INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndAheBandB.com

Vanwege andere werkzaamheden is mijn B&B een jaartje gesloten geweest, maar vanaf april (2023) is Mas Pitra weer te boeken!! Wilt u graag in mijn B&B verblijven en mijn verhalen Live meemaken, kijk dan op www.maspitra.net

De eerste kookavond met de kok hebben we overleefd en ik ben blij met haar kookkunsten, minder blij met haar houding. Als het de volgende dag licht word en ik ontdek wat voor schade de kok heeft aangericht in mijn nieuwe steigerhouten buitenkeuken schrik ik. Deze onbehandelde keuken druipt van de olijfolie, zelfs op plekken waar ze nauwelijks is geweest. Dat is een smerig gezicht en zonde van het mooie lichte hout. Dat komt nooit meer goed.

Later die dag spreek ik er haar op aan, rustig want de gasten zijn ook aanwezig. Tja, dan had ik maar een roestvrijstalen keuken moeten nemen want dan heb je dat niet, is haar reactie. Met klem vraag ik haar toch wat meer respect te hebben voor mijn huis en ze is duidelijk in haar kam gepikt. Toen ik de nacht ervoor alle vuile borden, inclusief etensresten in mijn keuken aantrof, besloot ik ook dat met haar aan te kaarten. Als het onderwerp afwas ter sprake komt, zegt ze dat ze niet had begrepen dat afwassen ook haar taak was. Welnu, ja dus. Ik voel de weerstand van beide kanten

Het is warm die dag en ik verwacht die middag de eerste gasten voor het appartement. Het zijn Belgen, mensen die erg van deze regio houden en over het algemeen gereserveerd en rustig zijn. Ik ontvang de ouders met 3 kinderen en laat hen het appartement zien. Daar staat een lekker flesje wijn, een boeketje verse bloemen met een welkomstbrief. De Belgische familie vertrekt geen spier. Wel vragen ze vervolgens waar het afwasmiddel staat en of er voldoende toiletpapier is?
Het betreft een “selfcatering appartement” mevrouw, zeg ik, dus dat is niet inclusief. Ik zorg er altijd wel voor dat men de eerste dag niets tekort komt dus, ja er zijn wat rollen closetpapier en ja er is ook afwasmiddel. Dat leg ik hen vervolgens uit en er wordt geknikt.

De volgende morgen ben ik bezig met het ontbijt als ik de familie naar buiten zie komen en met hen een praatje maak. Een van de kinderen gaat aan tafel zitten en roept, Madame, ge hebt te weinig borden want we zen me vijve. Terwijl ik de planten water geef, zeg ik tegen het meisje dat het ontbijt voor de B&B gasten is en niet voor gasten die in het appartement zitten, ze hebben toch een eigen keuken. Pa die inmiddels ook naast me staat zegt “Ge makt een geintje zekers”. Ik zie zijn verbaasde gezicht dus ik leg hem nogmaals rustig uit dat het appartement zelf over een keuken beschikt en dat het dus wordt verhuurd zonder ontbijt. Selfcatering remember “Nou das nie plezant, dan moet ik naar den bakker nu”. Direct voel ik me schuldig en zeg hem dat hij wel mee kan eten voor vandaag maar dat hij dan toch echt zijn eigen plan moet trekken. Ik ga als de wiedeweerga borden bij plaatsen en een andere tafelschikking maken. 10 minuten later zitten ze te eten en zegt de vader “ik wiest wel da u een grapke maakte”. Opnieuw de uitleg over een selfcatering appartement. Nee, This gin grapke!

De volgende ochtend sta ik opnieuw de plantjes water te geven als de kinderen naar buiten komen. Ze babbelen dat het een lieve lust is en ik vraag op een gegeven moment waar papa en mama zijn. “Nou papa is in zunne blootje zun onderbroek aan het zoeeke en mama ziet op de WC” zegt de jongste, was ik gelijk weer op de hoogte van alle familie beslommeringen.

De daarop volgende dagen heb ik het idee dat de ouders vooral zijn gekomen voor hun eigen rust en dat ze niet van plan zijn om veel tijd met de kinderen door te brengen. Terwijl de 3 kinderen zich bijna de gehele dag op mijn kat Sully storten, zie ik pa languit op de trampoline liggen en ma heb ik al geen 2 dagen meer op het erf gezien. “Ziet te leeezen”, informeert de jongste mij weer. Al die dagen zoemen de kinderen om mij heen en ik heb het met ze te doen. Gos, mijn hond, vindt de kinderen best aardig, maar heeft net als zijn baasje behoefte aan een bepaalde mate van privacy. Nadat ze geruime tijd met hem bezig zijn geweest gromt hij een keer en zoekt een ander plekje. “Das unne gevaarlijken nond” zegt een van de meisjes waarop ze hem verder met rust laten. Sully de kat is nu opnieuw het slachtoffer. Deze lieve kat is al op leeftijd, maar laat alles toe en op een zeker moment zie ik hem hulpeloos ondersteboven in de armen van een van de kinderen hangen. Ik vraag de kinderen om de poes niet te veel op te pakken omdat hij al oud is. De vader zegt niets en kijkt me wazig aan en op het moment dat ik me omdraai, pakt een van de kinderen de kat weer van de grond. “Dát gaan we dus niet doen” sneer ik en pak Sully die ik vervolgens naar binnen breng. De week duurt lang!

Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.