In het rustige dorp Belorado in de provincie Burgos staat het klooster van de orde van clarissen, een spirituele oase die al eeuwenlang standhoudt. Dit klooster werd opgericht in de 16e eeuw en heeft lange tijd onderdak geboden aan 16 toegewijde zusters die zich toelegden op devotie en de dienst van God. Echter, sinds deze week is er een zweem van mysterie rondom deze vrouwen, aangezien zij hebben aangekondigd dat ze zich losmaken van de traditionele kerkelijke voogdij en zich onder leiding van Pablo de Rojas Sánchez-Franco plaatsen, wat tot onenigheid met het Vaticaan heeft geleid.

Voor deze onverwachte wending leidden de zusters een leven van contemplatieve kloosterafzondering, gewijd aan gebed, handenarbeid en de aanbidding van de eucharistie. Hun reputatie was gebaseerd op hun ambachtelijke vaardigheid in het maken van heerlijke chocolade, vooral hun onweerstaanbare truffels in zes verschillende smaken: cacao, brandewijn, sinaasappel, melk, koffie en knapperige hazelnoot.

De transformatie begon 22 jaar geleden, toen het klooster op het punt stond te sluiten vanwege de hoge leeftijd van de bewoners. Toen kwamen drie jonge zusters met de missie om de plek nieuw leven in te blazen. Aanvankelijk zochten zij in het maken van poppen en sokken naar middelen van bestaan, maar het was de ervaring van een van hen in de werkplaats van Lerma die de inspiratie gaf voor de stap in de wereld van de chocolade.

Ondanks de successen van de afgelopen decennia, is er sinds kort een nieuwe ontwikkeling gaande in het klooster van Belorado. De zusters hebben aangekondigd dat ze zich willen losmaken van de traditionele kerkelijke structuren en zich willen plaatsen onder de leiding van Pablo de Rojas Sánchez-Franco. Deze onverwachte wending heeft geleid tot veel vragen en speculaties, zowel binnen als buiten het klooster. Wat ligt er ten grondslag aan deze beslissing van de nonnen?

Volgens bronnen binnen het klooster is de voornaamste reden voor deze stap een diepgewortelde onvrede met het beleid en de leiding van de katholieke kerk. “We voelden ons te veel in een keurslijf gedwongen”, vertelt zuster Odette. “De kerk legde ons steeds meer beperkingen op die ons kloosterleven en onze roeping in de weg stonden.” De zusters bekritiseren met name de toenemende centralisatie van macht in het Vaticaan en het gebrek aan ruimte voor lokale autonomie en inspraak.

Gedreven door deze onvrede zijn de clarissen-nonnen op zoek gegaan naar alternatieve wegen om hun spiritualiteit te beleven en hun gemeenschap te besturen. Deze zoektocht bracht hen uiteindelijk bij Pablo de Rojas Sánchez-Franco, een controversiële kerkelijke figuur die belooft om hen een grotere mate van zelfbestuur en autonomie te bieden.

De Rojas Sánchez-Franco staat bekend als een omstreden figuur binnen de katholieke kerk. Hij heeft in het verleden vaker conflict gezocht met het Vaticaan over kwesties als liturgie, theologie en kerkelijk bestuur. Deze controversiële reputatie roept vragen op over zijn motieven en de gevolgen van zijn betrokkenheid bij het klooster in Belorado.

Volgens de zusters heeft De Rojas Sánchez-Franco de klaerklazen de belofte gedaan om hen te bevrijden van de traditionele kerkelijke voogdij. Hij biedt hun een model van zelfbestuur waarin ze hun eigen koers kunnen bepalen, zonder zich te hoeven conformeren aan de eisen van Rome.

De onthulling van de nonnen over hun voorgenomen stap heeft in Rome voor opschudding gezorgd. Het Vaticaan heeft laten weten dat het deze ontwikkeling met argwaan volgt en overweegt om in te grijpen.

Binnen de kerkelijke leiding heerst grote bezorgdheid dat de zusters van Belorado op het pad van de afvalligheid zijn geraakt. Men vreest dat hun band met De Rojas Sánchez-Franco zal leiden tot een breuk met de orthodoxe leer en tradities van de katholieke kerk.