INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuisd om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectaren weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust, maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Vertel ik afgelopen week iets over solliciteren, werk en een cursus die ik moet volgen om te komen werken. Die cursus moet je hebben als je in een fabriek, in de bouw en dergelijk wil werken. Ik vertel ook dat ik maar even stop met solliciteren omdat ik toch nergens op gesprek kan komen zonder de cursus.
Deze week loopt het echter anders. Ik krijg begin van de week een telefoontje van Xavier, een buurman uit het dorpje verderop. Ik denk dat ik hem ergens mee moet helpen, we helpen elkaar wel vaker met het een en het ander. Maar nee, Xavier begint over Pablo. Pablo heeft een melkveebedrijf en zoekt iemand. Xavier weet ook dat Sol en ik werk zoeken en zegt dat ik misschien toch eens moet gaan praten. Xavier heeft Pablo ook al eens een keer eerder ter tafel gebracht als werk geven. Maar als elektromonteur in een fabriek wilde ik toch eerst werk zoeken wat bij mij past.
Werken met koeien. Ding is ook dat wij alleen het werk met koeien kennen van de buren. Een hoop gezeul met koeien van de stal naar de wei en weer terug en melken niet te vergeten. Ze zijn er van 8 tot laat in de avond mee bezig. Werken vind ik helemaal geen probleem, hard werken ook niet. Maar er zijn wel grenzen. Voor een hongerloontje werken net als de buren doen? Nee, echt niet! Het moet een hongerloontje zijn waar de buren voor werken, want het maakt niet uit waar we het over hebben als we ze spreken, het eindigt altijd over geld wat ze niet hebben.
Xavier vertelt me echter wat meer over het bedrijf bedrijf van Pablo. Het is een melkveebedrijf en het melken gaat met een melkrobot. De koeien bepalen zelf wanneer ze gemolken worden en zo zijn er wat meer dingen die in meer of mindere maten automatisch gaan. Ik krijg het telefoonnummer van Pablo en bel hem even later op om op gesprek te komen. Tien minuten later zijn Sol en ik op het bedrijf. Het is ongeveer anderhalve kilometer bij ons vandaan.
Pablo legt uit dat hij iemand zoekt die het werk over een tijdje alleen aan kan. De vorige werknemer was een Engelsman en die wil niet meer terug komen en is terug naar Engeland. Sol en ik krijgen een rondleiding op het bedrijf en ondertussen vertelt Pablo wat er gedaan moet worden. Hogere wiskunde hoef je voor het werk niet gestudeerd te hebben. Verantwoordelijkheidsgevoel moet je wel hebben omdat je met dieren werkt. Er is zwaar werk en er is lichtwerk en het salaris is hoger dan wat me geboden is bij andere bedrijven waar ik dus uiteindelijk niet kon komen werken vanwege de cursus. De cursus is hier niet van belang.
Twee dagen later ben ik aan het werk. Pablo heeft alles geregeld, een sociale verzekering is afgesloten, ik heb een overall en rubber laarzen. De eerste werkdag loop ik samen met Pablo alles na en hij vertelt hoe het werkt en waar op moet letten, welk voer voor welke leeftijd koe is en wat ik allemaal moet doen. Op dag twee is Pablo er nog gewoon, al moet hij wel telkens even weg. Op de derde dag heb ik hem maar even gezien en vandaag, zaterdag mijn vierde dag, heb ik hem helemaal niet gezien. Hij zal wel blij zijn met me. De Koeien en kalveren zijn dat in ieder geval wel.
Ik werk van 9 tot 13 en van 17 tot 20 en doe dat 5 dagen. Het weekend is wat anders dan gedacht. Ik heb anderhalve dag weekend, maar kan wel kiezen wanneer ik weekend wil. Dat wordt dus vrijdag en zaterdag. Op zondag is er in Spanje toch geen zak te doen, dus kun je net zo goed werken. Ander ding met de werktijden is dat ze te lang zijn, of ik ben te snel. Niet dat ik snel werk en overal naar toe ren. Nee, ik werk blijkbaar veer georganiseerd dan ze gewend zijn. Tijdens de ochtenduren ben ik om 12 uur eigenlijk al wel klaar. Ik modder nog wat aan en ga om half een naar huis. In de avond is er minder werk en als ik om 5 uur begin, ben ik om half 7 al klaar. Dan heeft iedere koe eten, zijn de koeien die te laat zijn met melken naar de melkrobot geweest en is alles netjes. Ik zoek dus ook ‘s avonds wat uit de hoek en ga ook dan weer een half uur eerder naar huis. Voor Pablo is dat blijkbaar geen probleem Of ik nu 7 op 6 uur per dag werk, hij betaald hetzelfde. Nou, betere baas zo dicht bij had ik me niet kunnen treffen!
Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl