INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectaren weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust, maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

De keuken, daar ben ik nog steeds in bezig en dat zal nog wel even doorgaan. Schreef ik vorige week dat ik geen tegels meer kon zien, ben ik deze week toch bezig geweest met tegelen. Een vloer van ruw cement vinden we namelijk niet mooi en daarom hebben we dus een tijdje terug al tegels gekocht. 

Bij ons in huis is er geen muur die haaks op een andere muur staat. Het is dus even vogelen hoe ik de vloertegels wil gaan leggen zodat het er het mooiste uit komt te zien. Mijn idee is dat als je de keuken binnenkomt het volgens mij het mooiste is als de lijn van het aanrecht toch met meest gelijk loopt met de lijn van de tegels. Niemand kijkt gelijk om een hoekje, dus dat daar te lijn van de tegels niet gelijk loopt met de muur is geen probleem. Maar als ik de lijn van het aanrecht volg, dan klopt het weer niet met het kookeiland. Ik houd het toch maar bij de lijn van het aanrecht. 

Als ik wat tegels aan het uitleggen ben blijkt de cementvloer, waar ik erg mijn best op heb gedaan om die vlak te maken, toch minder vlak dan ik dacht. Hier en daar zit een zonk die dieper is dan ik dacht. Op naar de Leroy Merlin voor egaliseermortel. Als ik vraag hoeveel zakken ik nodig heb voor 16 vierkante meter zegt de man dat ik meer zakken nodig heb dan dat hij nu heeft liggen. Zoveel? Het lijkt me sterk dat ik meer dan 10 zakken nodig heb dan hij nu heeft liggen. Doe mij maar 3 zakken en dan kijk ik wel. Om de vloer aan te storten heb ik 28 zakken cement gebruikt en toen moest er op sommige stukken meer dan 5 centimeter op. Drie zakken lijkt mij dus meer dan genoeg en de volgende dag blijkt dat ik met 3 zakken juist genoeg gekocht heb. We hebben als het allemaal droog is een mooie vlakke vloer.

Het tegelen doe ik in twee dagen. Op de manier zoals ik het wil gaan doen werkt ik me zelf vast in een hoek waar ik dan moet gaan zitten wachten tot alles is uitgehard. In twee keer leggen is dus even iets makkelijker. Nu alleen nog voegen. 

Koken hebben we de afgelopen week niet kunnen doen. De keuken was leeg vanwege de vloer. We zijn een aantal keer naar een restaurantje geweest in A Barrela, een dorpje vlakbij, om een dagmenu te scoren. Dit tentje was ons eens aanbevolen door de eigenaar van de houtzagerij waar we hout voor de keuken kochten. We waren al eens eerder geweest en dat beviel. Vandaar dat we deze week 4 van de 5 dagen zijn geweest. Afgelopen donderdag was het echter ontzettend druk. Als we binnen gaan en door het café doorlopen naar het restaurant worden we teruggeroepen. We moeten wachten. Het café zit vol. Het blijken allemaal mensen te zijn die voor ons aan de beurt zijn. Wij waren toch eigenlijk al wel overtuigt dat het eten er goed is, maar dit bevestigt het alleen maar. De laatste keer dat wij hebben moeten wachten om aan een tafeltje te mogen plaatsnemen was in Breda heel lang geleden bij een Griek. Gelukkig komt het nieuw bestelde fornuis pas donderdag, dus van maandag tot en met woensdag zijn wij naar alle waarschijnlijkheid in het restaurant op de hoek in A Barrela te vinden.

De keuken, daar ben ik nog steeds in bezig en dat zal nog wel even doorgaan. Schreef ik vorige week dat ik geen tegels meer kon zien, ben ik deze week toch bezig geweest met tegelen. Een vloer van ruw cement vinden we namelijk niet mooi en daarom hebben we dus een tijdje terug al tegels gekocht. 

Bij ons in huis is er geen muur die haaks op een andere muur staat. Het is dus even vogelen hoe ik de vloertegels wil gaan leggen zodat het er het mooiste uit komt te zien. Mijn idee is dat als je de keuken binnenkomt het volgens mij het mooiste is als de lijn van het aanrecht toch met meest gelijk loopt met de lijn van de tegels. Niemand kijkt gelijk om een hoekje, dus dat daar te lijn van de tegels niet gelijk loopt met de muur is geen probleem. Maar als ik de lijn van het aanrecht volg, dan klopt het weer niet met het kookeiland. Ik houd het toch maar bij de lijn van het aanrecht. 

Als ik wat tegels aan het uitleggen ben blijkt de cementvloer, waar ik erg mijn best op heb gedaan om die vlak te maken, toch minder vlak dan ik dacht. Hier en daar zit een zonk die dieper is dan ik dacht. Op naar de Leroy Merlin voor egaliseermortel. Als ik vraag hoeveel zakken ik nodig heb voor 16 vierkante meter zegt de man dat ik meer zakken nodig heb dan dat hij nu heeft liggen. Zoveel? Het lijkt me sterk dat ik meer dan 10 zakken nodig heb dan hij nu heeft liggen. Doe mij maar 3 zakken en dan kijk ik wel. Om de vloer aan te storten heb ik 28 zakken cement gebruikt en toen moest er op sommige stukken meer dan 5 centimeter op. Drie zakken lijkt mij dus meer dan genoeg en de volgende dag blijkt dat ik met 3 zakken juist genoeg gekocht heb. We hebben als het allemaal droog is een mooie vlakke vloer.

Het tegelen doe ik in twee dagen. Op de manier zoals ik het wil gaan doen werkt ik me zelf vast in een hoek waar ik dan moet gaan zitten wachten tot alles is uitgehard. In twee keer leggen is dus even iets makkelijker. Nu alleen nog voegen. 

Koken hebben we de afgelopen week niet kunnen doen. De keuken was leeg vanwege de vloer. We zijn een aantal keer naar een restaurantje geweest in A Barrela, een dorpje vlakbij, om een dagmenu te scoren. Dit tentje was ons eens aanbevolen door de eigenaar van de houtzagerij waar we hout voor de keuken kochten. We waren al eens eerder geweest en dat beviel. Vandaar dat we deze week 4 van de 5 dagen zijn geweest. Afgelopen donderdag was het echter ontzettend druk. Als we binnen gaan en door het café doorlopen naar het restaurant worden we teruggeroepen. We moeten wachten. Het café zit vol. Het blijken allemaal mensen te zijn die voor ons aan de beurt zijn. Wij waren toch eigenlijk al wel overtuigt dat het eten er goed is, maar dit bevestigt het alleen maar. De laatste keer dat wij hebben moeten wachten om aan een tafeltje te mogen plaatsnemen was in Breda heel lang geleden bij een Griek. Gelukkig komt het nieuw bestelde fornuis pas donderdag, dus van maandag tot en met woensdag zijn wij naar alle waarschijnlijkheid in het restaurant op de hoek in A Barrela te vinden.

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl