Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

De plantjes op de akker zijn weer geplant. Maar dat ging niet zomaar natuurlijk. Wij hebben geen tractor en machines. Is ook geen probleem, want de buren hebben dat allemaal. Zij huren onze weilanden voor de koeien en zorgen dat de akker klaargemaakt wordt voor een nieuwe seizoen. Enige tijd geleden heeft de buurman eerste bewerking gedaan. De grond is met een rotoreg bewerkt. Daarna is en mest over uit gereden en is een paar dagen later nog eens alles met de rotoreg gedaan. Een paar weken later, heeft met de maan te maken, zijn de aardappelen gepoot. Dat met de maan weet ik niet precies hoe dat zit, en ook niet of het echt iets is of een soort bijgeloof. 

Deze week heeft de buurman de akker nog een keer met een ploeg bewerkt. Natuurlijk niet daar waar de aardappelen staan. Alle grond is nu lekker los en dat is goed voor de plantjes die wortel moeten schieten. Wij willen ook zoete maïs zaaien. In Chantada, een stadje in de buurt, zijn we zaad gaan kopen. Twee van die zakjes. De buurvrouw vertelde toen de buurman met de ploeg bezig was dat ze daarna terug kwamen om de maïs te zaaien. Twee zakjes? Misschien 100 maïskorrels in totaal? En dat met een machine? Ik zeg tegen de buurvrouw dat dat niet nodig is. Maar ze staat er op dat de zaaimachine van stal gehaald wordt. Ik ga de zakjes binnen pakken, maak ze open en laat zien hoeveel er gezaaid moet worden. Het is een hand vol en ik laat het haar zien en vraag tegelijk of het echt met een machine moet. Ze kijkt verbaast naar mijn hand. Zo weinig, zegt ze. Meer dan genoeg voor ons, en ik leg uit dat als we aan 100 planten 3 kolven krijgen wij meer dan genoeg hebben voor het hele jaar. Maar ja, ze was ook al verbaast dat we maar een zak aardappelen wilde poten. Alles moet veel volgens de mensen hier. Maar voor ons niet. Afgelopen jaar hadden we ook veel. Wisten wij toen veel. Van de aardappelen zijn er nu 4 zakken varkensvoer, en voor varkensvoer wil ik geen onkruid staan wiede. Zo ie zo, vinden wij dat je beter alleen maar kunt planten wat je ook gaat opeten plus een beetje extra.

De maïs is inmiddels gezaaid even als een hoop zonnebloemen en lavendel, als is de lavendel voor de tuin als het plantjes zijn. In dezelfde winkel als waar we de maïs zaden kochten hebben we deze week ook de rest aan groente gekocht die we graag willen hebben. 41 euro aan plantjes, eigenlijk geen geld als je ziet wat er later vanaf komt als je de boel gaat oogsten! De akker is na het bewerken met de ploeg niet mooi vlak en dat loopt en werkt niet zo makkelijk. Voor we gaan planten hark ik eerst alles netjes vlak. Daarna gaan Sol en ik aan de slag met planten van de tomaten, paprika, sla en zo meer. Vorig jaar stond alle ook heel dicht op elkaar en dat is niet handig met het onkruid wieden en oogsten. We zetten deze keer alles ruim van elkaar af. Als laatste moet er dan nog een hekwerk gezet worden waarlangs de tomaten omhoog kunnen groeien. Als dat ook staat is de akker klaar…. nou ja, klaar. er kruipt wel een hoop onderhoud in. Maar als je iedere dag een beetje doet valt het wel mee.

Vrijdagavond zijn we uitgenodigd voor de heropening van de supermarkt. Zo lang als we hier nu wonen zijn de keren dat ik in de oude supermarkt kwam op een hand te tellen. Niet omdat ik niet binnen durf, maar het was zo’n klein winkeltje dat het met 3 man binnen al druk was. Sol ging dus altijd binnen en ik wachtte braaf in de auto. Het winkeltje had ook meer weg van een campingwinkeltje. Maar nu, na enige weken verbouwen, is de heropening van de supermarkt en Sol en ik zijn daarvoor uitgenodigd. Om 20 uur moeten we er zijn. Als we binnenkomen is het net begonnen. De pastoor, of is het een priester, is bezig met het inwijden van de, veel grotere, supermarkt. Wij hebben niets met het geloof, maar dit is wel heel erg leuk om te zien hoe het hier dus blijkbaar aan toe gaat bij een (her) opening van een zaak. Als de pastoor klaar is worden we door de nieuwe winkel naar de buitenplaats van de winkel gedirigeerd. Er staan verschillende tafels afgeladen met een hoop lekkers. Er is een bar gemaakt. Later komt er ook nog muziek bij, niet helemaal onze smaak, maar je kan niet alles hebben. Het is in ieder geval heel erg leuk om mee te maken!

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl