Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken. Daarbij moet dat niet als een kritiek op de levenswijze in Spanje gezien worden maar wel een verslag over hoe het leven anders kan zijn voor de voor- en ook nadelen.
Vogeltjes in Spanje. Een waar paradijs zou je denken. Het is waar, onze tuin is in de loop van de jaren één grote volière geworden, maar dan zonder gaas. Aanvankelijk was het hier kaal en dor, nu is het een eldorado met de uitbundige beplanting. Hierdoor komen er ook vogeltjes. Exemplaren die het in Holland te koud vinden en dus alleen in warmere landen voorkomen.
Bij de ANWB hebben we een vogeldeterminatieboekje gekocht, zodat we kunnen uitzoeken hoe ze heten, maar dát is moeilijk. Elke vogel heeft vier stadia: jonge vogels, oude vogels, in winter- en zomeruitvoering. En dan ook nog het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes. Voor ons geen beginnen aan. Waar we niet uitkomen, en dat zijn er heel wat, die noemen we maar een tapuit, want dáár zijn zoveel verschillende soorten van.
Soms zie je groepen felgekleurde vogels voorbij zwermen. Een schitterend gezicht. Aanvankelijk dachten wij dat het papegaaien waren, zo mooi gekleurd, rood, geel, groen, blauw, onvoorstelbaar! Wat bleek ons later? Het zijn geverfde duiven. Hier doen hele volksstammen aan duivensport, maar niet dat ze ergens gelost worden en terug moeten vliegen, nee, het is een soort wedstrijd waar heel grote belangen mee gemoeid zijn. De doffers worden een paar maanden ´droog´ gezet, dus zonder vrouwtjes. Daar raken ze zó opgefokt van, dat ze na een paar maanden ´rijp´ zijn voor de wedstrijd. De duivenbazen komen met hun kisten vol hitsige doffers bij elkaar, dan laten ze één vrouwtje los en dáár gaan al die opgefokte doffers achteraan. Hele zwermen. Ze buitelen over elkaar heen, draaien rondjes, om het vrouwtje te pakken te krijgen.
De duivenbazen turen de lucht in en herkennen hun duiven aan de kleurcombinatie van hun duiven. De doffer die het vrouwtje het eerst bespringt is de grote winnaar. Het gaat er in de lucht heftig aan toe, maar op de grond ook. Er staat veel op het spel. Ik hoorde dat er zelfs huizen worden verwed, auto’s, net als bij het gokken bij de paardenwedstrijden.
WIST JE DAT … in onze rubriek SpanjeVerhalen er meer verhalen van Barbara (en andere ingezonden verhalen) te lezen zijn. KLIK HIER
Helaas komt het regelmatig voor dat zo’n duivinnetje uitgeput ter aarde zijgt, maar dát is vaak het begin van het einde, want al die hitsige doffers knallen er zonder pardon bovenop en pikken in het arme vrouwtje. Ze wordt onder de mannenvracht bedolven. De # Me Too Beweging is er niks bij, helaas, maar niemand die erom treurt. En zo eindigt er weer een leventje dat eigenlijk geleefd had moeten worden.
Heel soms laten de adelaars of gieren uit het Pilagebergte zich zien. Dat is zó’n fantastisch gezicht die majestueuze vogels met hun enorme spanwijdte. Heel af en toe scheren ze recht over ons huis heen en het zoevende geluid dat ze dan maken is zo indrukwekkend. Je hoort de kracht van die vleugels. Er is in het gebergte hierachter maar één adelaarspaartje (dacht ik), maar gieren zijn er volop. Fantastisch. Trouwens er zijn meer roofvogels. We zijn al een paar keer ’s nachts wakker geworden van een onmiskenbaar geluid dat van heel dichtbij klinkt, namelijk de oehoe. Het diepe keelgeluid van die grote vogel…. Ik heb hem nog nooit goed kunnen bekijken, want het is altijd diep in de nacht dat hij van zich laat horen, maar als hij op een tak gaat zitten kun je soms zijn pikzwarte contouren zien afsteken tegen de door de maan verlichte nachtelijke hemel. Wij denken dat hij op de konijnen afkomt die ’s nachts veelvuldig in onze tuin rondwandelen en die voor de oehoe een heerlijk maaltje vormen. Soms vinden we wel wat bewijzen van een nachtelijke schranspartij, ach, ach, helaas voor de konijntjes…..