Spanje is een land dat kampt met een tekort aan zoetwaterbronnen, vooral in de zuidelijke en oostelijke regio’s. Dit heeft geleid tot de opkomst van ontziltingsinstallaties (desaladoras) in het land. In dit artikel zullen we ingaan op wat ontziltingsinstallaties zijn, hoeveel er zijn, waar ze zich bevinden, wat de 10 grootste ontziltingsinstallaties van Spanje zijn en hoe kostbaar en moeilijk het proces is.

Ontziltingsinstallaties (Instalaciones de Desalación de Agua Marina) zijn installaties die zeewater omzetten in zoetwater. Dit wordt gedaan door het zout en andere mineralen uit het zeewater te verwijderen door middel van een proces dat bekendstaat als omgekeerde osmose. Het resultaat is zoetwater dat kan worden gebruikt voor irrigatie, industrie en menselijke consumptie.

Ontzilting is een duur en technisch uitdagend proces. Het vereist veel energie en gespecialiseerde apparatuur om grote hoeveelheden zeewater om te zetten in drinkwater. Er zijn verschillende technologieën die gebruikt kunnen worden voor ontzilting, waaronder omgekeerde osmose, elektrodialyse en destillatie. Elk van deze methoden heeft zijn eigen voor- en nadelen in termen van energieverbruik, kosten en efficiëntie.

Het grootste obstakel bij ontzilting is echter de hoge energiekosten. Om het zout uit het zeewater te verwijderen, moet het water onder hoge druk door een membraan worden geduwd om de zoutmoleculen eruit te filteren. Dit proces vereist veel energie, vooral als het gaat om grootschalige installaties die miljoenen liters water per dag omzetten. Dit maakt ontzilting op dit moment nog steeds een vrij duur proces in vergelijking met andere methoden voor het verkrijgen van drinkwater, zoals oppervlaktewater of grondwater.

Daarnaast heeft het proces van ontzilting ook gevolgen voor het milieu. Het afval dat achterblijft na het ontziltingsproces, het zogenaamde concentraat, kan schadelijk zijn voor de zee en het leven in de zee. Er zijn daarom verschillende strategieën nodig om het concentraat te behandelen en de impact op het milieu te minimaliseren.

Hoeveel ontziltingsinstallaties?

Op dit moment heeft Spanje in totaal 765 ontziltingsinstallaties die meer dan 100 m³/dag produceren, wat goed is voor slechts 9% van al het kraanwater in Spanje. Van deze 765 installaties zijn er 360 zout/zeewater (agua de mar) ontziltingsinstallaties en 405 installaties die brak water (agua salobre) ontzilten. De productiecapaciteit van deze installaties varieert echter sterk, waarbij slechts 99 van hen grote ontziltingsinstallaties zijn.

Waar in Spanje?

Ontziltingsinstallaties zijn vooral te vinden in de zuidelijke en oostelijke regio’s van Spanje, waar de vraag naar zoetwater het grootst is. De grootste concentratie van ontziltingsinstallaties bevindt zich in de Valencia regio, Andalusië en Murcia.

De eerste zoutwaterontziltingsinstallatie van Spanje werd geïnstalleerd op het eiland Lanzarote in 1964 en produceerde 2.500 m3/dag drinkwater. Sindsdien is economische groei sterk verbonden geweest met de ontzilting van zeewater. In totaal hebben de Canarische Eilanden 281 ontziltingsinstallaties in de provincie Las Palmas en 46 in de provincie Santa Cruz de Tenerife. Dit zijn de 10 grootste ontziltingsinstallaties van het Spaanse vasteland:

• Torrevieja (Alicante). Produceert 80 hm³/jaar en is daarmee de grootste ontziltingsinstallatie van Spanje. Het voorziet in de watervraag van 140.000 inwoners en 8.000 hectare landbouwgrond.
• Bajo Almanzora (Almería). Produceert 15 hm³/jaar. Voorziet in de watervraag van 140.000 inwoners en 24.000 hectare landbouwgrond.
• Carboneras (Almería). Produceert 42 hm³/jaar en voorziet in de watervraag van 200.000 mensen. Garandeert de watervoorziening in een van de droogste provincies van Spanje en voorziet in de watervraag van meer dan 7.000 hectare landbouwgrond.
• Campo de Dalias (Almería). Produceert 30,1 hm³/jaar en voorziet in de watervraag van meer dan 300.000 inwoners.
• Oropesa (Castellón). Produceert 13,5 hm³/jaar en voorziet in de watervraag van 150.000 mensen.
• El Atabal (Málaga). Produceert 76 hm³/jaar en is een van de grootste ontziltingsinstallaties van Spanje en de wereld met een hoge kwaliteit van het water.
• Valdelentisco (Murcia). Heeft een productiecapaciteit tot 70 hm³/jaar. Voorziet in de watervraag van 7.577 hectare landbouwgrond en 60.000 mensen.
• Águilas/Guadalentín (Murcia). Heeft een productiecapaciteit tot 70 hm³/jaar en voorziet in de watervraag van 130.000 mensen. Een essentiële infrastructuur voor de regio Murcia.
• Sagunto (Valencia). Produceert 25,6 hm³/jaar en voorziet in de watervraag van 65.000 mensen.
• La Marina Baja (Alicante). Produceert 18hm3/jaar en voorziet in de watervraag van 200.000 mensen.
• Moncofa (Castellón). Heeft een productiecapaciteit tot 19,8 hm³/jaar en voorziet in de watervraag van 120.000 mensen.
• Marbella (Málaga). Biedt kwalitatief hoogwaardig water voor de Costa del Sol. Belangrijk voor de ontwikkeling van hoogwaardig toerisme.
• L’Eliana (Valencia). Biedt water van hoge kwaliteit. Voorziet in de watervraag van 30.000 mensen.

Kortom, hoewel ontzilting een effectieve manier is om drinkwater te verkrijgen in gebieden met weinig zoetwaterbronnen, is het proces duur en technisch uitdagend en heeft het gevolgen voor het milieu. Er is nog veel onderzoek nodig om de efficiëntie te verbeteren en de kosten te verlagen, zodat ontzilting een duurzaam alternatief kan worden voor het verkrijgen van drinkwater.

Bronnen: Newtral en Fundacion Aquae