Jacqueline en Jordi-Ramon hebben na diverse zakelijke en financiële tegenslagen in Nederland besloten alles achter zich te laten om op avontuur te gaan en tot rust te komen. Dat deden ze door de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela te lopen wat slechts het eerste avontuur bleek te zijn. Want van het een komt het ander en zo is het stel beland in de kustplaats Cunit aan de Costa Dorada in Catalonië waar ze een nieuwe uitdaging hebben gevonden. Hun avonturen plaatsen we in onze SpanjeVerhalen maar zijn ook op hun eigen website www.sabbaticouple.com te vinden. Veel leesplezier!

Ok, het zijn grote woorden! Maar toch! Het kan niet helemaal toevallig zijn. Of wel, maar dan mag er best wat illusie blijven hangen, vind ik. Ik en mijn vrouw Jac zitten nu 3 maanden in Spanje, en ik ben trots te kunnen meedelen dat ik hier mijn eerste boek heb geschreven, en ondertussen ook heb uitgegeven! Het ligt bij de drukker, en 15 oktober ‘ligt het in de schappen’. Het is zelfs al te bestellen in de voorverkoop. De link daar naar toe vind je straks onderaan de blog. En ik kan niet ontkennen dat ik al bijna twintig jaar met de ambitie rondloop om een boek te schrijven. Drie maanden in Spanje ‘did the job’. Dat kan niet helemaal toevallig zijn!

Wat gaan Jullie Daar Nou Doen?

Dat was een vraag die we meer dan eens kregen toen we in ons netwerk loslieten dat we besloten hadden om voorlopig in Spanje te blijven. Niet zo vreemd zou je kunnen denken. Een meer dan rigoureuze lockdown, lage lonen, een ingestorte toeristenindustrie en Barça en Real die niets meer leken te kunnen winnen. Maar een ieder die wel eens écht in Spanje heeft vertoefd weet het antwoord. Hier gelden andere wetten. Het is hier niet perse beter, maar anders. De dynamiek hier doet grenzen verdwijnen. En dat in een land dat toch redelijk verdeeld lijkt te zijn. Met de nadruk op ‘lijkt’, want wanneer je hier eenmaal aan de toog hangt lijkt die verdeeldheid juist het cement te zijn. Kortom; voor buitenstaanders was onze beslissing hier ons kamp op te slaan een vreemde. Voor ons was het de enige juiste. En dat blijkt nu niet zo’n hele slechte beslissing te zijn geweest. Ernest was natuurlijk ook niet de eerste de beste!

Trigger

Al snel voelden we ons hier thuis. In mijn geval niet zo heel vreemd. Ik ben hier ‘gemaakt’. Mijn roots liggen hier, mijn vader heeft altijd in Barcelona gewoond, we zijn hier getrouwd (nou, bijna dan, maar daarover in een later blog meer, want dat is best een typisch Spaans verhaal) en mijn opa was een hele beroemde voetballer van Barcelona met een héél speciale status in het Spaanse voetbal. Maar daarover later ook zeker meer! Voor Jac is dat anders. Zij is hier al honderd keer geweest, maar wanneer je hier woont is dat toch anders. Maar ook zij is gegrepen door de Spaanse levenswijze, en ze voelt zich hier helemaal thuis hoewel ze nog geen woord Spaans spreekt. Anders dan wat de meeste mensen denken; Spanjaarden spreken inderdaad uitzonderlijk weinig Engels, maar iedereen is open. Dus met handen en voeten kom je een heel eind. Zo ook Jac. Spanje triggerde ons dus beiden. Ik kwam thuis, en Jac voelt zich thuis. En dat slingerde wat aan.

180 Graden

Ik heb het in mijn vorige blogs al een aantal keren genoemd, onze tocht naar Santiago de Compostella in het kielzog van onze ‘Corona-crash’ in Amsterdam. Voor ons was dit de 180 graden switch die we nodig hadden om weer creatief te kunnen worden. Onderweg lieten we alles los wat ons aan de grond hield. De beslissing om 1600 kilometer dwars door de Pyreneeën en langs de Spaanse noordkust te gaan lopen midden in een wereldwijde lockdown was op zich al een ‘creatieve onderneming’, maar omdat een beetje pakkend op papier te krijgen vereiste ook wel een inspirerende omgeving. Laten we eerlijk zijn; wanneer je met je laptop op een berghelling aan de Costa Dorada zit versus een kamertje in een Sloterdijks kantorencomplex met uitzicht op de ring A10. Dat is een no-brainer wat ons betreft. En we kregen het gelijk aan onze zijde, want het verhaal rolde uit mijn pen. Binnen drie weken was het gebeurd. Ten minste, het schrijf gedeelte. Het moest natuurlijk ook nog even gedrukt worden.

Spannende Onderneming, Maar Weinig Druk

We hebben ons een spannende onderneming op de hals gehaald. Wanneer je voor het eerst een boek uitgeeft, dan heb je twee mogelijkheden. Of je vindt een uitgever die alles voor je regelt en je met een paar procent van de uiteindelijke opbrengst zoet houdt, of je beslist om het voor een groot deel in eigen beheer uit te  brengen. Je blijft dan baas over je eigen boek, maar je moet wel over de brug komen. De drukker wil namelijk wel gewoon zijn factuurtje betaald zien. Wij kozen voor de laatste optie. Zittend met een kopje koffie op het terras van de bakker in Cunit zijn zakelijke beslissingen snel gemaakt, want misschien wel spannend maar in ieder geval niet onder druk genomen! Een, wat ons betreft, absolute pré van het leven in Spanje; iedereen doet druk, maar op de één of andere manier lijken er hier meer minuten in een uur te zitten. Hierdoor ervaren wij minder druk in ieder geval. Ik ga morgen eens even de kerkklok hier bekijken om te zien of er wellicht meer minuten op de wijzerplaat staan.

Zonder Gekheid

Maar even serieus. Over wat wij hebben wat meegemaakt. En nee, we beweren niet dat wat wij hebben gedaan en hebben doorstaan uniek is. Wat we wel beweren is dat hoe wij er mee om zijn gegaan tamelijk bijzonder is. Dat onderkennen we ondertussen wel gezien het grote aantal vragen dat wij al lopende naar Santiago de Compostella kregen die allemaal op hetzelfde neer kwamen; “Hoe doen jullie dat toch?” En terwijl wij na onze pittige pelgrimstocht hier aan de Costa Dorada zaten bij te komen ging deze vraag een eigen leven leiden. En aangezien we hier iets vaker dan in Nederland op een terras belanden, voelden we ons steeds iets meer verbonden met Ernest Hemingway! Rode wijn werkt!

We vragen ons af of we deze stap zo makkelijk in Nederland hadden ondernomen gezien onze niet zo heel erg stabiele financiële situatie, maar hier lijkt onze creativiteit net iets beter te gedijen. En mijn verbouwingsklus in Frankrijk van vorige maand (zie mijn vorige blog) bracht net genoeg geld in het laatje wat ook zeker heeft meegeholpen! Maar goed, op een gezellig druk terrasje met uitzicht over de Middellandse Zee orakel je toch iets ontspannener over je volgende hoofdstuk. En dat is zonder gekheid gewoon de realiteit. Misschien gaan veel dingen hier iets minder snel dan in Nederland, maar dat hoeft ook niet. Iedereen wordt hier gemiddeld toch ouder dan in de Randstad, dus waarom haasten? Live. Laugh. Love & Let Go. En dat is niet van Hemingway.

Boek ‘DoenDenkers’

Mocht je interesse hebben in ons verhaal, en willen weten wat ons nadat we alles achter ons afsloten hier deed belanden? Mijn boek “DoenDenkers’ ligt 15 oktober in de schappen, maar is nu al te bestellen. Bijvoorbeeld bij Libris:

Titel: ‘DoenDenkers’
Auteur: Jordi Ramon
ISBN: 9789493191792
Onder andere te bestellen bij: https://libris.nl/boek?authortitle=jordi-ramon/doendenkers–9789493191792
Prijs: € 20 inclusief verzendkosten

En een leuke bijkomstigheid is, is dat ik eind oktober een aantal boekpresentaties geef in Beverwijk, Amsterdam en Maastricht. En daardoor ben ik weer benaderd door een sprekersbureau dat interesse heeft om mij toe te voegen aan hun line-up. Ik denk dat ik hier binnenkort op het strand mijn speech sta voor te bereiden!

PS: wil je hier meer over weten, mail je vragen dan naar jac@ramon.world

Wil je meer avonturen en verhalen lezen of eigen gemaakt video’s van Jacqueline en Jordi-Ramon bekijken? Ga dan eens naar hun eigen website www.sabbaticouple.com voor veel meer interssante en nuttige verhalen en tips over het wonen in Spanje en het opnieuw beginnen van een levensavontuur.