INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuisd om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectaren weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust, maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Ergens in oktober kreeg ik een mail met de vraag waar we het allemaal van doen. Op mijn blog en in nummer 78 op SpanjeVandaag heb ik dat toen uit de doeken gedaan. Maar natuurlijk komt er ook voor ons een moment dat we geld moeten gaan verdienen.

Vorig jaar in november ben ik op sollicitatiegesprek geweest bij een zonnepaneel installateur. De afspraak was dat ik in januari zou gaan beginnen. Ik moest twee cursussen volgen. Ik kreeg een telefoonnummer van een man waar ik de cursussen kon volgen. Maar een afspraak maken om een cursus te kunnen volgen was heel moeilijk. Toen voor ons vast stond dat we voor de Kerst naar Nederland zouden gaan, bleek het ineens mogelijk de cursussen te volgen op de data dat wij in Nederland waren. Het niet kunnen regelen van de cursussen was een rood sein. Ook in het sollicitatiegesprek waren er wat dingen die me niet lekker zaten. Het leek er meer op dat de baas van het bedrijf mij wel een baan wilde geven omdat een wederzijdse bekende dat had gevraagd. Voor mij stonden inmiddels alle seinen op rood. In Nederland heb ik al eens 5 jaar ergens gewerkt waar ik iedere dag met tegenzin naar toe ging. Dat ga ik hier dus niet nog een keer doen!

In dezelfde periode heb ik me ook ingeschreven op het arbeidsbureau. Ik ben daar toen heel vriendelijk geholpen door een oude man die van alles vroeg. Bijvoorbeeld: heb je wel eens lampen opgehangen? Ja. Hoeveel jaar heb je dat gedaan? Tja, geen idee. Bij alle werkgevers waar ik gewerkt heb in Nederland heb ik wel eens lampen opgehangen. In ons gemeentehuis is ook een klein kantoortje waar een vrouw ook wat taken waarneemt van het arbeidsbureau. Als we daar een keer zijn, blijkt dat ik ook als vrouw ingeschreven sta. Naast de vreemde vragen sta ik dus ook verkeerd ingeschreven. Dat blijkt ook weer iets te zijn wat niet makkelijk is aan te passen. 

Dit jaar zijn we alle twee werk gaan zoeken. We schrijven ons daarvoor in op verschillende jobsites. Het is lastig zoeken naar een geschikte baan. Alles is per provincie. En ook al wonen we aan de rand van onze provincie, een baan aan de andere kant van de provinciegrens blijkt niet altijd te kunnen. We wonen in Lugo en in Lugo is best wat werk te vinden voor een storings- en onderhoudsmonteur, maar dat is wel allemaal in het noorden van onze provincie en dus ruim 100 kilometer weg. Breda Amsterdam is ook 100 km en dat doe je in een uurtje als je geen file hebt, maar hier is dat anders en dus 100 km ver weg gaan werken lijkt me niet handig.

Van Sonja, de vrouw op het kantoortje in ons gemeentehuis, krijg ik een bericht dat ik met Pepe moet ballen. Hij heeft een bedrijf en daar kan ik op sollicitatiegesprek komen. Als ik Pepe bel voor een afspraak heeft hij alleen tijd op zaterdagochtend. Met deze man heb ik wel gelijk een klik. Het werk is echter heel wat anders dan wat ik altijd gedaan heb. Het is een bedrijf wat in het beton zit. Het maakt er grote gaten in, breekt betonnen constructie af en polijst betonvloeren. Iets anders dus dan waar ik voor opgeleid ben. Tijdens het gesprek geef ik aan dat ik nog herstellende ben van een operatie en Pepe zegt dat ik eind februari, maar wat moet laten weten. Dat heb ik inmiddels gedaan en maandag gaan we, Sol gaat mee voor de details, op gesprek.

In de tussentijd hebben we niet stil gezeten. Ik ben bij verschillende bedrijven gaan vragen of ze iemand kunnen gebruiken. Iets wat je hier ook nodig hebt, is iemand die iemand kent, zo ben ik bij een bottelarij op gesprek geweest. Maar eigenlijk ben ik zo ook bij Pepe binnen gekomen. Helaas hebben sollicitaties in mijn vakgebied nog niets gebracht. 

Sol Heeft geen rijbewijs en zoekt het internet af naar banen die vanuit huis gedaan kunnen worden. Maar, net als bij mij, zijn er voor 2 vacatures soms 50 inschrijvingen. In mijn geval denk ik dat mijn achternaam ook wel eens een rol kan spelen. Ik wil het geen discriminatie noemen, maar als je er twee hebt met dezelfde papieren en dezelfde leeftijd, de een heet van den Wijngaart en de andere heeft een Spaanse achternaam da snap ik dat de keuze wel eens niet op van den Wijngaart. Tot volgende week!

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl