Spanje en Frankrijk bereiken principeakkoord over dubbele nationaliteit

Spanje en Frankrijk bereiken principeakkoord over dubbele nationaliteit
Beeld: 123rf

Spanje en Frankrijk bereiken principeakkoord over dubbele nationaliteit

Dit artikel is 3 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

MADRID – De Spaanse en Franse overheden hebben een principeakkoord bereikt over het invoeren van de dubbele nationaliteit. Op dinsdag heeft de ministerraad in Spanje ingestemd met het toestaan van het hebben van zowel de Spaanse als de Franse nationaliteit. 

Verwacht wordt dat zo’n 275.000 Spaanse en Franse inwoners profijt zullen hebben van de dubbele nationaliteit. Om precies te zijn gaat het om circa 250.000 personen met de Spaanse nationaliteit die in Frankrijk wonen en circa 125.000 Fransen die in Spanje wonen. 

Spanje heeft op dit moment alleen overeenkomsten met Portugal, Andorra, de Latijns Amerikaanse landen, de Filippijnen en Equatoriaal Guinea wat betreft het verkrijgen van een dubbele nationaliteit. Dat houdt dus in dat personen met de Spaanse nationaliteit genationaliseerd kunnen worden in deze landen zonder de Spaanse nationaliteit te verliezen en vice versa.

In het geval van de Franse burgers die in Spanje een dubbele nationaliteit willen aanvragen zijn er geen bevoorrechte manieren mogelijk en blijft het minimaal aantal jaren dat men in Spanje officieel woonachtig moet zijn hetzelfde, namelijk 10 jaar.

Spanje heeft sinds eind jaren vijftig vorige eeuw overeenkomsten inzake dubbele nationaliteit ondertekend met Chili (in 1958), Peru (1959), Paraguay (1959), Nicaragua (1961), Guatemala (1961), Bolivia (1961), Ecuador (1964), Costa Rica (1964), Honduras (1966), Dominicaanse Republiek (1968), Argentinië (1969) en Colombia (1979).

Iemand is bipatride of heeft een dubbele nationaliteit wanneer deze persoon de nationaliteit heeft van twee landen. Heeft iemand drie of meer nationaliteiten dan noemen we deze persoon ook wel tripatride. Het verkrijgen van meerdere nationaliteiten is mogelijk door afstamming of verkrijging op andere wijze, al dan niet op verzoek van de betrokken persoon.

Ga naar de inhoud