INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Deze week heeft het wat minder geregend dan de week er voor. Dat is mooi en hopelijk heeft het wat geregend in andere delen van Spanje. Vandaag, zaterdag, is het hier bij ons in Freán in Galicië lekken met het zonnetje. Tijd om maar eens buiten wat te gaan doen want morgen gaat het weer regenen volgens de weet apps.
Ik ga op de akker aan de gang. Het seizoen is voorbij en er moet het een en ander opgeruimd worden. Ook zijn de meeste planten nu ver aan het einde van hun Latijn. De laatste tomaten en courgettes heb ik afgelopen week nog kunnen plukken. Ik had 4 tomaten en 2 courgettes. Vandaag heb ik voor ik de planten allemaal uit de grond trok eerst nog even gekeken wat ik kon oogsten. Bij de tomaten was niets meer te halen maar bij de paprika’s en de pepers was nog wel wat te halen. Aan de verschillende paprikaplanten hingen nog zo’n 10 paprika’s. Kleiner dan een paar weken terug, maar zeker niet minder om te eten. De pepers is een ander verhaal. We hadden 5 planten staan. Vijf omdat we geen idee hadden hoeveel pepers hier aan zouden komen en ook omdat we met 5 planten zeker een paar planten zouden hebben die het zouden doen. Maar alle vijf de planten hebben het het hele seizoen gedaan, sterker nog, vandaag heb ik nog een halve kruiwagen pepers geplukt. Ik had ook een hele kruiwagen kunnen plukken, maar omdat ik de enige ben die pepers eet denk ik dat ik een voorraad heb die groot genoeg is voor de komende 5 jaar. Volgend jaar zetten we maar 2 peper planten.
Als ik alles de planten uit de grond zijn en op een hoop liggen kan ik ook het hekwerk afbreken waar de planten tegenaan gegroeid zijn. Ook de waterslangen met druppelaars kan opgeruimd worden. Volgend jaar komt alles weer op een andere plaats te staan.
We hebben veel van de akker kunnen halen en hebben er lekker van gegeten en blijven dat voorlopig doen. Ook hebben we veel weg kunnen geven. Er waren momenten dat we zoveel tegelijk moesten oogsten dat we er ons geen raad mee wisten. Maar er zijn wat mensen die we kennen die geen akker of moestuin hebben, dus die hebben we met ons overschot blij kunnen maken.
Voor ons is het nu de tweede keer dan we een deel van ons eten zelf verbouwen. Dit jaar hebben we weer van alles geleerd en we weten hoe we het volgend jaar anders willen doen. Zo hebben we bijvoorbeeld de aardappelen op een verkeerde plaats gepoot. De aardappelen deden het goed en zijn erg lekken. Maar omdat ze op de verkeerde plaats stonden moesten we ze met de hand rooien. En dat is minder. Dus, aardappel planten moeten altijd met een aardappelrooimachine bereikbaar zijn.
De maïs die we hadden staan is ons wat tegen gevallen. We dachten dat er meer en grotere kolven aan een plant zouden groeien. Maar dat bleek niet het geval, en dan is er ook nog een das of wild zwijn langs geweest om van de maïs te eten. Ook de sla planten vielen tegen. Ze gingen dood. Wat dan weer wel gek ik is dat de aardbeiplanten die ik voor dood waande, nu ineens heel goed groeien.
Als het over is met het een is het ander klaar om van het land af gehaald te worden, zo heb ik vandaag de eerste spuiten kunnen oogsten en heb ik ook de prei van de akker gehaald. Grote delen van de akker staan nu vol met onkruid, maar dat onkruid is waterkers. Daar moet ik ook maar wat van gaan verzamelen.
Zo’n eigen akker of moestuin is heel veel werk, maar het eten wat er vanaf komt is ook heel veel lekkerder als dat van de supermarkt en dus zeker de moeite waard.