In het zuiden van Spanje, verscholen tussen de heuvels en olijfgaarden in de omgeving van Antequera in het achterland van de provincie Málaga, ligt een van de meest indrukwekkende overblijfselen uit de prehistorie: de dolmen van Menga. Dit gigantische hunebed, opgetrokken uit enorme stenen die meer dan 150 ton wegen, is een getuige van de vindingrijkheid en toewijding van onze voorouders tijdens de jongere steentijd. Deze dolmen laat de moderne mens zien hoe men 3800 v.Chr. met enorm zware stenen wist te bouwen.

De dolmen van Menga is een indrukwekkend bouwwerk dat dateert uit 3800 v.Chr. en dient als grafmonument voor de elite van die tijd. Het staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst vanwege zijn zorgvuldige constructie en imposante structuur.

De dolmen bestaat uit een lange gang en een eindkamer, opgebouwd uit reusachtige zandstenen blokken die met precisie zijn geplaatst. Dit vereiste niet alleen vakmanschap, maar ook doorzettingsvermogen van de bouwers.

Hoe de steentijdmensen er precies in slaagden om deze enorme stenen te verplaatsen en op te tillen, bleef lange tijd een mysterie. Maar dankzij recent onderzoek van een groep Spaanse archeologen is hier eindelijk meer duidelijkheid over gekomen.

De onderzoeksgroep heeft ontdekt dat de bouwers van de dolmen van Menga gebruikmaakten van een ingenieus touwsysteem om de zware stenen op hun plaats te krijgen. Door middel van een uitgebreid netwerk van touwen en katrollen konden ze de enorme rotsblokken voorzichtig optillen en manoeuvreren.

Een van de opmerkelijkste vondsten is dat ze in staat waren om een steen van maar liefst 150 ton te verplaatsen. Dit gewicht is vijf keer zo zwaar als de grootste steen die gebruikt werd bij de bouw van Stonehenge, een andere bekende megalithische site.

Het verplaatsen van zulke zware stenen was een enorme uitdaging voor de mensen in de steentijd. Ze hadden geen moderne machines of hefwerktuigen tot hun beschikking, dus moesten ze vertrouwen op pure mankracht en slimme technieken. Het is verbazingwekkend dat ze met alleen touwen, katrollen en spierkracht in staat waren om deze enorme rotsblokken te verplaatsen en op te tillen. Het toont aan hoe inventief en vaardig deze mensen waren in het vinden van oplossingen voor complexe problemen.

Naast het touwsysteem hebben de archeologen ook ontdekt hoe de bouwers de stenen precies op hun plaats zetten. Ze maakten gebruik van een reeks heuvels en aarden hellingen om de stenen geleidelijk op te tillen en in de juiste positie te manoeuvreren.

• Eerst werden de stenen over een afstand van enkele kilometers naar de bouwplaats gerold.
• Vervolgens werden ze met behulp van touwen en heuvels opgetild tot de gewenste hoogte.
• Tenslotte werden ze met precisie in de juiste positie gemanoeuvreerd om de structuur van de dolmen te vormen.

Deze methode vereiste een enorme mate van planning, coördinatie en uithoudingsvermogen van de bouwers.

Hoewel de precieze betekenis van de dolmen van Menga nog steeds onderwerp van discussie is, zijn er aanwijzingen dat het diende als een grafmonument voor de elite van de toenmalige samenleving.

• In de eindkamer van de dolmen zijn talloze skeletten en grafgiften gevonden, wat wijst op een funeraire functie.
• De imposante omvang en de nauwkeurige constructie suggereren dat het een monumentale status had voor de gemeenschap.
• De ligging op een heuvel maakte het een opvallende landmark in het landschap.

Het is duidelijk dat de dolmen van Menga veel meer was dan alleen een graf. Het was een symbool van macht, status en culturele identiteit voor de mensen die het bouwden.