INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.

In de zomer van 2019 lag Bardenas Reales al eens pal op onze terugweg richting België na een prachtige vakantie in Noord-Spanje. ‘Maar wie gaat er naar een woestijn als het broeierig heet is?’ vroeg Colyne zich luidop af. Ik kon haar geen ongelijk geven. Maar vandaag, 21 november, liggen de kaarten anders en kunnen we geen enkele reden bedenken om dit uitzonderlijke natuurpark niet te bezoeken.

Bardenas Reales is een beschermd natuurgebied dat bestaat uit maar liefst 42000 hectares. Vrij groot is dan ook een accurate omschrijving. Het gebied wordt een semi-woestijn genoemd en is op vandaag niet meer bevolkt. Het is dor en droog, want ook in een halfwoestijn valt er niet veel regen en de temperatuur gaat alle kanten uit. Overdag tijdens de zomer bloedheet en ‘s nachts op winterdagen best koud. Het park ligt bezaaid met ‘mesas’, bergen als tafels, vlaktes en verborgen ravijnen.

Hoewel het allemaal erg onherbergzaam lijkt, telt het natuurreservaat toch heel wat diersoorten. Vandaag spotten we enkel wat gieren die rondzweven op thermische luchtstromen. Zoogdieren laten zich niet zien, enkel een verdwaald konijn. Vroeger brachten schapenherders uit Roncal-Salazar vanuit de Pyreneeën hun schapen hier te voet heen om ze te laten grazen tijdens de wintermaanden. Een heuse afstand van een paar honderd kilometer. Vandaag de dag gebeurt dit nog steeds, maar al lang niet meer te voet, wel per vrachtwagen.

Vroeg in de morgen rijden we vanaf onze camperplaats in Arguedas naar het hart van het park. Wij verkennen het park met de auto, maar dat kan ook met de fiets. Wandelpaden zijn er niet echt en hier lang rondwandelen met de kans om verloren te lopen, lijkt me ook niet echt een fijn idee. Bovendien bestaat de kans dat je hier zomaar overhoop kan worden geschoten. Niet door één of andere struikrover, maar door een verdwaalde kogel uit het geweer van een militair. Behoorlijk contradictorisch dit allemaal, een militair gebied pal in Unesco-natuurgebied.
We rijden verder tot bij het hoogtepunt, het kenmerk van het natuurpark, de ‘Cabezo de Castildetierra’. Onderzoekers beweren dat binnen pakweg vijftig jaar bijna niets meer zal overblijven van deze imposante, spitse berg, de grote schoorsteen of hoe je het ook wil noemen. Daar zit de niet te stoppen erosie voor iets tussen. Binnenkort zullen ze dus op zoeken moeten naar een ander herkenningspunt. De weg ernaartoe is best hobbelig en het is uitkijken waar men rijdt, maar buiten wat stof die tegen onze ramen opwaait, komen we er zonder kleerscheuren vanaf.

Enkele struikjes rollen door de wind over de zandweg. Precies een tafereel uit een western film. Het doet ons een beetje denken aan Monument Valley in Arizona (USA) waar zomaar een Native American op zijn mustangpaard kan opdoemen aan de horizon of een man met een fijn snorretje en zwart oogmaskertje, iemand die we allemaal wel kennen, Zorro.
Het was de perfecte schuilplaats voor bandieten en struikrovers die de naburige dorpen terroriseerden.

In de zandbak van Spanje in het Zuidoosten van de provincie Navarra met oneindig veel stof en tonnen zand staan er nu enkel nog wat verwaarloosde ‘cortijos’, de schuurtjes van de boeren. De gevels zijn beklad met schreeuwerige graffiti, de ‘Z’ van Zorro ontbreekt. Dit is het hedendaagse Bardenas Reales en niets anders …

Blij en voldaan dat we deze keer wel gestopt zijn in Bardenas Reales rijden we terug naar de camperplaats. Onze Nederlandse vrienden die we aan het begin van onze roadtrip hebben leren kennen in Italië staan ons al zwaaiend op te wachten. We hebben elkaar 8 maanden niet meer gezien, vermits we toen elk in een andere richting door Europa trokken. Bij een natje en een droogje kletsen we tot in de vroege uurtjes.

‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.