INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndTheBandB.com

Het was zomaar een boeking van 10 dagen. Nou, dat is leuk, zeker begin juli, maar de vreugde duurde niet lang want enkele dagen later werden 10 dagen 2 nachten. Man alleen, en ik bedacht me plots, wat zoekt hij hier. Stiekem hoopte ik dat het een woest aantrekkelijke man zou zijn en mijn fantasie sloeg al een beetje op hol. Maar realistisch als ik ben, besefte ik mij dat die kans niet erg groot was. Enfin 2 dagen, dan is het ook niet zo belangrijk of hij leuk is of niet dat overleef je eigenlijk altijd wel.

Als hij aankomt, heb ik er al een lange dag opzitten. Ik heb aangeboden hem op te halen uit Besalu omdat hij geen vervoer heeft en daar met de bus aankomt. Hij belt en omschrijft zichzelf als de man met de blauwe koffer en de bruine hoed. Hoed, denk ik direct dat is leuk of een enorme afknapper. 5 minuten later rij ik met mijn auto Besalu in en zie ik mijn gast. De hoed is helaas een afknapper, maar ik zet mijn alleraardigste welkom face op en stap uit. Ik zoen hem en kijk in een sympathiek open gezicht. Hij praat “muy rapido” maar gelukkig kan ik het een beetje volgen en is de rit naar het huis een korte. Ik leid hem rond in mijn huis en breng hem uiteindelijk naar zijn kamer. Ik slaak een zucht, iedereen is binnen, het is 22.00 uur en ik kan mijn ontbijt gaan voorbereiden.

Een kwartiertje later komt mijn eenzame gast naar beneden en neemt buiten plaats. Hij tuurt over de omgeving en dat doet hij een half uur later nog. Ik was in de veronderstelling dat hij naar Besalu zou gaan om te eten maar kennelijk vond hij de weg toch een beetje te donker om terug te lopen. Dan moet hij wel honger hebben bedacht ik me. Wilt u misschien iets eten, stelde ik hem de vraag en zonder aarzeling deelde hij mee dat hij daar wel zin in zou hebben. Och jeetje dacht ik, laat IK daar nu net geen zin in hebben, maar weer tover ik mijn glimlach tevoorschijn, duik in de keuken en maak voor hem een maaltijd met left-overs van het uitgebreide ontbijt.

Brengt me bovendien op het idee om deze situatie op te lossen. Koken kan niet op een dergelijk tijdstip, maar ik kan wel wat maaltijden klaarmaken, invriezen en voorschotelen als zich degelijke situaties voordoen.

Na een verblijf van 2 nachten gaat mijn gast weer weg en ik vraag hem of hij behoefte heeft aan een lift naar Besalu. Nou graag, de weg leek hem niet zolang maar de voorkeur ligt kennelijk nog steeds bij de auto. Ik blijf ik mijn rol en wanneer we afscheid nemen, met de wetenschap dat die man nog een week gaat doorbrengen in het dorp ALLEEN, zeg ik hem dat hij altijd welkom is voor een kop koffie in mijn huis. Omdat ik verwacht dat hij daar toch geen gebruik zal gaan maken ben ik blij als hij weg is. Het gevoel dat iemand bij mij niet helemaal op zijn plek zit stemt me altijd ongemakkelijk.

Een dag later ontvang ik een whatsapp van de eenzame gast, of hij thee kan komen drinken, Duuhhhh wat moet ik daar nu mee. Hij heeft mijn uitnodiging dus heel serieus genomen. Ik bedenk snel tal van dingen om hem af te wimpelen, maar uiteindelijk besluit ik hem toch te laten komen in de angst dat als ik dat vandaag niet doe ik er morgen meezit.

Een half uurtje later dienen zich enorme onweersbuien aan. Yes, denk ik, hulp van boven, hij zal toch niet zo debiel zijn met dit weer naar boven te lopen, ik heb hem immers niet aangeboden hem te komen halen. Snel haal ik de schone was van de lijn als het al zacht begint te regenen hoor ik Pastora blaffen. Ja hoor, mijn ex gast heeft toch het slechte weer en de weg naar boven te voet getrotseerd voor een kop thee. Het is nog maar het begin van zijn week in Besalu, hoe ga ik dat oplossen.

Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.