De prevalentie van tijdelijke arbeidsovereenkomsten in Europa varieert sterk. In sommige landen heeft minder dan 5% van de beroepsbevolking een tijdelijk contract, terwijl dit in andere landen meer dan 20% is. Spanje heeft het derde hoogste percentage tijdelijke contracten met 17,7%.

De landen met de hoogste percentages tijdelijke contracten in Europa zijn Montenegro (23,9%), Nederland (19,8%), Spanje (17,7%) en Servië (16,9%) In deze landen is het percentage tijdelijke contracten hoger dan 15%, terwijl dit in België slechts 7,1% is volgens de kaart van Landgeist. De landen met de laagste percentages tijdelijke contracten in Europa zijn de Baltische staten en Roemenië. In deze landen heeft minder dan 3% van de beroepsbevolking een tijdelijk contract.

Tijdelijke arbeidsovereenkomsten zijn in Europa om verschillende redenen populair. Enkele belangrijke factoren zijn de economische structuur, de flexibiliteit van de arbeidsmarkt en initiatieven voor jeugdwerkgelegenheid. In landen met een sterke seizoensgebonden sector, zoals de toerisme- of agrarische sector, zijn tijdelijke contracten vaak gebruikelijk, omdat ze bedrijven de mogelijkheid bieden om hun personeelsbestand aan te passen aan de wisselende vraag.

In landen met strenge arbeidsregels kunnen bedrijven met tijdelijke contracten flexibeler op veranderingen in de vraag reageren. Sommige landen gebruiken tijdelijke contracten ook als onderdeel van hun beleid om jeugdwerkloosheid te verminderen en jonge mensen vroege werkervaring te bieden.

Eurostat definieert een tijdelijk contract als een contract dat eindigt na een vooraf vastgestelde periode of na een periode die niet vooraf is vastgesteld, maar wel wordt gedefinieerd door objectieve criteria, zoals de voltooiing van een opdracht of de vervanging van een werknemer. Tijdelijke contracten zijn alleen van toepassing op werknemers in loondienst, niet op zelfstandigen.