22 jaar na de schipbreuk van de Prestige en de daaropvolgende vervuiling, herbeleeft Galicië dezelfde nachtmerrie. Voor de Noordkust van Portugal verloor een schip zes containers. Die vervuiling spoelt nu aan in Spanje en zorgt voor vreselijke taferelen. “Ik sneed een vis open en vond allemaal witte bolletjes”, getuigt een visser uit de streek.
2024 is slecht begonnen in Galicië. Het vrachtschip Toconao was in dienst van een Duits bedrijf, voor een rederij uit de Bermudas onder Liberiaanse vlag. Het verloor in open zee zes containers. Een van die containers bevatte een duizendtal zakken, elk van vijfentwintig kilogram plastic bolletjes. Die bolletjes heten nurdles in het Engels en zijn de bouwstenen voor andere plastic producten. De bolletjes hebben zich verspreid over zo een 1500 kilometer kustlijn van Vigo tot Ribadeo. Een enkele zak kwam heelhuids op het strand aan, maar veel zakken werden door de branding opengescheurd.
De kleine bolletjes zijn doorzichtig en worden ook wel eens zeemeermintranen genoemd. Achter die onschuldige naam schuilt echter een product dat is afgeleid van petroleum, de primaire grondstof van de plasticindustrie. Het zijn de bakstenen die worden gebruikt om plastic flessen, televisies of andere toestellen mee te bouwen.
In zowat alle kustdorpen, van Barreiros (Lugo), Ferrol, Costa da Morte tot Cangas vond men al sporen van de lading. Ook in Asturië, Cantabrië en het Baskenland worden anti-vervuilingsplannen gemaakt. Ondertussen bemoeit ook de centrale regering zich ermee omdat de vervuiling van stranden en zeewater meerdere autonome regio’s betreft.
De hevige regens in december waren al een zware klap voor de zeevruchten vissers. Er kwam toen in één keer zo veel zoet water in zee dat veel zeevruchten stierven. Deze vervuiling vormt een tweede zware klap voor de vissers.
Op de stranden gaan vrijwilligers en gemeentewerkers aan de slag met de moeilijke opruimwerkzaamheden. Ze gebruiken daarbij stevige bezems, harken, veegblikken, handschoenen en zeven om het zand te filteren. De bolletjes zijn zo klein dat je ze nauwelijks ziet. Het lijkt een onbegonnen taak, en de frustratie in het noorden van Spanje is dan ook groot terwijl men onderzoekt wat de beste stappen zijn om het probleem te lijf te gaan.
