INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectaren weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust, maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Ik kan bijna geen tegels meer zien. In de keuken heb ik alle vensterbanktegels nog een keer opnieuw vast moeten lijmen, maar deze keer wel goed. Nu zitten ze vast en komen ze hopelijk niet meer los. Deze hele week ben ik iedere dag aan het tegelen geweest. Ik ben geen tegelzetter en de laatste keer dat ik tegels heb gezet was in 1997 toen ik net mijn eerste huis kocht. Daarna nooit meer getegeld. Nu dus voor de tweede keer in mijn leven met tegellijm aan de gang. De buitenmuur doe ik als eerste, dat ik ook de muur met het meeste werk. Er zitten twee ramen in en daar daar kan ik natuurlijk niet overheen tegelen 🙂 gevolg is dat ik een hoop tegeltjes op maat moet maken. Het slijpen van een tegel geeft een hoop rood stof en dat willen we liever niet in huis hebben. Dus is slijp alles buiten. Maar buiten is bij ons beneden. Ik ben dus ontelbare keren een trap op en af gelopen om tegeltjes op maat te maken. Maar alles wat ik tot nu toe kan tegelen is gedaan. Er moet hier en daar nog wat gedaan worden, maar dat kan pas als andere zaken op hun plaats staan en liggen, zoals de aanrechtbladen. 

Sol is ondertussen op zoek naar een gootsteen voor de keuken. Een van keramiek is erg duur. Een van marmer in dezelfde kleuren als het marmer van het kookeiland zou ook kunnen en is iets goedkoper, maar los van het feit dat het wat goedkoper is zien we er toch maar van af. We hebben geïnformeerd en een gootsteen, die we zouden willen, weegt tussen de 120 en 150 kilo. Dat wordt een beetje te zwaar, niet alleen om naar boven te brengen, maar ook om te ondersteunen. Sol zoekt dus verder.

Sol was deze weer zo ie zo druk met bellen. In maart dit jaar ben ik geopereerd aan een liesbreuk, dat was links. De chirurg vertelde me toen al dat de kan op een liesbreuk recht misschien niet al te lang op zich zou laten wachten. Nu is het dus zover en heeft Sol gebeld om een afspraak in het ziekenhuis. 30 november mag ik komen voor een intake. 

Dan moesten we deze week ook nog wat zaken regelen in Chantada. Voor mij moest er wat gedaan worden en voor de katten Terra en Julio. Terra en Julio hebben bij de dierenarts deel twee van een inenting gehad en ze zijn gechipt en hebben een paspoort. Ook Foskie, de hond die we uit een opvang hebben, heeft nu een paspoort. Voor mij moesten we naar het arbeidsbureau. Ik heb me daar ingeschreven. Even voor de lezers die dagelijks mijn blog lezen en zich afvragen waarom ik daar niets over heb geschreven: Dat kan niet omdat er bloglezers zijn waarvan ik liever (nog) niet heb dat die dat ook weten). Een paar weken terug ben ik gaan solliciteren bij een zonnepaneel installateur. Maar ik denk dat het werk in een fabriek, iets wat ik altijd heb gedaan, beter bij mij past qua opleidingen en ervaring. Vandaag een inschrijving bij het arbeidsbureau. En dan nu maar kijken wat er uit komt. Wanneer ik echter ergens kan gaan werken is natuurlijk weer afhankelijk van de liesbreuk.

Hier in Galicië hebben we al de nodig regen gehad. Hadden we twee waterbronnen waar geen druppel meer uit kwam, nu stromen ze weer volop. Maar met de regen van de laatste tijd kwam er ook weer een lekkage aan het licht waarvan ik dacht dat ik die een half jaar eerder toch goed had gereageerd. Gelukkig is het een lekkage die alleen voorkomt als het heel hard regent en die dan ook uit een speciale hoek komt. Maar deze week nam ik een kijkje op een zolderruimte. Ik moet er wat doen aan de elektra, maar toen ik mijn hoofd door het zolderluik stak zag ik wat druppelen. Potverdorie! Nog een lekkage, en deze lekt ook bij ‘gewone’ regen. Een lekkage dus waar ik beter gelijk iets aan kan doen als het weer het toelaat. Vandaag was het redelijk met niet al te veel regen. Tijd om het dak op te gaan. Er blijkt een gebroken dakpan op het dak te liggen. Het is echter wel een pan die vast zit aan de nokpan met cement. Daar ga ik beter nu niet te veel aan doen. Ook heb ik geen reserve pan van dit model liggen. Ik besluit de breuk te repareren met wat tegellijm. Met de lijm smeer ik de scheur vol en dicht. Voor de zekerheid en om de lijm te kunnen laten drogen leg ik er een stuk plastic over en daar oude dakpannen op. Hopelijk lekt het voorlopig niet meer en kan ik op zoek naar een paar nieuwe dakpannen.