MADRID – Een team van biologen, milieukundigen en natuurbeheerders reist naar Marokko om te ontdekken of er exemplaren zijn van een vreemd reptiel dat niemand in vijftig jaar in het wild heeft gezien. Het gaat om de Iberische skink die ook wel Spaanse parelskink wordt genoemd en in het Spaans ‘estingo ibérico’ of ‘eslizón’ heet. Deze hagedissoort werd in 1930 ontdekt en is daarna pas twee keer in het wild gezien.

Deze kleine reptiel van nog geen twintig centimeter lang wordt ernstig bedreigd. Daarom heeft een groep onderzoekers uit de Vega Baja streek in de provincie Alicante gesloten om deel te nemen aan de Ebneri-expeditie. Een team van onderzoekers is naar Marokko gereisd om deze vreemde soort die in Spanje zeldzaam is te vinden.  

Afgezien van het bekende geval van de Iberische lynx, zijn er in Spanje momenteel bijna duizend soorten opgenomen in de catalogus van beschermde diersoorten. In het bijzonder worden 102 soorten ongewervelde dieren, 42 soorten vissen, 28 soorten amfibieën, 68 reptielen, 301 vogels (dit is de groep met het grootste aantal bedreigde diersoorten) en 76 zoogdieren bedreigd. In totaal 963 soorten die het risico lopen te verdwijnen uit de Spaanse geografie. 

De Spaanse parelskink bereikt een maximale lichaamslengte tot ongeveer 20 centimeter. Ongeveer de helft van de lichaamslengte bestaat uit de lange staart. Het lichaam is gestroomlijnd door de gladde schubben, lange staart en zeer kleine pootjes. De basiskleur is grijs- tot geelbruin en een witte buik, met over de gehele bovenzijde kleine, witte vlekjes die in rijen verdeeld zijn en vaak donkeromzoomd waardoor ze wel iets van een ruitvorm weg hebben.

De Iberische skink komt voor in delen van Europa en leeft in Gibraltar, Spanje en Portugal. In de Pyreneeën komt de hagedis niet voor. De habitat bestaat uit droge gebieden waar het dier half ingegraven ligt in het zand, loerend op een prooi. De skink komt voor in zanderige streken: in duinen, tuinen met muren en andere plaatsen met vegetatie en graafmogelijkheden. 

De Spaanse parelskink neemt weleens een zonnebad op stenen en bij gevaar kruipt het dier onder de steen of in een hol. Het is een schuwe en snelle soort die met het gladde lichaam bijna overal onder kan kruipen. De skink is bodembewonend maar kan wel klimmen om aan belagers te ontsnappen. Het voedsel bestaat uit insecten en de larven, slakken, naaktslakken en wormen.

UPDATE: Onderstaande foto is door Robert Begemann gemaakt in Medina Sidonia (Cádiz). Het is hem en ons niet bekend of het hier om een exemplaar van de Iberische skink gaat.