INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuisd om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectaren weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust, maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Koeien. Ik werk met koeien. Iets wat helemaal mijn vak niet is en ik heb ook helemaal geen verstand van koeien. Maar dat geeft niet, stront ruimen kan iedereen en daar heb je geen opleiding voor nodig. Ook eten geven aan koeien is geen moeilijke taak natuurlijk. Als je weet hoe je je huisdier eten moet geven, dan is het voeren van koeien net zo iets als het voeren van 100 huisdieren. Daar komt bij dat er elke dag een mengvoedermachine komt die aan de melkkoeien eten komt geven. En als de koeien in de andere stal, die droog staan (geen melk geven) ook weer eten moeten hebben, dan hoef ik dat alleen maar even door te geven aan de chauffeur van de machine. 

Maar soms zit het niet mee. Deze week bijvoorbeeld. Er was een koe met nummer 1230, die wat problemen had. Bij de geboorte van haar eerste kalf ging het mis. Ik trof haar aan met de baarmoeder uit haar lichaam en een doodgeboren kalf. De veearts propte alles al een echte Dokter Poll terug in haar lijf. De vagina werd voor een deel dichtgenaaid en daarna mocht 1230 enkele dagen bekomen, melk geven mocht ze niet vanwege de medicijnen. Nadat alles beter ging met 1230, kon ze ook gemolken worden door de melkrobot. Maar omdat haar uier en de tepels niet helemaal het mooiste model hadden, had de robot problemen om haar aan te sluiten om te melken. Met grote regelmaat moest ze geholpen worden om de ene dikke tepel wat fijn te knijpen en op te rekken, zodat de robot er wel mee kan werken. Maar voor 1230 waren de problemen nog niet voorbij. Timide als ze was, werd ze ook door verschillende koeien gepest. Pesten de koeien? Ja, pesten de koeien en daar sta je liever niet bij in de buurt! Afgelopen week, toen ik in de stal koeien aan het zoeken was die wat te laat waren met een bezoekje aan de melkrobot, zag ik haar staan. Ik zei nog wat tegen haar, iets van dat ze niet naar de robot hoefde. Als ik even later weer langs loop, ligt ze op de stalvloer in een wat vreemde houding. Alsof ze uitgegleden is als Bambi op het ijs, of heeft een koe haar wat aangedaan? Opstaan doet ze niet meer. Met de tractor en een paar man is ze afgevoerd naar een aparte ruimte in de stal. Maar haar lot staat eigenlijk al vast, ze gaat inslapen. Als een koe een spagaat heeft gemaakt en de poot een beetje raar blijft staan, dan is er geen eer meer aan te behalen. Net als een oude auto na een aanrijding is ook deze koe total loss. De koe heeft haar spuitje gehad en ligt klaar om naar het destructiebedrijf te gaan.

Maar soms zit het ook om een andere reden niet mee, al is dat om een positieve reden! Afgelopen zondag zijn er 3 kalfjes geboren en later in de week zijn er nog eens twee bij gekomen. Natuurlijk is het heel leuk, die kleine kalfjes. Alleen is het veel werk. Schattig hoor de fles geven, maar zo’n kalfje blijft nog niet zo goed staan en tutteren aan een speen gaat ook niet gelijk goed. Met de ene hand sta ik dan met 2 liter melk in een fles, met de andere hand moet ik het kalfje tegen mijn been drukken en ook het koppie wat ondersteunen. Leuk, maar best zwaar. Dus als er in een week 5 geboren worden en die moeten allemaal 2 keer per dag melk hebben … Twee kalfjes per week is wat makkelijker bij te houden. 

Ik moet wel zeggen dat als electro storings- en onderhoudsmonteur in Spanje ik dit werk, dicht bij huis, wel erg leuk vind. De dagen en weken vliegen voorbij, ook al werk ik helemaal niet meer in alles waar ik voor opgeleid ben, het is leuk om zo met die koeien te werken.

Deze week hebben we verder niet zoveel meegemaakt. We hebben geen tijd om even ergens naar toe te gaan. Als ik niet aan het werk ben, dan moet ik studeren. De cursus die ik aan het doen ben is dan wel geen moeilijke, maar hij is wel helemaal in het Spaans. En ook al kan ik me in de meeste gevallen redden in het Spaans, een cursus is toch anders, ik moet het nu ook helemaal begrijpen om de vragen aan het einde van de les te beantwoorden. Natuurlijk maak ik het mezelf wat makkelijker. Dat wat ik thuis moet doen is allemaal online, en ik kopieer de lessen naar Google Translate zodat ik het voor het grootste deel ook in het Nederlands kan lezen. Maar daar waar een klasgenoot misschien een uurtje bezig is met een les, ben ik dus wat meer tijd kwijt. Mijn siësta is dus gevuld met eten en studeren.

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl