INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectaren weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust, maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Deze week niet zoveel gedaan in huis. We hadden namelijk familie bezoek. Een nichtje van Sol is getrouwd met een Spanjaard en woont al jaren in Elche (Alicante). De laatste keer dat wij in Elche bij hen waren is in 2016 geweest. Lang geleden dus. Maar nu is het allemaal wat dichterbij en goedkoper om te doen. Met de auto is het net geen 1000 kilometer. Het is als het moet in een dag te doen. Maar zij hebben er twee dagen over gedaan omdat ze een kleintje hebben van net een jaar.

Vorige week zaterdag zijn ze aangekomen. Plan was dat ze met de Kerst zouden komen. Maar omdat er deze week 2 feestdagen zijn geweest en dat in combinatie met brugdagen konden ze een weekje weg uit Elche. Het was dus weer heel leuk om elkaar na zoveel jaar weer te zien. 

We hadden van alles in huis gehaald om voor het te kunnen koken. Dat bleek echter voor hun niet nodig. Vanaf het moment dat ze er waren en er gekookt moest worden hebben zij dat gedaan. Koken is voor hen ook vakantie. Sol en ik vinden dat we lekker eten klaar maken, maar een wedstrijdje gaan we met hun niet houden, dat verliezen we gelijk.

Met Antares en Foskie en hun dochtertje ging het prima. Van Antares weten we dat ze wel om kan gaan met kinderen, maar van Foskie weten we dat niet omdat we die uit de opvang hebben. Foskie is een oudje en ging gewoon lekker ergens liggen. Antares vond het nodig om haar nieuwe vriendinnetje overal te volgen en te beschermen. Viel het meisje dan blafte Antares en moest er iemand komen kijken. Natuurlijk laten kleine meisje stukjes brood vallen, dat is ook iets wat Antares dan maar gelijk opruimen. 

Als wij in de keuken zaten te praten, stond de tv aan met filmpjes met liedjes voor het meisje. De melodietjes zitten nog in mijn hoofd. Ook zijn we een dagje naar Allariz geweest. Dat is een uurtje rijden bij ons vandaag. Maar met de kinderliedjes op kan de rit niet snel genoeg gaan.

In Allariz is een leerlooierij museum, daarom wilde we er naar toe. Op internet hadden we gevonden dat het open zou zijn op de dag dat we wilde gaan. Bij aankomst echter blijkt het museum gesloten. Als we in het winkeltje vragen, waar ze leren spullen verkopen, waarom het museum toch gesloten is, vertelt de man in de winkel dat hij niet weet waarom het gesloten is. Het winkeltje en het museum zijn dat nat het leer betreft wel gerelateerd aan elkaar maar hebben verder niets met elkaar te maken.

Nou is het opzich helemaal geen punt om lekker in Allariz rond te wandelen, het is namelijk een heel mooi oud stadje. We hadden een lekker zonnetje dus het was goed toeven die dag. Op verschillende plaatsen in het stadje staan Kerstversieringen. Het ziet er leuk uit, al is bij sommige versieringen mij niet duidelijk wat de link is met Kerst. Als we een ronde gelopen hebben moeten we toch weer terug richting het museum. In hetzelfde gebouw zit namelijk ook een restaurant. Daar hadden we een reservering. We hebben er heerlijk zitten tafelen.

Helaas is de familie afgelopen donderdag weer vertrokken. Op de terugweg moesten ze ook nog bij familie in Madrid langs. Het is nu zomaar weer stil in huis. Al zouden we natuurlijk de kinderliedjes aan kunnen zetten.