ALICANTE – Wie heeft de film en tranentrekker ‘Hachiko’ met Richard Gere nu niet gezien. Maar wist je dat Hachiko niet de enige hond was die het verlies van een mens maar niet kon vergeten. Er zijn tientallen voorbeelden op te noemen maar vandaag hebben we het over ‘Tarzán’ die een legende is in het dorp Aspe in de provincie Alicante.
Het verhaal van Tarzán wordt zestig jaar later door de journalist Carlos Torres op Twitter verteld zodat ook andere mensen die niet met het verhaal van Aspe bekend zijn ook op de hoogte zijn van de liefde die deze hond had voor de mens en de dorpsbewoners voor het dier.
In de jaren zestig van de vorige eeuw was het (helaas) normaal om jonge honden aan hun lot over te laten in de droge rivierbedding van Tarafa in Aspe. Op een bepaalde dag troffen enkele jongens diverse reeds overleden puppies aan maar een van hen had het overleefd. De jongens twijfelden geen moment en namen de hond mee naar huis.
Helaas wilden de ouders van deze jongens niets weten van de hond en dus werd besloten de hond achter te laten bij een boom op het centrale plein van het dorp Aspe. Die boom staat precies tegenover de ‘Basílica del Socorro’ kerk en daar werd de hond door de jongens en uiteindelijk andere dorpsbewoners gedurende jaren verzorgd.
Gedurende de eerste dagen kreeg de puppy eten van de jongens dat van huis uit of uit de winkel van de ouders van een van de jongens werd meegebracht. Langzaam werd de pup groter en sterker. De hond kreeg de naam ‘Tarzán’ want dat was toen de bioscoophit in Spanje (Tarzán en Nueva York).
Op een dag werd de zwerfhond door de lokale hondenvanger naar het asiel gebracht omdat Tarzán niet de juiste vaccinaties en geen hondenpaspoort had. Het verhaal wil dat de jongens van school weg renden en stenen gooiden naar de hondenvanger om zo te voorkomen dat de hond gedood werd.
De jongens wisten uiteindelijk het geld bij elkaar te krijgen om de hond een paspoort te geven en de vaccinaties te plaatsen waarna besloten werd de hond weer vrij te laten.
Daarna werd ‘Tarzán’ steeds meer een legende en een graag geziene gast in het dorp. De hond was de enige die in de kerk mocht slapen als het koud en regenachtig was buiten. Er ging daarnaast geen bruiloft, communie of begrafenis voorbij of ‘Tarzán’ was van de partij.
Bij begrafenissen volgde ‘Tarzán’ altijd de begrafenisstoet tot het kerkhof waar de hond daarna vaak gezien werd. ‘Tarzán’ was al snel de hond van het dorp en er was niemand die de dorpshond geen warm hart toedroeg.
Helaas heeft het verhaal niet helemaal een happy end want niemand weet hoe ‘Tarzán’ is gestorven en wat er met hem gebeurde na zijn dood. Waarschijnlijk is hij stilletjes ergens gestorven maar feit is dat op een dag niemand de hond meer heeft gezien.
Maar ‘Tarzán’ leeft nog steeds in het dorp Aspe en er is niet alleen een standbeeld geplaatst ter ere van de vriendelijke dorpshond (te vinden bij het Auditorio Alfredo Kraus) maar er is ook documentaire over ‘Tarzán’ gemaakt, de hond die nu ook herdacht wordt op Twitter.
In Aspen is bij een hondenuitlaatplaats die de naam ‘Tarzán’ draagt (Parque Canino Perro Tarzán) ook een herdenkingsbord te zien, iets wat al in 2016 werd geplaatst door de gemeente.