Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (94)

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (94)
Beeld: NaarGalicië

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (94)

Dit artikel is 1 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuisd om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectaren weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust, maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

De tuin. Voor in de tuin, die in wording is en nog wel wat tijd in beslag gaat nemen, willen we naast de boompjes die er nu al in staan ook nog een walnoot en een pistache. De kwekerij waar we eerder de boompjes kochten heeft beide niet. Sol zocht even op internet en vond er een tuincentrum in Ourense waar ze wel de walnoot en de pistache hebben. We moesten voor nog wat meer zaken in Ourense zijn. Als we bij het tuincentrum aan komen komt er gelijk een man naar ons toe en vraagt wat hij voor ons kan betekenen. Sol zegt dat ze eerder op de dag gebeld heeft over een walnoot en een pistache. Ja klopt, zegt de man en hij wijst ons naar de weg naar een walnoot. 12 euro.  De pistache is een ander verhaal, de man vertelt ons dat je van een pistache een mannelijke en vrouwelijke boom nodig hebt en vertelt daarna dat ze 48 euro per stuk zijn. Ja, dat gaan we nu even niet doen, ons te duur. Na het afrekenen rijden we dus naar huis met alleen een walnootboom achter in de auto. Het is dinsdag de 14e en dus Valentijnsdag en onze trouwdag was de 11e dus wat ons betreft gaan we lekker een dagmenu scoren om beide feestelijkheden in een keer te vieren.

Het moet een goed restaurant zijn waar we binnen gaan, het is namelijk al erg druk. Als we een tafeltje toegewezen krijgen en proosten met een glas bier loopt de tent helemaal vol. Het is druk aan de bar met wachtende mensen die ook wat willen eten. Wat ons betreft, is het een goed restaurant, de friet die geserveerd wordt is namelijk gaar en afgebakken. Niet van die slappe vettige friet die je hier in de meeste gevallen krijgt. Na de koffie vertrekken we en wordt onze tafel direct ingenomen door de volgende gasten.

Thuis bepalen we waar de we walnootboom in de tuin willen hebben. Ik graaf daarna een gat en geeft de boom zijn plaats waar hij de rest van zijn hopelijk lange leven blijft staan. Op de akker ga ik ook maar gelijk een begin maken van het verhoogde tuinbed wat we willen hebben om kruiden en ander klein spul wat je in de keuken gebruikt te kunnen planten. We hadden er wel eens wat vaker over gezien en willen er nu ook een. We hebben nog wat pallets liggen en daar wil ik er een van maken. Twee pallets lang en een pallet breed. Dat moet groot genoeg zijn. De pallets bekleed ik met zwart plastic en ze daarna in de gleuven die ik gegraven heb. Als alle pallets ook aan elkaar vast staan kan er grond in geschept worden. Inmiddels zit de bak vol zwarte grond van de akker. Nu moet alles inklinken en misschien moet er nog wat bij. In maart kan dan het eerste er in geplant worden.

Onze katten. We hebben er twee, Julio en Terra. Maar na een tijdje is er nog een kat aan komen lopen. Het is een mooie poes. Volgens ons is het geen wilde kat want we kunnen haar gewoon aaien en ze wil ook graag veel aandacht. Meest van de tijd gaat het goed met haar en onze katten. De poes mag blijven en ze heet tegenwoordig Cleopatra. Als ze er over een paar maanden nog is en het lijkt een blijvertje te zijn dan zullen we haar gaan laten chippen. 

Er komen trouwens regelmatig katten aan lopen, maar dat zijn allemaal wilde. We moeten wel zeggen dat we die liever kwijt dan rijk zijn. Telkens is het hommeles als er wilde katten zijn. We snappen die katten wel natuurlijk, want bij ons staat er eten. Een van de laatste wilde katten die wel eens kwam hebben we de afgelopen week door gevonden in de stal. Die kat liep al moeilijk als ze wegrennen. De buurman was erbij toen we haar vonden. Als je de pootjes van die kat zag dan leek het wel of het stompjes waren. Volgens de buurman kan het wel eens gaan om een besmettelijke ziekte. Vervelend voor die kat, maar die is ook in de schuur en op andere plaatsen geweest waar onze katten, inclusief Cleopatra eten en slapen. 

Sol is alle mandjes, dekentjes en kussentjes van de katten gaan wassen en ik ben de schuur op gaan ruimen en goed schoon gaan maken. We willen natuurlijk geen ziektes bij onze katten. Nu alles maar even goed in de gaten houden of we niets geks zien bij onze katten.

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl

Ga naar de inhoud