BARCELONA – Het is alweer twee maanden gelden dat het Catalaanse Parlement een resolutie aannam ter nagedachtenis van alle vrouwen (en in mindere mate mannen) die wegens hekserij zijn geëxecuteerd. Met name van de 15e tot 18e eeuw zijn meer dan duizend vrouwen ter dood veroordeeld in de dorpen van de Catalaanse Pyreneeën als gevolg van vrouwenhatende vervolging.

Als gevolg van deze resolutie wordt aan alle gemeenten in Catalonië gevraagd om stratenplannen te herzien en namen op te nemen van vrouwen die veroordeeld en geëxecuteerd zijn voor hekserij, iets dat veel gebeurde in de middeleeuwen. Deze resolutie is er gekomen naar aanleiding van een artikel genaamd ‘No eren bruixes, eren dones’ (Het waren geen heksen, het waren vrouwen). Catalonië voegt zich in het rijtje van landen zoals het Verenigd Koninkrijk (Schotland), Zwitserland, Noorwegen en de autonome regio Navarra waar men de vrouwen eert.

Het epicentrum van de heksenjacht in Catalonië bevond zich vooral in de Pyreneeën, meer nog in de Valls d’Àneu. Het was precies daar, met name in València d’Àneu, waar in 1424 de eerste wet op hekserij in Europa werd geschreven. Zo veranderde hekserij van een eenvoudig populair geloof in een misdaad die burgerlijk werd vervolgd.

De heksenjacht vond met name plaats van de 15e tot de 18e eeuw waarbij de heksen niet altijd vrouwen hoefden te zijn (90% veroordeelde heksen waren vrouwen en 10% mannen), niet op bezems zaten en ook niet altijd geneeskrachtige planten gebruikten. De veroordeelde vrouwen waren vaak buitenlanders die de stedelingen niet vertrouwden of zelfs buren die een slechte relatie hadden. 

De heksenjacht begon meestal met een gerucht dat zich in een dorp verspreidde. Met die roddels werd een heks vanzelf bedacht in de hoofden van de inwoners. Als er dan een ongeluk plaatsvond werd de heks daarop aangewezen waarna zij/hij preventief werd vastgehouden om te voorkomen dat zij/hij kon ontsnappen. Het was vaak een gewisse dood na een oneerlijk proces waarin de vrouw/man gedwongen werd te bekennen. Op het moment dat de heks schuld bekende werd deze ter dood veroordeeld en geëxecuteerd door ophanging, dit tot grote vreugde van het volk. Heksen werden meestal niet levend verbrand al werd het lichaam na de executie wel vaak verbrand.