Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag zullen publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken.

We hebben het in deze stukjes vaak over dingen die in Spanje anders zijn dan in Nederland. Niet als kritiek, of als afkeuring, nee, gewoon omdat dingen opvallen die hier anders gaan. Die dingen zijn er zat. Bijvoorbeeld, weten jullie dat er bij de zebrapaden vlakbij de lagere scholen in Fortuna, elke dag een politieagent staat­­. Twee keer per dag een uur! Er zijn weliswaar stoplichten en die werken prima en er is geen automobilist die ze negeert, maar zodra het licht op rood springt wordt de agent bedrijvig en gaat hij óp het zebrapad staan met gespreide armen. “Stop”. En als het licht weer op groen staat loopt hij op zijn gemak naar de kant met een brede armzwaai “gaat u maar”. Het wachten is tot het weer rood wordt, want dan herhaalt hij zijn werkzaamheden.

Wij verbazen ons altijd hoe keurig de kinderen hier op de stoep staan te wachten op het stoplicht. Gewoon rustig en gedisciplineerd. Geen geduw of getrek. Er wordt niet door rood licht heen gerend. Het is me al vaker opgevallen, als er ergens gewacht moet worden, waar dan ook: voor de kassa bijvoorbeeld, of bij het instappen in bus of trein, of bij de bank, niemand haalt het in zijn hoofd om voor te dringen. Men wacht geduldig en vraagt altijd netjes wie de laatste is.

In Nederland let ik altijd goed op wie ná mij is. Haalt diegene het in zijn hoofd om vóór te dringen, dan kom ik echt in actie, niks ervan, je bent ná mij. Hier hoef ik dat echt niet te doen, niemand dringt voor. Althans…. ik heb het nog niet meegemaakt. Mensen hebben de tijd. Men is wachten gewend en het lijkt of de mensen hier relaxter en toleranter zijn.

Als er een auto vóór jou staat te wachten bij een rood stoplicht, gebeurt het best vaak  dat je die even wakker moet toeteren als het groen is. Vaak hebben wij allang gas gegeven om weg te rijden als de voorganger nog staat te dromen en dan moeten wij weer remmen. Tja… tranquilo, tranquilo!

Op de berg onder ons wordt een huis gebouwd. Al 15 jaar(!) zijn ze ermee bezig maar nu lijkt het serieus te worden. Elke ochtend komt er iemand aansjokken met een emmer in zijn hand, of een schep. Het resultaat van al die jaren “noeste arbeid” is dat er nu een geraamte staat.

Als wij in onze serre zitten kunnen we de werkzaamheden gadeslaan. Gisteren heeft meneer een randje stenen gemetseld langs de rand van het dak. Wij vermoeden dat het een dakterras gaat worden, logisch want dat scheelt dakpannen en een ingewikkelde dakconstructie. Gisteren metselde hij er lustig op los en ´s avonds lag er precies één randje met stenen. Er zal wel een muurtje langs de rand gemetseld worden, maar vanmorgen bleek opeens dat hij iets vergeten was, namelijk een doorgangetje van het ene terrasdeel naar het andere. Geen probleem, hij had een slijptol bij de hand en op de plaats des onheils begon hij met het wegslijpen van de gisteren zo moeizaam aangebrachte stenen op de plek waar de doorgang gerealiseerd moet worden.

Met stomme verbazing kijken wij naar de stofwolken vol steengruis die opwaaien terwijl het bouwmannetje geduldig doorgaat met slijpen en intussen rustig ademhaalt. Tjonge, ongelooflijk, dát is slecht voor de longen! Maar niet voor zíjn longen schijnbaar. Waarom draagt hij geen mondkapje? Maar het ergste is, dat er blijkbaar ook een vergissing is gemaakt in het plafond van het huis. Daarin had een schoorsteendoorvoer moeten zitten voor de kachelpijp. Owee, waarschijnlijk ook vergeten, of te laat aan gedacht. Geen paniek, in Spanje heeft men de tijd, en deze jongen heeft het geduld, het inzicht én hij heeft een slijptol die vandaag overuren gaat maken.

Hier in Spanje mag je tegenwoordig niet meer zomaar ergens een huis bouwen. Vroeger gebeurde dat veelvuldig, maar tegenwoordig heb je echt een vergunning nodig. Vroeger kwam het voor dat iemand die een stuk land bezat, gewoon zelf begon met bouwen, maar dáár zijn ze tegenwoordig wel wat strenger mee geworden, dat zal dus nu niet zo heel veel meer voorkomen, hoewel…..?  Er is een Dienst Bouw- en Woningtoezicht, dat wel, en er zijn zeker wel voorschriften, maar….. of iedereen zich daaraan houdt? Steeds vaker slaat de dienst toe, het is hier immers een aardbevingsgebied! Gelukkig nooit zware bevingen, maar de huizen moeten er wel op gebouwd zijn. Zo heel af en toe ploft er ook wel eens een zelfgebouwd huis op een hoop. Of het plafond zakt naar beneden, of het hele huis zakt weg…  Vandaar dat Bouw- en Woningtoezicht hier terecht een belangrijke taak heeft. Tegenwoordig vliegt er ook af en toe een vliegtuigje over het gebied om foto´s te maken van de achteraf-bouwsels of de stiekeme bouwsels die uit de grond gestampt worden….. Ja, ja, ze zijn er maar druk mee! Ze houden het dus kennelijk wèl goed in de gaten. Men is gewaarschuwd!

Vriendelijk groet van Barbara

Spanje, een liefde – Verhalen over reizen en overwinteren in Spanje

Spanje, een liefde speelt zich grotendeels af in het provinciestadje Fortuna in Spanje bij Murcia. Dit boek neemt de lezer mee naar het hedendaagse Spanje en geeft een inkijkje in het overwinteren in zonnig Spanje, waarbij korte reisjes door Spanje en Portugal beschreven worden. De typische gewoontes en Spaanse gebruiken, de feesten, de cultuur, kortom het normale Spaanse leven komt uitgebreid aan bod en wordt op luchtige, meeslepende wijze beschreven. Auteur: Barbara van Wijk-Douwes.

Verzending binnen Nederland-België is gratis. Wilt u de verzendkosten besparen laat het dan bij een U bekend adres afleveren. Heeft u geen contactadres, mail dan naar barbaravanwijk@gmail.com.

KLIK HIER OM DIT BOEK AAN TE SCHAFFEN