INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndTheBandB.com

Het is al laat als ik nog steeds wacht op mijn vriendinnen uit Moskou, een moeder met haar dochter die ik vorig jaar voor het eerst heb mogen ontvangen in mijn huis.

Ik herinner me nog goed dat deze dames vorig jaar over de oprit van mijn huis kwamen aanrijden en vanuit het portierraam riepen of ze bij het juiste hotel waren. Nou, hotel is het niet maar u heeft toch het appartement geboekt, zeg ik tegen hen. Ze begrepen het niet goed, maar hadden inderdaad gereserveerd via Booking.com. Nadat we hadden kennisgemaakt liet ik de dames hun appartement zien waarbij ze vroegen of ze ook gebruik konden maken van de keuken. Jawel, antwoord ik, het hele appartement kan door jullie worden gebruikt en dat vonden de dames prachtig. De moeder heeft het hoogste woord, een vrouw van middelbare leeftijd die een aardig woordje Engels spreekt. Ze is heel blond, verzorgd en bijzonder hartelijk. De dochter is gekleed in het zwart, is wat mollig en draagt een oncharmante wielrennersbroek met T-shirt. Haar haar is rood geverfd en zit in een hele strakke paarden staart met de scheiding midden op haar hoofd. De moeder praat voor twee terwijl haar dochter schuchter achter haar aanstiefelt. Als ik vraag wat hen naar Besalu brengt, roept de moeder, we zoeken een man. Aanvankelijk denk ik dat het een grap is, maar ze gaat verder en zegt dat ze een middeleeuwse, Catalaanse man zoeken voor de dochter. Die heeft in een vorig leven namelijk ooit in de middeleeuwen geleefd en wil graag terug in de tijd. Dat weekeinde zijn er Middeleeuwse feesten in Besalu en die gaan ze bezoeken, om een echte ridder te vinden. Hebben jullie dan ook een jurk, vraag ik. Maar natuurlijk, zegt de vrouw, mijn dochter heeft er wel 4, ieder dag een andere. Of ik ze wil zien. Dat wil ik wel maar zeg dat ze zich eerst maar even moeten installeren en uitrusten. Die jurken komen later wel.

Als ik de volgende dag met het ontbijt bezig ben komen de dames het appartement uit. De moeder in een zonnige zomerjurk, maar de dochter in een prachtige handgemaakte Middeleeuwse jurk, met bijbehorende haarband. Ze is ook opgemaakt, valt me op en speelt een compleet andere rol als de dag daarvoor. Ze praat nog niet veel, knikt zo af en toe plechtig, maar is een stuk zekerder en ze straalt. Ik maak een compliment over haar jurk en ze straalt nog meer. Ze vertrekken naar Besalu en nog steeds zie ik het allemaal als een grote grap. Als ze die middag thuis komen van een lange dag vraag ik of de zoektocht al geslaagd is. Ze giechelen en schudden hun hoofden. Volgende dag beter, zeg ik en vraag, Wodkaatje? Nog harder gaan ze lachen en willen liever thee. Dat maak ik voor hen en we praten wat.

De vrouw en haar man hebben een huis aan de kust. Eigenlijk vindt ze dat niet zo leuk want ze houdt meer van de natuur. Maar de man, een goede man, heeft het zo bepaald. Ze vertelt ook dat haar man niet graag dingen onderneemt waardoor ze veel tijd doorbrengt met haar dochter en enig kind. De dochter is erg creatief en maakt sieraden en ze laat me wat foto’s zien op haar iPhone. Ook kan ze schilderen, miniatuurtjes en volgt hier een opleiding voor. Gaanderweg voel ik wel dat deze hartelijke vrouw ook treurigheid met zich meedraagt, maar ik besluit hier niet naar te vragen.

De volgende dag gaan ze opnieuw naar Besalu en brengen bij terugkomst taart en een sleutelhanger voor mij mee. Verrast ben ik, maar vanaf dat moment overladen ze me met cadeautjes en ik word er verlegen van. Tijdens hun verblijf krijg ik alle jurken te zien en op een dag maken we samen, de dochter in haar mooiste jurk en ik met een van mijn paarden een fotoreportage in de wei. Babbelen doen we ook, we lachen en drinken, geen wodka, maar heel veel thee. Na 5 dagen neem ik afscheid van hen en het voelt als vriendinnen die weer naar huis gaan, helaas zonder ridder, maar die ik zal gaan missen.

Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.