Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (49)

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (49)
Beeld: NaarGalicie

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (49)

Dit artikel is 3 jaar oud en kan dus niet meer actueel zijn.

Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Het is lente, althans daar lijkt het wel heel erg veel op. Winter is hier trouwens niet geweest. Maar tijd dus om planten te gaan planten. Onze akker is veel te groot voor twee personen. Dus die heb ik een tijd geleden al kleiner gemaakt door alles af te zetten met schrikdraadpaaltjes en een touw. Niets definitiefs dus. De rest van de akker wordt tuin. Gras is er al en het is ook de plaats waar de paal staat waarop ik telkens mijn telescoop monteer. Ander stukje is ook een tijd terug al gereed gemaakt voor als er familie of vrienden met een caravan of camper een plaatsje nodig hebben. Ik heb er een paal met stroom en water. Nee, we hebben dus geen camperplaats voor jan en alleman.

We hebben een citroenboompje gekocht en een olijfboompje gekregen. Blauwe bessen hadden we ook nog in de pot staan. Alles gaat de grond in deze week. De citroen komt op een plaats waar een appelboom staat waar de houtworm al aan bezig is. Er komt een beetje bloesem in en afgelopen jaar 3 kleine appels. De boom is op sterven na dood dus. Tijd om hem om te zagen en van de stam brandhout te maken. Als de bom om is graaf ik een gat waar de citroen in kan. Ik denk dat we de komende jaren nog gewoon citroenen moeten gaan kopen eer het boompje ze geeft.

De Olijf was wat meer werk, die moet liefst op een verhoging staan zodat het regenwater weg loopt, het is niet zo’n dorstige boom. Ik begin een gat te graven wat aan de voorwaarden voldoet volgens internet, maar op 15 cm die stuit ik op een enorme steen. Dan maar ergens anders, hier heb ik even later een gat wat helemaal aan de specificaties voldoet. Olijfboomje er in en klaar. Ik denk dat het hier nog veel langer gaat duren dan bij de citroen voordat we onze eerste olijf kunnen plukken.

De andere planten zet ik op plaatsen waarvan ik denk dat ze straks als ze volgroeid zijn niet alleen bessen leveren maar ook bijdragen aan een mooie tuin. Langs de rand van de akker willen we zonnebloemen. Over een lengte van ca 50 meter plant ik om de 50 centimeter een zonnebloempit. Zo hebben we straks hopelijk een mooie rij pronkende zonnebloemen. 

Omdat het hier in de omgeving al veel te lang mooi weer is en er veel te weinig regen gevallen is is er een stuwmeer droog komen te staan. Het stuwmeer is al in verschillende media in het nieuws geweest in binnen en buitenland. Het is bij ons iets meer dan 100 km vandaan vlakbij de Portugese grens. Ik ga er naartoe om te fotograferen. Dat betekend dat Sol niet mee gaat. Voor het fotograferen neem ik de tijd en als je dan met iemand gaat die niet gefotografeerd is dat voor beide niet leuk. Alleen dus. 

Als ik aankom bij een parkeerplaats bovenaan de weg, staan er drie auto’s. Ik parkeer en pak mijn camera spullen en wander een pad af richting een uitkijkpunt. Vanaf dat punt kijk je normaalgesproken uit over het stuwmeer, maar dat is er nu niet meer. De rivier Lima die hier vroeger ook al richting Portugal stroomde, is nu een rivier de te ver buiten zijn oevers is getreden. Een oude weg naar het dorp en de brug liggen weer meters boven water. De weg richting het dorp, wat voor het grootste deel weer boven water is, is goed begaanbaar. 

Bij het dorp zijn terrassen wat volgens mij wijngaarden zijn geweest. Alle muren gemaakt van keien staan er nog. Raar om het allemaal te zien. In het dorp staan veel delen van huizen en gebouwen nog overeind, al is veel van de vloeren wel bedekt met een laag modder. Het is inmiddels drukker in het dorp, er zijn mensen die er wat rondlopen, er zijn er die aan het fotograferen zijn, een oude man wordt door een cameraploeg geïnterviewd. Ook is er een, wat lijkt, een filmploeg bezig. Gek om ergens te lopen waar normaal tientallen meters water staat. Gek ook om op deze manier te zien dat er iets aan de hand is met het klimaat.

Ga naar de inhoud