de honden zijn uitgelaten en we willen gaan ontbijten gaat de telefoon; “hallo, ja de deur is klaar, is het goed dat we over een half uur de deur komen monteren?” Daar gaat mijn rustige ontbijtje met een bak koffie. Alles wat ik aan gereedschap gebruikt heb bij de muur en het plafond staat nu in de eetkamer, daar is het nu dus een zooitje. Ik moet dus als een gek plaats gaan maken voor de mannen die de deur komen plaatsen. Als ik nog net niet klaar ben staan er 3 man op de stoep met een deur en die gaan aan de gang. Een uur of 2 later zijn ze klaar en hebben we een extra deur, die overigens nu nog nergens naar toe leidt, ooit komt er aan de andere kant van de deur een groot balkon, zodat we op niveau van het uitzicht kunnen genieten. Maar ook binnen in de eetkamer is de deur een genot, het uitzicht is veel beter en we krijgen veel meer licht binnen. Met die deur, die ik van binnen zelf af moet werken zijn we erg blij. De gang van zaken met de deur is vast Spaans. 

Gisteren krijgen we bezoek van mensen van het kantoor dat ons geholpen heeft met de koop van de boerderij en met de auto en het kenteken. Zij werken samen met de makelaar waarbij wij de boerderij kochten en zijn zelf ook makelaar. Voor Nederlanders die een keer bij ons zijn geweest zouden wij navraag doen over de mogelijkheid om iets te huren in Spanje. We hebben dus contact gezocht met het kantoor en die wilde Sol gisteren wat mogelijkheden laten zien en uitleg geven over huren in Spanje (Galicië). Omdat zij de boerderij kennen hebben we dus ook een rondleiding gegeven. Ze zijn erg onder de indruk van de werkzaamheden die we al verzet hebben. Het plafond van de slaapkamer en de eetkamer, daar hadden ze vragen over. Hoe ik dat zo gemaakt heb en of ik ze foto’s kan sturen van de constructie die ik gemaakt heb om de plafondplaten aan vast te maken kan sturen. Natuurlijk kan dat. Ik zij later wel tegen Sol dat het een beetje vreemd is dat zij foto’s willen van hoe ik het plafond gemaakt heb, terwijl zij ook een architect in dienst hebben en een bouwkundige.

Ga naar de inhoud