INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndTheBandB.com

Terwijl ik de eerste jaren de boel nog goed kon overzien is het uiteindelijk veel drukker geworden en was ik genoodzaakt op zoek te gaan naar hulp. De vrouw van mijn hardwerkende tuinman zocht werk en had bovendien een droom ooit haar eigen B&B te hebben. Het leek een geschenk uit de hemel en ik gaf haar een contract voor een half jaar.

Enthousiast begint ze met haar werk en ik kijk het aan. Er komt een stroom van vragen over me heen en ik vind dat begrijpelijk, hoewel het me wel opvalt dat sommige vragen erg makkelijk door haarzelf beantwoord hadden kunnen worden. Het neemt ook niet af, die vragen en daar krijg ik last van. Steeds beter leerde ik haar en haar dromen kennen.

Mijn hulp is eigenlijk liever huismoeder, met niet 1 kind maar een stuk of 10. Daar is niets mis mee, maar misschien niet zo geschikt als werkneemster want haar aandacht gaat voornamelijk uit naar kinderen, van haarzelf of die van de gasten. Mijn hulp is ook erg into zuinig zijn, recyclen dus afval scheiden. Ben bang dat ik niet zo fanatiek ben als mijn hulp, want het kost ook een hoop tijd. De hulp voelt dat niet echt aan en omdat het afval scheiden zo belangrijk is voor haar heb ik ingestemd met een composthoop want ik wil ook niet worden afgeschilderd als de vrouw die de hele wereld naar de ratsmodee helpt.

De composthoop wordt in elkaar geknutseld door haar man die bij mij de tuin doet. Het mag natuurlijk weer niets kosten dus er komen vier pallets die tegen elkaar worden gezet en met ijzerdraad aan elkaar worden bevestigd. Grote lap plastic over de bovenkant en voilà, de composthoop. Alles in elkaar gezet naast mijn huis bij de parkeerplaats.

Enfin, we hebben nu naast de composthoop een zakje voor het plastic, een emmertje voor het groenafval en een stapeltje karton en papier. Alles wordt systematisch verzameld door de hulp. Soms als het druk is, roept dat een behoorlijke mate van irritatie bij mij op, zelfs dermate erg dat ik het verzamelde plastic moedwillig bij de gewone afval dump. Uiteraard zonder dat ze dit ziet.

Op een morgen, terwijl het heel druk is, zie ik mijn hulp in de afvalzak van de buitenkeuken duiken. Ik vraag haar wat ze aan het doen is want er ligt nog een hele hoop werk. Ze is afval aan het scheiden uit een vuilniszak van de gasten! Dat gaan we dus niet doen en als ik dat aan haar duidelijk maak, voel ik me weer de meest onverantwoordelijke persoon in de wereld.

De composthoop, waarop mijn hulp trouw iedere dag het organische afval gooit, begint inmiddels enorm te stinken. Als ik ’s morgens naar de bakker ga, lijkt het alsof ik een vuilnisbelt passeer. Mijn honden en katten hebben de hoop ook ontdekt en slagen erin allerlei etenswaren uit de hoop te vissen om die vervolgens op het erf te verorberen, allerlei stinkende troep achterlatend. Ik vraag aan de hulp of dit wel de manier is voor een composthoop omdat het zo stinkt. Ja hoor, zegt ze, zo een hebben we thuis ook en die ruikt hetzelfde.

Op een morgen als het weer heel stressvol is en mijn hoofd overloopt van alles wat er nog moet gebeuren komt mijn hulp naar me toelopen met een grote, lege, familiepot Nutella onder haar arm. Ze praat tegen mij maar mijn hoofd is ergens anders. Ik zie al snel dat het over de pot Nutella gaat en ik probeer haar te begrijpen. Taal is nog steeds een ding, zeker als je niet geconcentreerd luistert. Het hele verhaal duurt me te lang dus ik kap haar af en vraag wat het probleem is, behalve dat ik zes kamers moet wisselen, moet wassen, niet weet wie er gaat poetsen en de bestaande gasten nog niet eens hebben afgerekend, laat staan zijn vertrokken.

Zijzelf staat op het punt van vertrek en ventileert nogmaals haar probleem. Ze heeft een lege pot Nutella, die is van glas, dus dat hoort bij het glasafval. Maar die pot heeft een plastic deksel dus dat hoort niet bij glas, maar bij plastic en als ze nu de deksel van de pot scheidt dat komen er allemaal wespen in de pot, wat nu? Ik sta perplex en opnieuw realiseer ik me hoe ik de plank heb misgeslagen met deze dame. Zet die rot pot gewoon in de schuur, maak me niet uit waar y ya esta! (dat is het)

Duidelijk overstuur van mijn reactie snelt ze mijn huis uit. Ik zie haar voordat ze in de auto stapt nog trouw haar emmertje legen op HAAR-composthoop.

Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.