Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Rond 11 en 12 was er een regen van vallende sterren te zien. Dat is ieder jaar in deze periode. Het weer is goed dus is stel mijn 2 camera’s op om hopelijk ook vallende sterren te fotograferen en ga in een luie stoel buiten zitten met koffie en de verrekijker bij de hand. Maar helaas is het vreg gedaan met de pret, er komt steeds meer bewolking aan drijven en het wordt ook heiig. In de nacht van 14 op 15 augustus doe ik nog een poging. Er vallen dan wel minder vallende sterren, maar er moeten er nog steeds te zien zijn. Ik zet een camera weg op een weiland met een mooie boom er in en een tweede camera zet ik in het weiland waar ik zelf ook ga zitten. In dit weiland heb ik beter uitzicht en net als de laatste keer ga ik weer in een luie stoel zitten met koffie en een verrekijker bij de hand.

De camera’s klikken er op los en ik zit aan de koffie en tuur de nachtelijke hemel af. Tegen middernacht zie ik aan de overkant op de berg, hemelsbreed ongeveer 8 kilometer bij ons vandaan, een uitslaande brand. Ik kijk met de verrekijker en zie dat er bomen in brand staan. Ik blijf naar de brand kijken in afwachting van de brandweer. Maar die komen maar niet opdagen. En dat is gek, want boven op de berg is een uitkijkpost en voor zover ik weet is die van de brandweer. De brand is letterlijk voor de uitkijktoren ongeveer halverwege de berg. Nou, als de brandweer niet komt, dan zal ik maar bellen dat er brand is. Ik zoek het nummer van de kazerne van de brandweer in Chantada op en bel het nummer. Een vriendelijke man leg ik uit waar ik woon en dat ik recht voor de uitkijktoren een grote uitslaande brand zie en geen brandweer. Hij bedankt mij heel vriendelijk en hangt op. 

Vijf minuten later zie ik de eerste zwaailichten. Er komen er meer bij en het is te zien dat het blussen in volle gang is. Een uur later is de brand geblust. Gelukkig is niet heel de berghelling met alles er op afgebrand. Als de uitkijktoren echt iets is van de brandweer, dan is het misschien verstandig dat ding tijdens deze droge periode 24/7 te bemannen.

Voor de verbouwing van de keuken hebben we voor het plafond nieuwe balken nodig. Een tijd terug heb ik daarom verschillende bedrijven gemaild met de vraag of zij balken hebben die ik zoek. Van twee kreeg in een mail terug, een daarvan antwoordde met JA en van de andere kreeg ik een net mailtje. Daar heb ik nog een keer een vraag weggelegd en kraag weer antwoord. Op een dag zijn we bij het bedrijf gaan kijken en daarna ging het voor de vakantie dicht. Deze week bleek het weer open te zijn dus zijn we gaan vragen of ze de balken voor ons ook kunnen zaken. De balken zijn namelijk 7 meter lang en voor ons is 3 en een halve meter lang genoeg. Dus als zij 4 balken voor ons door kunnen zagen dan kunnen we ze zelf in de aanhanger meenemen.

We melden ons, net als de vorige keer, in het kantoor. Dezelfde oudere man zit er weer, ik leg hem uit wat ik wil en dat ik daar als eens over heb gemaild, dat we al eens geweest zijn en dat als ik vragen had me tot Tito moest wenden. Hij lacht, ik ben Tito zegt hij. Aardige man en zegt dat mijn Spaans niet zo goed is en dat ik meer moet oefenen, dat van Sol is beter maar ook niet echt Spaans. We zeggen maar niet dat Sol uit Chili komt. We komen uit Nederland leggen we uit. Nu gaat hij Galicische grappen maken. Een reken grap. Ik weet niet of de grap geschreven overkomt, maar: 5 x 4.20 + 1 = 22 Nu wil hij weten wat de balken van 7 meter kosten. 75 Euro zeg ik. Hij lacht weer, ik ben te vertrouwen want ik lieg niet. Hij kriebelt wat op een papiertje en ik zeg met een brede grijns, in nog meer gebroken Spaans, wel duur hè? Hij heeft het nog over de zaagkosten en dat het dan 300 euro is en dat de zaag kapot is. Geen probleem dat de zaag stuk is, geen haast maar wel graag voor eind september. De man waarmee we de vorige keer naar de balken gingen kijken komt binnen. Baas Tito geeft mijn papiertje aan de man en ik leg uit wat de bedoeling is. De man gaat weg en is 20 minuten later terug met een heftruck waar alles gezaagd op ligt. Zaag niet stuk dus. Baas Tito wijst naar een grote foto van een klooster. We kennen het klooster. De foto is gemaakt door zijn zoon, maar die is al overleden op 33 jarige leeftijd aan leukemie. Baas Tito start met het geven van toeristische informatie. Waar we allemaal moeten gaan kijken in Galicië. En ook in Asturias. Er zijn maar twee autonome gebieden in Spanje die mooi zijn, Asturias en Galicië. Baas Tito laat alles zien op een oude Michelin kaart. Hij laat ook zien waar wij wonen. Na de plaatsen gaat hij verder over eten, en waar we dat het beste kunnen doen.

Dan is het tijd voor verder familie informatie van baas Tito. We moeten mee naar buiten en hij gaat huizen aan wijzen. Dat is van zijn moeder, dit is van een neef, het tankstation is ook van een neef, dit en dat is te koop. En dat huis is van de bakker op de hoek, ook familie, getrouwd met een Colombiaanse. Kom we gaan er naar toe, zegt baas Tito.

We gaan de bakkerij binnen, waar het heerlijk ruikt. Tegen een jongeman zegt hij welke koekjes hij wil hebben, rekent af en geeft de zak aan Sol, voor jullie zegt hij er bij. We lopen terug naar het bedrijf. We zien een mooie poort staan en gaan er bij kijken. 1000 euro is ie voor jullie. Er liggen ook schijven van een boomstam. Pak er maar een, kun je een snijplank van maken. We gaan nu terug naar het kantoor. Afrekenen? Nee, doe morgen maar als jullie de balken komen halen.

De volgende dag gaan we naar Ourense wat spullen kopen bij de Leroy Merlin en daarna gaan we de balken halen en betalen. Samen met de man die gisteren de balken zaagden, leggen Sol en ik de balken in de aanhanger. Baas Tito komt kijken of we alles wel goed doen. De lichten van de auto staan aan zegt hij. Klopt, dat moet ook wat dan blijft de wifi van de camera op de aanhangwagen aan staan en blijft de oude telefoon verbinding houden. Die camera zit er op als achteruitkijkspiegel. Baas Tito begrijpt mijn uitleg niet en zegt dat hij de lichten wel even uit zet. We zijn nog aan het inladen en dan wil hij weten of we een hond hebben. Ja, twee kleintjes zeg ik. Ooo, dan heb ik wat voor jullie en hij gaat een zak vers vlees halen. We moeten het alleen koken en klaar. Als alles ingeladen is betalen we naar huis, maar dat gaat niet zomaar, baas Tito heeft eerst nog wat culinaire tips.

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl