Spanje staat bekend als een land een hoog percentage aan zwerfhonden en een laag percentage aan rashonden. Dit is een zorgwekkende situatie, aangezien er een directe relatie lijkt te bestaan tussen het aantal rashonden en het niveau van dierenwelzijn in een land. De Real Sociedad Canina de España (RSCE) heeft onlangs een rapport uitgebracht waarin de relatie tussen fokkers van rashonden en het verminderen van het aantal zwerfdieren wordt belicht.
Volgens het rapport van de RSCE heeft Spanje slechts 9,5% rashonden, in vergelijking met een gemiddelde van 16,9% in Europese landen en 20% in de Europese Unie. Dit plaatst Spanje op de 20e plaats van de 26 Europese landen die in de studie zijn opgenomen. Alleen Hongarije, Portugal, Polen, Bulgarije, Roemenië en Turkije scoren lager dan Spanje op dit gebied. Deze landen hebben ook hoge percentages aan zwerfdieren.
De RSCE beweert dat er een direct verband is tussen het aantal rashonden en het aantal zwerfdieren. Dit komt door de cruciale rol die verantwoordelijke fokkers spelen. Dankzij hun toewijding aan het fokken van rashonden dragen zij bij aan het verminderen van het aantal zwerfdieren. De RSCE heeft daarom plannen om de positie van verantwoordelijke fokkers te versterken binnen de nieuwe Wet op Dierenwelzijn.
Spanje heeft een rijke geschiedenis met betrekking tot rashonden. Veel van de bekende rassen, zoals de Spaanse Mastiff, de Spaanse Waterhond en de Spaanse Podenco, hebben hun oorsprong in dit land. Desondanks is het percentage rashonden in Spanje relatief laag gebleven in vergelijking met andere Europese landen.
In tegenstelling tot Spanje vertonen landen als Finland (61% rashonden), Zweden (59%), Noorwegen (59%), Ierland (43%) en Denemarken (35%) hoge percentages aan rashonden en lage percentages aan zwerfdieren. Deze landen staan bekend om hun strikte regelgeving op het gebied van dierenwelzijn en hun inspanningen om verantwoorde fokkerij te stimuleren.
De Europese Unie heeft een aantal richtlijnen en verordeningen opgesteld om dierenwelzijn te bevorderen en dierenmishandeling tegen te gaan. Deze omvatten onder meer de Richtlijn betreffende de bescherming van dieren die voor wetenschappelijke doeleinden worden gebruikt (2010/63/EU), de Verordening inzake de bescherming van dieren tijdens het vervoer (EG 1/2005) en de Richtlijn inzake de minimumnormen voor de bescherming van kalveren (2008/119/EG).