Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Deze week doen we het rustiger aan. Ik voel me niet helemaal tip top. Op maandag moeten we zo ie zo eerst naar Monforte de Lemos om onze residentie aan te vragen. Dat aanvragen blijkt zo gepiept. We staan om 9 uur op de stoep en een uurtje later staan we buiten met 2 pasjes, we zijn nu resident van Spanje. Als gezegd, doe ik vandaag niet zo veel. Flinke wandeling met Antares, want die laat merken dat ze aandacht te kort kom.

Was het in Nederland zo dat we de hele dag moesten werken en zij dus zowat heel de dag alleen was, is dat hier anders, we zijn heel de dag thuis maar werken natuurlijk wel. Daar lijkt ze aan te wennen en wil nu ook vaker spelen. Maar ja, als ik aan het klussen ben heb ik daar geen tijd voor. Vandaag dus wel. Grote ronde, veel stokken gooien die ze niet terug brengt. Later nog even naar ons bos met haar.

Op dinsdag komt de bestelde bosmaaier aan, een met alles er op en er aan. Als ik hem in elkaar gezet heb krijg ik gelijk opdrachten van de buurvrouw. Onze akker, waar we straks samen van alles op planten, moet nog wat netter gemaakt worden. De buurvrouw verteld me dat ik de kanten moet maaien. Oké buurvrouw, maar dat is voor morgen. Vandaag ga ik eerst een nieuwe afrastering maken langst de kant van de weg bij het weiland waar gister een koe van haar korte vrijheid genoot. Gelukkig vindt ze dat ook een goed idee, het zijn per slot van rekening haar koeien. Na een dag werk en 2 keer had op mijn hand te hebben geslagen, staat er een stuk mooie nieuwe afrastering gemaakt van stukken balk die uit ons gesloopte plafond komen en rpikkeldraad.

Kanten maaien. Als een echte pro ga ik aan de gang met de bosmaaier. Vol gas maai ik alles om wat ik tegen kom. Als ik even later naar de buren ga om verse melk te halen, krijg ik te horen dat ik niet goed bezig ben. Continu vol gas is niet goed voor de motor van de bosmaaier! De buurman geeft me een demonstratie. Bij een zwaai van links naar recht geef je gas en bij de zwaai terug geef je geen gas. Oké, ga ik het zo voortaan doen. Als ik verder wil, wil de bosmaaier niet meer aanslaan. Nu al stuk? Na wat onderzoek blijkt de bougie te heet te zijn geworden. In het verhaal van de buren zit dus logica!

Helaas is het net iets na 2 uur, dus zijn de winkels dicht en moet ik wachten tot 4 uur om bij de ferreteria een nieuwe bougie te gaan halen. Maar dan kan ik er weer tegen aan! Van de buurman krijg ik later op de dag een 10 voor de gedane werkzaamheden. Als ik de volgende dag aan het maaien ben op het laatste stukje komt de buurvrouw de koeien verzorgen. Ze steekt een heel verhaal af waar ik maar delen van begrijp. Ik roep Sol er bij. De buurvrouw verteld dat ze een stookvergunning geregeld heeft voor ons.

In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Sol, Rob en Antares (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER

Op een stuk aan de zijkant van de akker hebben we ons sloophout en ander (hout) afval liggen. Ze verteld dat we vanaf zaterdag 4 dagen de tijd hebben om een dag te gebruiken om het hout op te stoken. En de rest van het afval moeten we dan maar klein maken en telkens wat in de kliko doen….. maar dan zijn we 4 jaar bezig!

Ik ga een verlaat Paasvuur bouwen. In de berg afval zoek ik het hout uit en maak er een mooie stapel van in de vorm van een wigwam. Als Sol komt kijken en al het andere afval ziet liggen stelt ze voor toch maar iemand te laten komen om het op te halen. Prima! Na wat bellen blijkt er iemand uit Ourense te zijn die vandaag nog kan komen. Hij heeft een grote bus en wil weten hoeveel het ongeveer is. Geen idee, 5 kub? En hij wil een foto. Even later staan er twee man voor de deur met een kleine Fait bestel. Nou als daar alles in moet!

De twee gaan aan de slag en stouwen als eerste 4 matrassen in de wagen. Nu zit de wagen vol. De matrassen er weer uit. Ik kan het niet aan zien en ga wat anders doen. Maar na een kleine 2 uur hebben ze alles in de wagen zitten. Volgens Sol kunnen ze er zelf eigenlijk niet meer in. Opgeruimd staat netjes! Nu wachten tot we het verlaat Paasvuur aan kunnen steken.

Tot volgende week!

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl

Groetjes Sol, Rob en Antares.